چهارشنبه
دقیقا معلوم نیست عیسی و شاگردان در روز چهارشنبه مشغول به چه کاری هستند. احتمالا به خاطر خستگی این روز را استراحت کردند و خود را برای عید پِسَح آماده میکردند. عدهای باور دارند یهودا همچنان در این روز بر علیه عیسی مشغول ملاقات با یهودیان است.
پنجشنبه
روز پنجشنبه شام آخر را داریم که یک صحنه بسیار تلخ و غم انگیزی است اما در عین حال یکی از صحنههای بینظیر عهد جدید.
از همان بیت عنیا عیسی پطرس و یوحنا را میفرستد تا برای شام عید پسح تدارک مکان و بقیه چیزها را ببینند.
مسیح در این روز پای شاگردان شست. درس بزرگ محبت و فروتنی. کلام خدا خیلی زیبا به تصویر میکشد و میگوید: عیسی که میدانست پدر همه چیز را به دست او سپرده است و از نزد خدا آمده و به نزد او میرود، از شام برخاست و ردا از تن به در آورد و حولهای برگرفته، به کمر بست. سپس آب در لگنی ریخت و شروع کرد به شستن پاهای شاگردان و خشک کردن آنها با حولهای که به کمر داشت. (یوحنا ۳:۱۳-۵)
خیلی مسیحیان در این روز پاهای یکدیگر را میشورند.
و سپس خود شام را داریم که در انجیل لوقا ۲۲ از آیه ۱۵ تا ۲۰ نوشته شده: «اشتیاق بسیار داشتم پیش از رنج کشیدنم، این پِسَخ را با شما بخورم. زیرا به شما میگویم که دیگر از آن نخواهم خورد تا آن هنگام که در پادشاهی خدا تحقق یابد.» پس جامی برگرفت و شکر کرد و گفت: «این را بگیرید و میان خود تقسیم کنید. زیرا به شما میگویم که تا آمدن پادشاهی خدا دیگر از محصول مو نخواهم نوشید.» همچنین نان را برگرفته، شکر کرد و پاره نمود و به آنها داد و گفت: «این بدن من است که برای شما داده میشود؛ این را به یاد من به جا آرید.» به همینسان، پس از شام جام را برگرفت و گفت: «این جام، عهد جدید است در خون من، که بهخاطر شما ریخته میشود.
اتفاقی که در حال رخ دادن است این است که کل داستان عید پسح که در همه این سالها از زمان موسی و بیرون آمدن اسرائیل از مصر شروع شد و هر ساله به حکم خدا اجرا میشد قرار بود که در مسیح به کمال برسد. تمام این سالها سایهای بودند از آنچه در مسیح باید محقق میشد. یعنی چیزی که خدا در زمان موسی و بیرون آمدن قوم اسرائیل از مصر بهعنوان نشانه نجات و بازخرید به آنها داده بود الان در مسیح انجام میشود. او ناجی حقیقی قوم خداست!
این اولین عشای ربانی است که توسط خود مسیح انجام میشود.
عشای ربانی چیست؟
عشای ربانی مستقیم به صلیب اشاره میکند. هر وقت کسی نان و شراب را در مراسم عشای ربانی در دست میگیرد، اولین چیزی که باید به یادش بیاید جسم پاره پاره شده و خونین عیسی روی صلیب است. عهدی که خدا در خون خود با برگزیدگان خود بسته است. ما این مراسم را به شکل آیین مقدس مسیحی نگاه میداریم چون به نوعی آن برای ما تمدید و تجدید عهد فیض است. هر بار یک مسیحی شام خداوند را میخورد عملا عهد الهی را که روی صلیب بسته شد با نهایت شکرگزاری تایید میکند و به یاد میآورد. هر بار که مسیحی شام خداوند را دریافت میکند، از سفرهای که خداوند برای او مهیا کرده است فیض دریافت میکند. این میز مقدس خدا همان سفره فیض اوست!
در همین بالا خانه است که مسیح انکار پطرس را هم پیشگویی میکند.
