شاملو در یکی از شعرهایش تفسیری قابل تأمل و تأثر ارائه می‌دهد. تفسیر فتیله خاموشی که در مخزن سوخت خویش، مخزنی که قرار بود شعله و روشنائی‌اش را تضمین کند و ثبات بخشد غرق و شعله‌اش در قعر همان چیزی که پشتوانه دوام و بقایش محسوب می‌شده خاموش شده.
هر انسانی بسته به میزان گسترش دانشی که اندوخته و آموخته برداشتی از خود و هویت خود دارد و گاه بی‌آنکه حتی تعریف علمی‌اش را بداند به شکلی غریزی و ناخودآگاه هویت‌های فردی و جمعی خویش را باور و بر اساس آن باورها عمل می‌کند...
لینک مقاله در وبسایت