Subscribe
Share
Share
Embed
Hoera! Vandaag gaat in Nederland de nieuwe regeling betaald ouderschapsverlof in. Progressie! En dat vieren wij met een nieuwe podcastserie Gelijkwaardig Ouderschap.
In Wijzer in Verwachting - De Podcast - ontrafelen artsen Bregje en Mirte van Drs Mama geboorteverhalen, samen met ouders. Als je een echt rijk beeld wilt krijgen van de varianten van een bevalling, dan hoef je alleen maar te luisteren. En hoe uniek is het om ook de kant van de partner(s) te horen! Deze podcast zal je nieuwe inzichten geven over de beleving van zwangeren én partners. Je kunt zoveel leren van andere ouders. Want wat als een paal boven water staat, en zelfs wetenschappelijk bewezen is, is dat niet de duur, de pijn of de wijze van bevallen leidend zijn, maar dat je beleving bepaald wordt door de steun, de communicatie en de verwachtingen. Als we weten dat dit zo belangrijk is, waarom wordt daar dan zo weinig rekening mee gehouden in de praktijk?
Drs Mama ontleedt samen met ouders hun geboorteverhaal op deze manier, en maakt jullie daarmee Wijzer in Verwachting.
Vijf op de tien,
wil werk en zorgtaken gelijkwaardig verdelen
het lukt maar 1 op de 10.
Dit is Wijzer in Verwachting, de podcast van Drs Mama over de uitdagingen van gelijkwaardig ouderschap.
In elke aflevering ontvangen we nieuwbakken ouders die hun struggle met ons willen delen.
We onderzoeken geniepige valkuilen en ontrafelen stereotype aannames
en hopen daarmee de emancipatie een zet in de juiste richting te geven.
Wij zijn Bregje
en Mirte
van Drs Mama, artsen die je echt goed voorbereiden op het ouderschap.
Hoera! Vandaag gaat in Nederland de nieuwe regeling betaald ouderschapsverlof in. Naast het verlengde partnerverlof, wat partners sinds juli 2020 in staat stelt 5 weken gedeeltelijk betaald geboorteverlof op te nemen, kunnen alle ouders die in loondienst werken vanaf vandaag 9 weken deels betaald ouderschapsverlof opnemen. Progressie! En dat vieren wij met een nieuwe podcastserie Gelijkwaardig Ouderschap.
Want ja, dit is progressie, maar het zijn wel echt baby steps. Op de lijst van landen met een progressieve verlofregeling voor ouders bungelt Nederland ook met deze regelingen toch nog vrij ver onderaan.
Hoe zijn we zover gekomen:
Betaald zwangerschapsverlof, waarbij de barende doorbetaald wordt in de weken na de geboorte, bestaat sinds 1913. Het duurde tot 1930 voordat deze regeling echt in werking trad. En hoewel vrouwen sindsdien veel meer zijn gaan werken, is er op het gebied van geboorteverlof voor hen nauwelijks iets veranderd.
Partners moesten ietsjepietsje langer wachten op hun rechten. Pas op 1 december 2001 trad de wet arbeid en zorg (WAZO) in werking, waarbij er 2 dagen betaald geboorteverlof voor partners kon worden opgenomen. 2001 Twee dagen!
en waar in 2010 het Europees Parlement al instemde met de richtlijn die 14 dagen partnerverlof verplicht stelt, werd dit in nederland pas in 2020 verlengd naar 5 weken
En nu komt daar het betaalde ouderschapsverlof bij, wat mits opgenomen in het eerste jaar, je recht geeft op 9 weken deels betaald verlof middels een uitkering van het UWV. Er wordt 70% van je dagloon, tot een bepaald maximum uitgekeerd.
En dan is dit dus nog alleen weggelegd voor degenen in loondienst die dit kunnen betalen. alle zzp-ers en mensen met een laag inkomen vissen achter het net.
We moeten het dus nog steeds doen met een beetje een slap aftreksel van de daadwerkelijk gelijkwaardige verdeling van verlof. Toch vormt het de fundering van het gelijkwaardig ouderschap, want betrokkenheid bij de zorg in het begin van het leven, zal zich een leven lang voortzetten. En niet alleen de baby heeft hier baat bij. Partners die tijd doorbrengen met hun kinderen zijn fysiek en mentaal gezonder en voelen zich gelukkiger dan anderen. Bovendien hebben betrokken partners gemiddeld een betere seksuele relatie. Kinderen van betrokken partners ontwikkelen zich beter, zowel emotioneel als intellectueel. Ze hebben minder kans op depressie, angst en onzekerheid op latere leeftijd. En voor vrouwen geldt: betere seks, betere kansen op de arbeidsmarkt, minder zwangerschapsdiscriminatie én een eerlijkere verdeling van het huishouden liggen in het verschiet. Kortom, dankzij gelijk verdeeld verlof een gelukkigere samenleving.
