بخش مهمى از نقش اساسى ديانت، كمك به ترويج و نهادينه كردن اصول اخلاقى در جان و روان مردمان بوده است. در ايفاى اين نقش گاهى بينشى نسبت به موقعيت انسان در كليت جهان هستى پديد آورده، گاهى هم مخاطب را به رشد آدمى در جهان پس از مرگ متوجه نموده. اما شيرينترين و عميقترين راه، جايگزين كردن حس تكليف است با عشقى عميق. در اين گفتار به نشانه همين روش در آثار عارفان ايرانزمين اشارهاى خواهيم داشت.
در بُن هر كنشِ تاثيرگذارِ اجتماعى يك آگاهى و بينش عميق نشسته است. در اين برنامه تلاشى خواهيم داشت براى جستجوى چشم اندازهايى در كتاب ايقان در راه دستيابى به بينش عميقترى نسبت به راههاى امكان برقرارى ديالوگى معنادار ميان فرهنگهاى مختلف. و هم در سطح فردى كوششى خواهد بود براى پديد آوردن سازشى ميان زندگانى در دوران مدرن با باور به نقش موثر دين در پيش بردن تاريخ بشرى.