Twee levenslange vrienden, oprichters van de Raccoons Group, maar bovenal: iemand met een panische angst voor elektrische steps en iemand met een enorme voorliefde voor elektrische steps. Opposites attract.

Onlangs vroeg iemand van de Surf Studio, het innovatiehuis van KBC, of Radio Raccoons iets te maken heeft met Raccoons na een bedrijfspresentatie. Dat was voor ons een teken dat het hoog tijd was om een aflevering op te nemen waarin we het verhaal achter onze podcast uitleggen. Dat verhaal gaat zo’n 29 jaar terug in de tijd. De centrale vraag van de dag: wat doen wij naast podcasts maken?

“Onze missie is om onze klanten te helpen met digitale producten te bouwen, maar dan met nieuwe technologie. Als er een probleem is en klassieke technologie kan het niet oplossen, dan kunnen we het waarschijnlijk vanuit Raccoons wel oplossen,” vertelt Sam. “Bij ons kan dat typisch met nieuwe technologieën. Als we vandaag kijken naar onze omzet en projecten, dan vloeit dat grotendeels toch voort uit artificiële intelligentie. Dat is natuurlijk in de zeer brede zin van het woord, maar daar later over,” vult Michiel aan.

“Ons verhaal brengt ons ondertussen 29 jaar terug in de tijd naar het doopvont, want Michiel en ik zijn gedoopt in dezelfde misviering, groeiden een straat verder van elkaar op, gingen samen naar de middelbare en hogeschool, enzovoort. We kennen elkaar al 29 jaar en voor de start van Raccoons, ondertussen al zes jaar geleden, hebben we samen al heel wat watertjes samen doorzwommen,” vertelt Sam.

Zo ontwikkelden de vrienden samen een game in de lagere school. Michiel legt uit. “Toen we 11 waren, ontwikkelden we een RPG, een tekstgebaseerd spel. Dat ging gepaard met discussies, want ik wilde het thema Lord of the Rings, en Sam wilde Warcraft. We vonden geen compromis, dus het thema werd een combinatie. De essentie: je kon puur tekstueel wapens kopen met geld en mensen aanvallen.”

Ze waren zelfs pioniers in de monetisatie van het online gamen. “Wat we als elfjarigen gedaan hadden, was technologisch niet erg vooruitstrevend, maar we waren wel al bezig met monetizing en marketing. We lieten t-shirts drukken — waar we dan vier weken op moesten wachten — dus heel onze school kende het spel. Dat was ook in de TMF-tijd waar je kon smsen om ringtones te kopen. Je kon eigenlijk voor verschillende zaken bellen of smsen naar een nummer om iets te kopen. Dat hebben wij geïmplementeerd in ons spel. Je kon muntjes kopen door te bellen. Zo spoorden we alle elfjarigen aan om te bellen met de gsm’s van hun ouders en zo coins te kopen,” lacht Sam.

“Dat was niet geïntegreerd trouwens. Die coins kwamen niet automatisch in je account. Spelers belden, lieten dat ons weten op MSN, wij keken of dat klopte, en dan voegden wij credits toe aan hun account in onze database. We waren early adopters van het vandaag zeer bekende betaalsysteem Mollie dat toen in zijn kinderschoenen stond,” vult Michiel aan.

Wat marketing betreft, vertelt Michiel, waren de t-shirts de moeite. Vanboven stond ‘BFTH’ (Battle for the Honour) en daaronder stond een gigantische, copywrited orc die gescreenshot was uit een van de Lord of the Rings scènes. “Daar liepen wij dan mee rond op school om ons spel te vermarkten.”

Sam en Michiel hadden 101 ideeën, maar wat ontbrak was technische kennis. Dat veranderde toen het duo naar de universiteit ging.