Maar goed, baby steps dus, naar eerlijkere kansen voor ouders om werk en zorgtaken gelijkwaardig te verdelen. Tot dit eerlijker is geregeld zullen we het hiermee zelf moeten doen. En dat blijkt niet makkelijk! Onderzoek laat zien dat hoewel 5 op de 10 heterostellen werk en zorgtaken gelijk willen verdelen, het slechts 1 op de 10 lukt.
Realiseer je dat er als heterostel geen ander moment in je leven is waarop jullie biologische verschil zo sterk naar voren komt - en maatschappelijk wordt versterkt - als wanneer je samen een kind krijgt. De cijfers wijzen er toch nog steeds op dat Vrouwen baren, borstvoeden en bemoederen en Mannen bevruchten, beschermen en betalen. Je onttrekken aan deze genderstereotypering in het aanstaande ouderschap vergt een behoorlijke inspanning. En dat geldt voor zowel mannen als vrouwen.
En we hebben het bewust over heterostellen omdat juist zij het zijn bij wie de gelijkwaardige verdeling maar niet goed wil lukken. Bij andere gezinssamenstellingen dan man/vrouw zie je dit minder. Zij bewegen zich buiten de stereotype gendernormen, en worden onder andere door wet- en regelgeving vaak gedwongen eerder over een verdeling na te denken. En hoewel dit niet altijd eerlijke regelgeving is, heeft dit als neveneffect dat er in een eerder stadium uitgebreider nagedacht moet worden over echt belangrijke zaken.
Wacht even; dus de helft van de heteroseksuele ouders wil het gelijkwaardig verdelen, maar het lukt maar een schamel aantal. Hoe kan het nou dat er zoveel goede intenties zijn maar het blijkbaar toch niet lukt? En wat betekent dat dan eigenlijk een gelijkwaardige verdeling. Dat is wat wij met deze podcast gaan onderzoeken. In deze serie praten we met heterostellen en onderzoeken: Hoe verdelen de ouders van nu de taken, wat betekent een gelijkwaardige verdeling voor hen, waarom streven zij dit na en wat brengt het hen? maar ook: Wat zijn de valkuilen waar je in kan stappen en bij wie ligt welk privilege?
We hebben de podcast chronologisch opgezet. We beginnen de journey nog voor de bevalling, en bevragen ouders elke keer in een nieuwe leeftijdsfase. Van een 4 maanden oude baby, via dreumes, naar peuter, naar kleuter. Waarbij uiteindelijk ook broertjes en zusjes om de hoek komen kijken. Klopt het dat met het toenemen van de leeftijd, de verdeling steeds ingewikkelder wordt? Dat patronen steeds dieper ingesleten raken? En dat daarmee de onvrede over de verdeling groeit?
Alle ouders hebben van tevoren een vragenlijst ingevuld. We vragen hierbij naar taken in het huishouden, de hoeveelheid betaald werk en naar zorgtaken. Want als we het hebben over een gelijkwaardige verdeling, dan is de valkuil dat er gekeken wordt naar de werkverdeling, en naar de praktische taken, de taken die je (als je er zin in hebt) in een excell lijst zou kunnen bijhouden en tegen elkaar weg kan strepen. We zien gelukkig al langere tijd een trend dat mannen echt niet te beroerd zijn om de stofzuiger te pakken of een luier te verschonen, maar hoe zit het met de mentale last en de emotionele last? De onzichtbare gedachtes die schuilgaan achter huishouden en zorg? En dan vooral zorg. Onmeetbaar, maar onmisbaar, en tot op heden een typische vrouwentaak. Of zoals Lynn Berger, schijver van het boek ZORG, zegt: Zorg is de voorwaarde voor alles- maar juist omdat het overal is, zien we het niet goed. En wat je niet goed ziet, kan je ook niet waarderen.
In deze podcast komt slechts een selecte groep ouders aan het woord. we realiseren ons dat vele ouders in een andere situatie zullen zitten, qua werk, flexibiliteit, financiën en vangnet. Het zijn hele persoonlijke verhalen die niet 1 op 1 op iedereen van toepassing zullen zijn. De vraag is vooral, hoe doen jullie het als ouders, binnen de mogelijkheden die jullie gegeven zijn en in dit bestaande systeem. Welke vragen had je elkaar al vóór het ouderschap willen stellen? Hoe hard moet je werken om gelijke waarde te blijven voelen in het ouderschap? En zijn het alleen maar zeurdingen waar we het hier over gaan hebben, of valt er ook wat te winnen?
Luister naar deze verhalen, want daar zit de waarde. Zoals wijlen Denker des Vaderlands Rene de Gude ooit zei: Ik zou iedereen toewensen efficiënt gebruik te maken van de ervaringen van anderen in het uitvinden van je eigen weg in het leven. Te vaak denken we dat we het zelf moeten uitzoeken, maar dat is natuurlijk onzin. Want alles is al uitgezocht, door iedereen, die dat ook weer hoogst individueel en strikt persoonlijk heeft gedaan. Kortom:
Echt luisteren naar verhalen geeft je nieuwe inzichten en de mogelijkheid om stil te staan bij wat gelijkwaardig ouderschap inhoudt; voor jou