بعد از شام، مسیح و شاگردان آن محل را ترک میکنند و به باغ جتسیمانی میروند، جایی که مسیح با شدت دعا میکند تا جایی که عرق او به خون تبدیل میشود. بخاطر فشاری که روی او بود در همین جاست که دعا میکند که اگر راه دیگهای وجود دارد او چنین دردی را نکشد. اما راه دیگری نبوده و اراده خدای پدر این بود تا مسیح له شود. (اشعیا ۱۰:۵۳ ؛ لوقا ۴۲:۲۲)
همان شب یهودا با افسران سر میرسد و به بوسهای مسیح را لو میدهد و مسیح دستگیر میشود و شاگردان همه فرار میکنند.
همه اتفاقات روز پنجشنبه را در انجیل مرقس فصل ۱۴ میتوانید مطالعه کنید.
جمعه
روز جمعه، روز محاکمه، کتک و شلاق زدن، صلیب، مرگ و دفن کردن عیسی است.
روز جمعه تاریکترین و وحشتناکترین روز در هفته مقدس است.
یهودای خائن خودش را در همین روز میکُشد. مسیح مسخره میشود، به صورتش آب دهان میاندازند، بر علیه او شهادت دروغ میدهند، او کتک میخورد و برای تمسخر او که این است پادشاه یهود، تاج خاری بر سرش میگذارند. عیسی تنهای تنها مانده بود!
بعد از چند محاکمه نادرست عیسی محکوم به مرگ با صلیب میشود که از بدترین انواع مرگها است. اتفاقا صلیب اختراع ایرانیان قدیم بوده است که رومیان هم از این نوع اعدام در امپراتوری روم استفاده میکردند.
او را به سمت جُلجُتا در بیرون شهر میبرند تا مصلوبش کنند. مسیح به صلیب کشیده میشود و ۷ بار روی صلیب لب به سخن باز میکند:
۱. پدر اینها را ببخش چون نمیدانند چه میکنند.
۲. به یکی از دزدها میگوید: امروز با من در فردوس خواهی بود.
۳. مریم و یوحنا را به هم می سپاره.
۴. خدایا خدایا چرا مرا ترک کرده ای.
۵. تشنهام.
۶. تمام شد.
۷. ای پدر، روح خود را به دستان تو میسپارم.
و مسیح نفس آخر رو میکشد و میمیرد.
شب همان جمعه نیقودیموس و یوسف (که هر دو جز شورای سنهدرین بودند) بدن مسیح را تحویل میگیرند و در قبر میگذارند. به نظر آنها بهطور مخفی پیروان مسیح شده بودند.
اتفاق مهمی که با قربانی شدن مسیح رخ میدهد این است که سیستم قربانی یهود هم به پایان خود میرسد. زیرا قربانی کامل داده شد!
همه این اتفاقات را در انجیل متی فصل ۲۷ میتوانید مطالعه کنید.
شنبه
روز شنبه که سَبَت بود مسیح در قبر است و نگهبانان رومی دور تا دور قبر هستند تا اینکه شاگردان مسیح جسد او را ندزدند.
یکشنبه
و اما روز یکشنبه قیام!
اوج هفته مقدس و مهمترین واقعه در مسیحیت و بزرگترین اتفاق بشریت در همین روز رخ میدهد. مسیح زنده میشود!
صبح زود روز یکشنبه چند زن، مریم مجدلیه و چند زن دیگر به سراغ قبر میروند اما سنگ را کنار رفته و قبر را خالی مییابند. آنها با فرشتهای مواجه میشوند که به آنها میگوید: هراسان مباشید! میدانم که در جستجوی عیسای مصلوب هستید. او اینجا نیست، زیرا همانگونه که فرموده بود، برخاسته است.
مسیح قیام کرده بارها خود را به شاگردان نشان داد و همه مطمئن بودند که مسیح زنده است. بیش از ۵۰۰ نفر در مدت ۴۰ روز او را دیدند، با او حرف زدند، با او غذا خوردند و به او دست زدند.
زنده شدن مسیح بزرگترین سنگی بود که در حوضچه تاریخ افتاد.
همه این اتفاقات برای ما چه پیامدی دارند؟
این مسیح است که برای ما خواهد ماند.
در عبرانیان ۱۳ آیه ۱۲ تا ۱۴ میخوانیم: به همینسان، عیسی نیز بیرون دروازۀ شهر رنج کشید تا با خون خود، قوم را تقدیس کند. پس بیایید در حالی که همان ننگ را که او متحمل شد، بر خود حمل میکنیم، نزد او بیرون از اردوگاه برویم. زیرا در اینجا شهری ماندگار نداریم بلکه مشتاقانه در انتظار آن شهر آینده هستیم.