“Michiel is burgerlijk ingenieur gaan studeren, ik toegepaste informatica. Dat bleek een ideale combinatie om onze zotte ideeën vorm te geven. Michiel had theoretische kennis van AI, ik was als toegepaste informaticus super hands-on door bijvoorbeeld webapplicaties te ontwikkelen. Plots voelde het alsof we een soort superpower gekregen hadden waarbij we alles tastbaar konden maken door ons gewoon twee weken op te sluiten met een paar Carapilsjes,” vertelt Sam.

Dat opsluiten resulteerde in heel wat vreselijk slechte ideeën, maar hier en daar ontspoorden er ook enkele. “Michiel zijn vader heeft altijd in het deeltijds kunstonderwijs gestaan en ervaarde het probleem dat weinig tot niets gedigitaliseerd was. De middelbare scholen kregen Smartschool, deeltijds kunstonderwijs had niets. Wij hebben een platform gebouwd, eerst om Michiel zijn vader te helpen, maar dat heeft nadien geleid tot student-ondernemer worden, een vennootschap oprichten, de baan opgaan naar alle muziekscholen om de software te verkopen, customer support leveren, sales licenties opstellen, in de clinch liggen met Sabam en legal advice nodig hebben…”

Sam en Michiel beseften in dat traject dat ze perfect hun technische skills die ze op de schoolbanken leerden konden combineren met hun gezonde appetijt voor ondernemerschap. Ze leerden veel bij op verschillende vlakken en na een tijdje kwam daar ook people management aan te pas. “We hadden een klein team nodig en meer bepaald om de software te ontwikkelen. We hadden relatief weinig tijd want we zouden full-time in de les moeten zitten, dus namen we een stagiair aan die dagelijks naar ons kantoor kwam om te ontwikkelen,” vertelt Sam.

Dat kantoor? Dat was meer bepaald Michiel zijn kot van zo’n 15 vierkante meter. “Het zag er niet erg professioneel uit, maar de stagiair vond het wel ongelofelijk leuk. Het raarste moment was toen we de leerkracht op stagebezoek kregen en we die persoon niet eens een stoel konden aanbieden. We hebben hem dan maar op het bed gezet om een glaasje water te drinken en met ons te babbelen over de stagevooruitgang van de student,” lacht het duo. “Die leerkracht was wel mee met het hele startup gebeuren en waande zich al in de garage van Apple van de jaren ‘70.”

“We konden alles wat we leerden op school eindelijk in de praktijk brengen. Voor Skola bouwden we ooit een platform waar studenten notities konden delen tegen betaling. Dat werkte wel, we waren bijna bij een lancering, maar technisch hing het met haken en ogen aan elkaar. Skola was het eerste platform dat we effectief op een professionele, veilige manier draaiende hadden,” vertelt Michiel.

“We zijn bij Skola tegen één limitatie aangelopen en dat was een onwaarschijnlijk waardevolle les. We hadden een heel groot deel van de markt in België die op Skola draaide, maar enerzijds is die markt zeer klein, en anderzijds heeft het deeltijds kunstonderwijs zeer weinig financiële middelen om te spenderen aan digitale producten. De schaalbaarheid van het platform was er technisch zeker, maar business-wise eigenlijk niet. Uiteindelijk hebben we het aan een van de allereerste klanten verkocht, dus het bestaat vandaag nog steeds. Ik weet niet of het nog heel intens gebruikt wordt, maar we hebben het wel netjes kunnen afronden,” besluit Sam.

Al snel stond er een tweede idee in de steigers. Sam en Michiel wilden een wearable ontwikkelen die de features had om senioren langer thuis te laten wonen. “We wilden door middel van een AI model detecteren wanneer mensen vielen, puur door de sensoren die rond de pols zaten.” Michiel pikt in: “Sam kwam dan naar mij en vroeg of ik zo’n algoritme kon bouwen. Ik kreeg toen het vak machine learning, maar dat was een pak primitiever dan vandaag. Dat was in 2015. We mogen dat niet vergelijken met de beschikbaarheid van AI vandaag.”

