Subscribe
Share
Share
Embed
XIV
Als kleine vogels nestelden je handen
in de bonten mouwen van je mantel.
Fladderden over de breede randen,
Je vingers beurtelings vleugels of halzen,
Je glanzende nagels roze snavels.
Je wimpers waren kleine waaiers,
Die je bezwerend neer kon slaan,
Voor wat je te zeer zou hebben ontdaan,
Of wat in je oogen kon ontstaan.
Maar soms ontgingen hen toch je tranen.
"Alles van waarde is weerloos", de podcast waarin ik, Allard Amelink, op zoek ga naar de mooiste gedichten uit het Nederlands taalgebied. Dat doe ik door jou als luisteraar te vragen naar je favoriete gedicht. Zo bouwen we samen een canon van de mooiste poëzie.