این دنیا خدای ما را کشت. حتی او را در داخل شهر نکشتند و او را در مکانی خارج از شهر و جایی که زبالهدانی بود به صلیب کشیدند. حالا من و شما بهعنوان یک مسیحی تمام آرزو و عشقمان این دنیا است. وقتی درک کنیم دنیا و شیطانی که پشت این دنیا کار میکند با خدای ما چه کرده است حتما از دنیا متنفر خواهیم شد!
دنیا برای من و شما نمیماند و این تنها مسیح است که برای ما خواهد ماند.
مسیح برای من و شما روی صلیب مُرد تا من و شما بتوانیم زنده بمانیم.
او چیزی شد که نبود تا ما چیزی شویم که نبودیم.
او خفت و خواری و شرم و توهین و درد و مرگ را به جان خرید تا من و شما سربلند شویم و در روز آخر شرمنده نباشیم – او مرد تا ما زنده بمانیم!
امیدوار و شاد باشید چون مسیح زنده ست.
مسیح نه فقط مُرد بلکه زنده شد تا از همان حیات به من و شما نیز بدهد. من و شما میتوانیم امید داشته باشیم که بهخاطر ایمانمان به مسیح روزی مثل او زنده خواهیم شد. مرگ پایان نیست و حیات ابدی در کار است. آنانی که در مسیح هستند این حیات زنده را دارند.
بدون قیام مسیح ما مسیحیتی نداریم و موعظهای هم نخواهیم داشت. اگر مسیح در قبر میماند ما یک دین مثل اسلام و بقیه داشتیم. ولی او زنده شد و امروز زنده است و همین مسیحیت را با همه ادیان و راهها متفاوت میکند. چون فقط در مسیح حیات است، چون فقط مسیح خداست، چون فقط مسیح آن چیزی که گفت را انجام داد. مرگ نتوانست او را در قبر نگه دارد و امروز کسانیکه به مسیح ایمان دارند با همین قدرت ار مرگ بر خواهند خاست.
در یوحنا ۲۵:۱۱-۲۶ عیسی به مارتا گفت: «قیامت و حیات مَنَم. آن که به من ایمان آوَرَد، حتی اگر بمیرد، زنده خواهد شد. و هر که زنده است و به من ایمان دارد، بهیقین تا به ابد نخواهد مرد؛ آیا این را باور میکنی؟
مسیح برای ما کیست؟
آیا ایمان دارید که او قیامت و حیات است؟
در این ایام که همه از مرگ می ترسند مسیح تنها کسی است که وعده حیات ابدی میدهد. چون مسیح مرگ را نابود کرد و مرگ را روی صلیب کشت. او قدرت گناه را از بین برد تا برگزیدگان او بدون ترس با امید و شادی او را مادامیکه زنده هستند جلال دهند.
در این ایام که از هفته مقدس شروع میشود و تا روز جمعه که مسیح مصلوب میشود و تا یکشنبه که از مردگان قیام میکند برای ما مسیحیان فرصت خوبی است تا ببینیم آیا مسیح را آنطور که کلام میگوید میشناسیم؟ آیا مسیح را بهعنوان پاشاه در زندگی قبول کردهایم؟ آیا از گناهانمان توبه میکنیم و در مسیر قداست هستیم؟ مسیح بهای سنگینی برای ما داده است.او مسیح است، او شاه شاهان است، او قربانی گناهان بشر است، او زنده است!آیا او خدای شماست؟ آیا او را می شناسید؟ آیا او را باور کردهاید؟
https://kanoneenjil.com/everything-you-need-to-know-about-christs-last-days/معرفی پادکست ۰:۰
چهارشنبه ۰:۴۸
پنج شنبه ۵:۱۴
جمعه صلیب ۸:۳۹
شبنه او در قبر است ۱۱:۳۷
یک شنبه قیام ۱۱:۵۱
همه این اتفاقات برای ما چه پیامدی دارد؟ ۱۴:۰۰
مسیح برای ما کیست؟ ۱۷:۳۴
هر پنج شنبه ساعت ۵ صبح به وقت کابل منتظر پاکست های جدید ما باشید.