Het duo begon te bouwen. Voor in die tijd liep dat eigenlijk goed, maar toen hadden de twee data nodig om het algoritme te trainen. Hoe gedragen de sensoren zich wanneer iemand valt of net niet valt? “Daarvoor hebben we onszelf vaak laten vallen: op matrassen, op de grond, … Op alle mogelijk manieren. Op een bepaald punt beseften we dat als je weet dat je gaat vallen, je anders valt dan wanneer het onverwacht is. Na een tijd beslisten we om elkaar op random momenten te duwen. Uiteindelijk was dat allemaal data die we gebruikten,” lacht Michiel.

“In die tijd stonden we op een innovatiebeurs van Surf Studio met een demo. Simpel gesteld was dat een gigantische matras die we op de grond legden en een grote display waarop stond ‘train our AI algorithm’. Heel veel personen kwamen kijken wat dat net was en iedereen begon daar dus te vallen. Zo zagen ze de nauwkeurigheid van het model beter worden, vlak voor hun ogen, en konden ze het concept van machine learning zeer praktisch in werking zien.”

Na het prototype van de horloge te maken, beseften Sam en Michiel dat ze zeer goed zijn in high-level ideeën ook effectief tastbaar te maken op korte tijd. Zo ontstond het idee van Craftworkz. “We wilden prototyping as a serviceaanbieden. Dat betekende dat we prototypes met machine learning bouwden voor andere bedrijven. Zo konden we ideeën tastbaar maken en valideren.”

Sam en Michiel gingen van start in 2016 met nog twee andere personen. Om snel en goed te kunnen prototypen, heb je enerzijds een diverse kennis van technologie nodig, maar anderzijds vergt het een speciale manier van werken. “Als kersverse afgestudeerden, waren wij het gewoon om onze taken zo ver mogelijk vooruit te schuiven. Dat maakte dat we soms maar een paar weken hadden om een project aan te vliegen. Als student ontwikkel je daar een eigenzinnige manier voor om in een korte tijdspanne iets te fabriceren waarvan je niet geloofde dat het zou kunnen. Die mindset hebben we vanaf het begin altijd voor onze projecten gebruikt. In een paar weken konden we een idee omzetten in iets tastbaar. Dat was de wauw-factor.”

Zo maakten ze een virtuele assistent waarnaar je de ingrediënten in je koelkast kon sturen en je een volwaardig recept terug kreeg, of een sensor die bussen kan volgen. Zo’n projecten vertaalden zich in een tijdspanne van 6 tot 8 weken en budgetten van rond de tienduizend euro, terwijl bedrijven meestal zeer lange trajecten aangaan en talent moeten aantrekken om een nieuwe technologie aan te snijden. Nu niet meer dus.

“Het was nodig om weg te gaan van theoretische talks en de zaken tastbaar te maken. Dat sloeg ook aan, want ik was nog mijn laatste examens aan het afleggen en Sam stuurde een berichtje: ‘ik heb het eerste project verkocht, we moeten het volgende week opleveren.’ Eén probleem: ik moest nog even studeren. Ik ben dan na mijn examen vertrokken naar kantoor en ben meteen beginnen werken,” vertelt Michiel. “Dat was een eerste chatbotproject, wat toen nog heel nieuw was, zelfs volledig voice enabled.”

“Craftworkz werd groter en Michiel en ik stonden steeds vaker op het podium om te evangeliseren en wij namen een meer commerciële rol op ons. Dat zorgde ervoor dat er minder ontwikkelkracht was, waardoor we op zoek gingen naar een nieuwe medewerker,” vertelt Sam. “Ik herinnerde mij een studiegenoot die geschikt leek,” lacht Michiel. Wie? Onze podcasthost, Deevid!

“Ik kreeg een shady Facebook Messenger berichtje,” lacht Deevid. “Ik heb de trein naar Leuven genomen met de verwachting dat het een reusachtig bedrijf van 70 verdiepingen zou zijn. Uiteindelijk werd ik aan het station opgehaald door twee mannen in een Mini Cooper om dan naar een quasi leeg gebouw gebracht te worden. In het midden van de verdieping stonden een viertal tafels. De eerste impressies waren nogal wisselvallig, maar een corporate office zag ik ook niet zitten. Misschien was het totaal tegenovergestelde wel iets voor mij,” vertelt Deevid.

“Ik herinner mij dat wij niet voorbereid waren. Wij hadden geen vragen en vroegen ons af wat er typisch gevraagd werd in een sollicitatiegesprek. Zeker omdat we zelf nooit aan de andere kant hadden gezeten. We zijn na school rechtstreeks met Craftworkz gestart, dus we hadden echt geen idee. Moesten we complexe Google-achtige levensvraagstukken stellen? Moesten we technische vragen stellen?” herinnert Michiel zich.

Deevid was nummer één, daarna zijn Dries en Pieter-Jan gevolgd en zo is het verhaal van Craftworkz echt gelanceerd. “We zijn redelijk snel naar 20 mensen gegroeid. We zijn vooral voortgestuwd door word-of-mouth. Wij waren bij wijze van spreken de mensen die bij een klant aankwamen en ons koffertje met demo’s opendeden.”

“Ik herinner mij dat Sam altijd de small talk moest doen zodat ik mijn demo’s - denk aan een Pepper robot, Alexa, Google home - kon klaarzetten. Dat was een showke dat helemaal voorbereid was,” vertelt Michiel. “Mijn technisch diploma werd inderdaad snel gereduceerd naar: maak eens een mopke terwijl ik alle technische dingen doe,” lacht Sam.

Het baanbrekende van machine learning viel na een tijdje weg omdat het begrip steeds gekender werd. “We voelden dat het verhaal van prototyping niet meer voldoende was, zeker omdat klanten de prototypes goed vonden en ze verder wilden uitrollen. Daar hadden we de organisatie en ook de naam niet voor. Craftworkz was het prototyping bedrijf en we konden niet makkelijk aan klanten verkopen dat we end-to-end projecten konden opleveren,” vertelt Michiel.

Craftworkz maakte een plan om zich te herstructureren. Zo werd het bedrijf uitgesplitst in een aantal andere bedrijven die dan op zichzelf een eigen brand in de markt konden zetten. Zo hebben we bedrijven rond JavaScript consultancy, artificiële intelligentie, chatbots, … en om dat als één geheel in de markt te zetten is daar het verhaal van Raccoons boven gekomen.

“Het leuke is dat ons model berust op mensen die zin hebben om te ondernemen. Er is voor elk bedrijf iemand gekomen die er zijn kindje van kan maken. Vandaag bestaat Raccoons uit 60 mensen en kunnen we de markt van veel meer bedienen dan alleen prototypes. Soms gebruiken we het nog wel om iets te bewijzen, maar vandaag helpen wij klanten met het bepalen van hun digitale, innovatieve strategie,” vertelt Sam.

“Stel, een klant komt naar ons om hun digitale strategie aan te grijpen. Wij hebben service designers en digitale strategen die nadenken hoe we al die technologieën daarin kunnen verweven — gaande van chatbots tot AI systemen die bepaalde patronen analyseren. Wij kunnen met de klant meedenken en dat end-to-end bouwen van concept tot uitrollen en verdere begeleiding daarvan.”

Wat is het meest memorabele moment in hun carrière? “Wat ik nooit ga vergeten is dat we met het team in Wenen naar de eerste chatbotconferentie in de wereld gingen. We gingen met het volledige bedrijf — de volledige vijf mensen — in een BMW 1-serie naar Wenen, huurden daar een AirBnB en dat was een onwaarschijnlijke ervaring. Dat was ongelofelijk inspirerend,” vertelt Sam.

