Subscribe
Share
Share
Embed
چرا واژگان انگلیسی را در فارسی به کار می‌بریم؟ شیک‌تر و امروزی‌تر است؟ مُد و گرایشی جدید است؟ واژگان انگلیسی منظورمان را بهتر می‌رساند؟ آیا می‌توان روند استفاده از واژگان را در زبان‌های مختلف کنترل کرد؟
خیلی وقت‌ها به شوخی و جدی، با صدای بلند یا فقط در دل خودمان فکر می‌کنیم که «ما خوبیم و بقیه بدند». اگر در جامعه کاری درست انجام نمی‌شود، اگر زندگی و مناسبات اطراف‌مان به شیوه‌ای است که نمی‌پسندیم، اگر دروغ و ریا و فضولی و بی‌مسئولیتی در کار است، اگر در فضاهای عمومی آشغال هست، اگر در شهر که راه می‌رویم به هم تنه می‌زنیم و از احترام شهروندی خبری نیست، اگر در صف همدیگر را هُل می‌دهیم و همیشه عجله داریم، در همه‌ی این موقعیت‌های فرضی همیشه گروهی هستند به نام «دیگران»، «آنها»، «مردم»؛ گروهی جدا از «ما» که مسئولیت همه چیز همیشه متوجه آنهاست.
اما آیا دیگران از ما، از «ماها»، جدا هستند؟ ما تا چه حد بخشی از دیگران هستیم؟ رفتار دیگران چقدر آیینه‌ی رفتار ماست؟ جامعه را چه کسانی می‌سازند؟ ما یا آنها؟
«رسانه‌ی پارسی» با هدفِ توجه‌دادن به این پرسش‌ها از یک سو، و بررسی و بازبینیِ «ما» و نقش آن در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم از سوی دیگر، مجموعه‌ی پادکست تازه‌ای تهیه کرده است. این مجموعه کاری است از حسین قاضیان، جامعه‌شناس و فهیمه خضر حیدری، روزنامه‌نگار.
مجموعه‌ی پادکست «ماها» در ۱۲ قسمت به صورت هفتگی از «رسانه‌ی پارسی» پخش خواهد شد و هر بار به یکی از مسائل اجتماعی در جامعه‌ی ایرانی می‌پردازد؛ مسائلی که «ما» همه از آن شکایت داریم اما اغلب حواس‌مان به نقش خودمان در تولید و بازتولید این مسائل نیست.