Κύπρος 1974-2024. Το τραύμα της εισβολής | Κώστας Πλιάκος | Οι ελπίδες που για λύση στο Κυπριακό, στηρίζονται στην κοινωνία των πολιτών.

Ο Μάριος Ι. Ηλία είναι διεθνούς φήμης Κύπριος μουσικοσυνθέτης και το έργο του έχει παρουσιαστεί σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ανήκει όμως και στην κατηγορία των θυμάτων της τουρκικής εισβολής του 1974. Η οικογένειά του όχι μόνο είναι από τους εκτοπισμένους της Κυρήνειας αλλά έχει και δυο αγνοούμενους. Είναι επομένως φυσικό το κυπριακό δράμα να έχει επηρεάσει το έργο του. Τα δυο τελευταία συμφωνικά του έργα αντλούν τη θεματολογία τους από το τραύμα της εισβολής και έχουν παρουσιαστεί στην Κύπρο, και στην Ελλάδα το ένα από αυτά, ενώ το δεύτερο, με τίτλο «Οι καμπάνες θα ηχήσουν και πάλι» θα παρουσιαστεί σύντομα και στην Αθήνα. Ο Μάριος Ι. Ηλία ανήκει στη νέα γενιά Ελληνοκυπρίων που δεν έζησαν τα γεγονότα του 74. Σαφώς κουβαλά το τραύμα αλλά ανήκει σε αυτούς που προσπαθούν να δουν με μια διαφορετική ματιά το μέλλον και τις πιθανότητες συνύπαρξης με τους Τουρκοκύπριους μέσα στο ίδιο κράτος. Μιλά για το ρόλο της τέχνης, το «ευγενές όπλο» όπως το αποκαλεί, στην προσπάθεια συμφιλίωσης των δυο κοινοτήτων και εύχεται να μπορέσει να παρουσιάσει κάποια στιγμή το έργο του στις περιοχές που σήμερα είναι κατεχόμενες. Σε αυτή τη συζήτηση, ο διακεκριμένος μουσικοσυνθέτης μιλά δημόσια για πρώτη φορά όχι τόσο για τη μουσική, αλλά για το ατομικό του και το συλλογικό τραύμα του κυπριακού ελληνισμού όπως το βίωσε και το βιώνει η επόμενη γενιά μετά το ‘74.

What is Κύπρος 1974-2024. Το τραύμα της εισβολής | Κώστας Πλιάκος ?

Έχουν περάσει 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το νησί παραμένει διχοτομημένο αναζητώντας μάταια όλα αυτά τα χρόνια μια λύση μέσω της διπλωματικής οδού. Το άνοιγμα των σημείων ελέγχου πριν από 21 χρόνια ήταν μια καθοριστική στιγμή. Οι δύο κοινότητες άρχισαν να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και να έχουν οικονομικές συναλλαγές. Η επαφή, σταδιακά σπάει την προκατάληψη και σε πολλούς ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους την πεποίθηση ότι οι δύο κοινότητες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβιώσουν μέσα στο ίδιο κράτος. Είναι όμως αυτό αρκετό;

Η κυπριακή κοινωνία σήμερα είναι πολύ διαφορετική από αυτή του 1974. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το τραύμα έχει ξεπεραστεί. Ίσως δεν είναι όμως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της κυπριακής κοινωνίας. Ίσως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της είναι η ασυνείδητη αποδοχή του υπάρχοντος status quo. Οι δύο κοινότητες έμαθαν να ζουν χωριστά και να έχουν αυτή την περιορισμένη επαφή που σε τελική ανάλυση δεν επηρεάζει και πολύ τις χωριστές ζωές τους. Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή το ερώτημα είναι, πού βαδίζει η Κύπρος σήμερα και πώς διαγράφεται το μέλλον της. Με αφορμή αυτή τη μαύρη επέτειο, με το CNN Greece ταξιδέψαμε στην Κύπρο για τις ανάγκες ενός μεγάλου αφιερώματος. Σε αυτή τη σειρά των podcasts σας παρουσιάζουμε συνεντεύξεις που σκιαγραφούν τη σημερινή Κύπρο, τους προβληματισμούς για το κοινό, ή όχι κοινό μέλλον αλλά και το τραύμα του 1974.