Michiel vult aan: “Ik weet dat ik heel fier stond de zwaaien met de eerste corporate creditcard die we hadden aangevraagd om betalingen te doen in het buitenland. De allereerste betaling die ik heb gedaan waren hamburgers in een wegrestaurant en in plaats van €33,5 heeft de kassierster €335 ingegeven. We hadden dus veel geld betaald voor een paar hamburgers — oeps.”

“Die uitstap staat in schril contrast met de voorbereiding voor ons teamweekend van dit jaar, waar we met 60 mensen op stap gingen,” vergelijkt Sam.

“Nog een memorabel moment is het Volvo-project, iets dat bij veel mensen is bijgebleven. Voor het autosalon van 2018 hebben we een auto omgetoverd zodat die een sollicitatiegesprek kon afnemen. De toen nieuwe Volvo S90 werd de Volvo HR90. We hebben die auto volgegooid met technologie. De boordcomputer was er in de fabriek uitgehaald en vervangen door een tablet zodat we die volledig konden besturen. We hadden heel de boordcomputer nagebouwd zodat de interface eruit zag en de gebruiker gewoon met de auto kon praten,” vertelt Michiel.

Die auto kon alles: analyseren welke kleren je aanhebt, je glimlach detecteren, en het gesprek daarop aanpassen. Heel dat systeem draaide in de koffer van de wagen op een computer omdat we een betrouwbare internetverbinding nodig hadden. “Dat idee kwam minder dan zes weken voor de start van het autosalon naar ons. Dat was een ongelofelijke uitdaging. We hebben toen een sfeer op kantoor gezien die gewoon echt cool was. Toen was dat heel stresserend, maar achteraf gezien ook een ongelofelijk leuke tijd. Developers kwamen hier aan met een slaapzak, chips en cola, en deden een nachtje door om het tot een goed einde te brengen.”

Natuurlijk sloeg het noodlot toe toen alles bijna af was. “Op het autosalon kwam iemand van de kuisploeg met een spuitbus met alcoholspray de auto’s afkuisen — die auto’s moeten blinken uiteraard — maar de ventilator van de computer in de koffer had die spray naar binnen getrokken en plots kwam er rook uit. We moesten er opnieuw een hele set-up zetten. Toch blijft het een van de zotste projecten dat we hebben gerealiseerd.”

“Het is supermelig om te zeggen dat we een familie zijn, maar ergens is het wel zo. Iedereen hangt hard aan elkaar en dat reflecteert zich ook in de projecten die we willen opleveren. Iedereen zit hier met veel zin om innovatieve producten te bouwen.”

Vandaag loopt onze planning gestroomlijnder en is onze manier van werken geprofessionaliseerd. “Toch denk ik dat er soms wel eens mensen snakken naar een nachtje doordoen,” lacht Deevid. Alle project managers, analysten, en product owners die vandaag rondlopen bij Raccoons zorgen ervoor dat projecten veel makkelijker lopen.

“Toch kruipen we soms nog eens samen in een kot. Enkele maanden geleden organiseerden we een 24-uur-durende hackathon samen met OH Leuven. Er worden twee vaten bier aangesloten en we verzinnen ideeën en hacken dan iets in elkaar voor OHL. We doen nog steeds dat studentikoze ten gepaste tijden, maar dat gaat gepaard met een professionele delivery-capaciteit om grootschalige projecten te bouwen en opleveren. Die balans zoeken is een grote shift geweest voor ons bedrijf,” vertelt Sam.

“Na een tijd moet je veel meer in processen gieten. Dat is nodig als het bedrijf groeit. We moeten naar onze klanten toe professionele en goede producten ontwikkelen. Door die zaken meer na de uren te organiseren — zoals bijvoorbeeld die hackathon — gaan we niemand verplichten om dat mee te doen op een vrijdagavond, maar uiteindelijk zijn er wel 30 personen die dat enorm graag doen. De mentaliteit die er leeft maakt het interessant,” vertelt Michiel.

