Show Notes
‘En de Heere zei: Simon, Simon, zie, de satan heeft u allen opgeëist om te ziften als de tarwe. Maar Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt. En u, als u eens tot inkeer gekomen bent, versterk dan uw broeders’ (Lukas
22:31-32).
Hoe zit het dan met de andere tien apostelen (we rekenen Judas even niet mee)?
Satan zou de anderen ook ziften. Bad Jezus ook voor hen?
Jazeker. Maar Hij vroeg Zijn Vader niet om precies op dezelfde manier over hun geloof te waken als bij Petrus.
In die ene angstaanjagende nacht, terwijl Petrus op de zeef van Satan lag, brak God zijn trots en eigendunk. Maar Hij liet hem niet gaan. Hij bekeerde hem, vergaf hem, herstelde hem en versterkte zijn geloof. En toen was het Petrus’ opdracht om de anderen te versterken.
Jezus zorgde voor de tien door voor Petrus te zorgen. De versterkte werd versterker.
Daarin ligt een bijzondere les voor ons. Soms zorgt God rechtstreeks voor je en versterkt Hij je geloof als je alleen bent in de vroege ochtenduren. Maar meestal (tien van de elf keer, zou je kunnen zeggen) versterkt God ons geloof door iemand anders in te schakelen.
God zendt ons dan een Simon Petrus, die ons precies dat woord van genade brengt dat we nodig hebben om ons geloof te behouden, bijvoorbeeld met het getuigenis dat het geween 's avonds overnacht, maar dat er 's morgens gejuich is (Psalm 30:6).
De volharding van de heiligen is geen individueel project. Als God je bemoedigt met de belofte dat je het geloof niet zult verliezen, ondanks het ziften van de Satan, neem dat dan ter harte en vermenigvuldig je vreugde door met die bemoediging ook je broeders en zusters te versterken.
Bekijk de overdenking op
YouTube.
Volg 'Onwankelbare vreugde' waar je maar wilt: