در بین اشعار درخشانی که از احمد شاملو به یادگار مانده شعری به نام ماهی وجود دارد که به لحاظ محتوی و مفهوم با بسیاری از اشعارش متفاوت است. محتوی و مفهومی سرشار از یقین و سرور، نه آن یقینی که در دفتری از اعتماد به وجود می‌آید نه آن سروری که از بطن محبت متولد می‌شود.
یقین و سروری که شاملو در این شعر راجع به آن با ما صحبت می‌کند شبیه به گل نیلوفری است که در کمال پاکیزگی و لطافت از دل یک مرداب یا لجن‌زار روئیده است. بخش‌هایی از شعر به خوبی این ماهیت را آشکار می‌کند.
مقاله در وبسایت