Lessen die het duo heeft geleerd uit het echte leven (en niet uit een boek), zijn natuurlijk talrijk. “Er zijn leuke momenten zoals mensen aannemen, maar er zijn natuurlijk ook minder leuke momenten zoals slechtnieuwsgesprekken. In een boek kan je lezen wat de beste approach is, maar het blijft inherent moeilijk,” vertelt Sam. “Dat zijn dingen die je wel leert om het beter aan te voelen en sterker te staan,” vult Michiel aan.

“De shift die ik bij ons heb gezien is van technologiebedrijf naar oplossingsbedrijf. Als ik met studenten spreek, dan geef ik ze als tip om niet teveel te fixeren op de technologie. Vroeger focusten we met Brainjar op machine learning, maar helemaal niet op wie de potentiële klanten en hun problemen waren,” vertelt Deevid.

“Dat is inderdaad een van de grote verschillen. We vertrekken vanuit een uitdaging en dat is hoe heel onze organisatie is opgebouwd. We kijken naar klanten die bepaalde uitdagingen hebben, waarvan wij geloven dat nieuwe technologieën, zonder ze meteen al te noemen, oplossingen zou kunnen bieden,” antwoordt Michiel.

Wat we dan typisch doen, is een traject uitstippelen met de klant waar we naar de uitdagingen kijken en dan pas kijken naar het technologieverhaal. “Wat wij dan als voordeel hebben is ons klein leger aan developers die alle soorten technologie kunnen implementeren. We blijven bouwers en dat moet ook de core blijven van Raccoons, maar doordat we nu ook het strategische en analytische gedeelte doen, kunnen we de klant end-to-end bedienen, waar we dat vroeger nog niet konden,” vertelt Michiel.

“Binnen Raccoons doen we veel evangelisatie. Recent hebben we The Bar opgericht, waar wij en onze klanten spreken over technologie in een bepaalde sector. Zo kwam TVH Equipment op onze eerste editie vertellen over een project dat we samen met hen doen. Wat we bij hen doen is een toepassing waar we vijf jaar geleden nooit aan gedacht zouden hebben. Ze kwamen met een hele hoop bestellingen — ongestructureerde data — en het was een enorm repetitieve taak om dat te verwerken. Het kostte veel geld en mentale tijd van hun mensen,” vertelt Sam.

Ondertussen hebben we een AI-oplossing gebouwd en geïntegreerd in de systemen van TVH Equipment, en rollen we die oplossing ook internationaal uit. Een perfect voorbeeld van een breed en groot project dat we bij Raccoons aanpakken.

“We zijn ook heel goed in alles wat met chatbottechnologie te maken heeft; zo hebben we ons eigen product, Oswald, een SaaS-platform waarin je zelf chatbots kan ontwikkelen. Wat we ook veel doen is daar services rond ontwikkelen en mee met de klant denken of ze wel een chatbot nodig hebben,” vertelt Michiel. “Meestal vinden ze zo’n chatbot leuk, maar is het niet meteen de oplossing voor het probleem. We hebben een klant gehad die een chatbot wilde, maar door te analyseren hebben we ontdekt dat een chatbot het probleem niet ging oplossen. Toen zijn we naar semantic search gaan kijken.”

Vandaag is Oswald een uitgebreid platform met een user interface. Deevid herinnert zich nog de eerste chatbot die hij programmeerde in een command line-tool. “Die had een leuke functionaliteit voor de exit: er waren tien manieren om het programma te laten crashen en zo konden we het afsluiten.” Nu is dat programma dus geëvolueerd naar iets dat zelfs niet-technische mensen kunnen gebruiken.

“Dat is waar we met Raccoons uniek gepositioneerd zijn. We komen heel vroeg in aanraking met nieuwe, innovatieve technologieën en bouwen oplossingen voor problemen. We zien dat er één klant een chatbot wil, dan een andere, en nog één… Daarvoor bouwen we dan steeds verder op hetzelfde en zo zien we dat er een product uit voortkomt. Oswald was vroeger 100 lijnen code dat bediend werd via een zwart schermpje met groene letters op, waar het vandaag een SaaS-platform is dat door veel bedrijven gebruikt wordt,” vertelt Sam.

“Ook bij TVH Equipment zien we dat die orderverwerkingsproblematiek niet uniek is. Dat komt bij veel bedrijven voor: er is nog geen oplossing voor bedrijven om die complexiteit van ongestructureerde orderverwerking op te lossen. We zien die nood en bouwen dus een product. Vandaag is dat Klassif.ai geworden, waar bijvoorbeeld Van Marcke ook mee werkt. Het feit dat we vroeg in een uitdaging zitten bij klanten, daardoor zien we de mogelijkheid om hetzelfde nog veel vaker te doen.”

“Het is een kwestie van de grootste gemene deler te zoeken bij verschillende projecten,” vertelt Michiel. “Als we die vinden, en die deler is groot genoeg, dan kunnen we effectief gaan productizen. Maar we blijven uiteraard een servicebedrijf in essentie; heel vaak is het maatwerk en het gros van de klanten heeft een specifiek probleem.”

“Het is meeblijven met alle trends die er zijn. We hebben mensen die een extreem brede kijk hebben op technologie en wat er kan. Breng die mensen in contact met klanten met uitdagingen en dan wordt 1 + 1 soms 3,” lacht Sam. “Sorry voor alle clichés!”

“Vroeger gingen we naar klanten om te vertellen wat er allemaal kon met technologie. Wat we hebben geleerd, is luisteren. Wat zijn de uitdagingen? Daar de domeinkennis opnemen en zo kunnen we gerichter naar oplossingen zoeken in plaats van als een bom binnen te vallen en alle bestaande technologieën te laten zien,” vertelt Michiel.

“Zo kwam een klant naar ons met de vraag om aan innovatie te doen. Ze wisten dat ze moesten digitaliseren, maar ze wisten niet hoe. Wij weten natuurlijk ook de oplossing niet, want wij zijn geen specialisten in hun domein. We hebben ze een week uitgenodigd in ons kantoor, een service design-traject gedaan, en daar is een moonshot idee uitgekomen; een soort visie voor de toekomst. Nu gaan we stapsgewijs naar die moonshot toebouwen tot we er zijn. Dat is een ideale manier om in co-creatie samen te werken met klanten,” volgens Sam.

“Heel veel wat we doen is evangelisatie. Het is ook aan ons — als we innovatief willen blijven — om dat pionierswerk te doen. Zo verdiept Deevid zich in quantum computing, maar daar is vandaag, cru gezegd, geen euro mee te verdienen. Wij gaan wel met onderzoekscentra in gesprek, praten met experts, hebben er zelfs een podcastaflevering over (S02E01) en we bereiden ons voor om bedrijven die geïmpacteerd zullen worden, te kunnen helpen. In het begin zijn dat voorbereidende talks, tot misschien zelfs prototypes maken, enzovoort,” vertelt Sam.

“Zo is er ook Solid. De mensen die fan zijn van Radio Raccoons, hebben ongetwijfeld de aflevering met Ruben Verborgh en Esther De Loof beluisterd. Zo niet, Solid is een technologie waarbij je je persoonlijke data in een datakluisje kan steken en delen met online diensten. Dat is iets waar de Vlaamse Overheid nu ook op inzet. We zien dat al vroeg op ons afkomen en vanaf dan voelen we dat we moeten investeren met Raccoons. Het past helemaal in het verhaal dat we met Raccoons willen brengen, dus we hebben meteen mensen gezocht die kennis willen opbouwen van Solid. Nu zijn we de eerste projecten aan het uitwerken rond die technologie. De boodschap is dus om er vroeg bij te zijn,” sluit Michiel af.

https://youtu.be/R7doZopu3Q4