به یک تعبیر دیگر، خدا کسی را به جهنم نمی‌فرستد، ما خودمان را می‌فرستیم
جهنم، سرانجامِ گفتنِ “برو بیرون” به خداست. دائما به خدا می‌گویید که تنهایتان بگذارد و در نهایت خدا می‌گوید: “باشه”. به همین دلیل است که کتاب مقدس آن را به عنوان تاریکی توصیف می‌کند: خدا نور است، غیاب او تاریکی است. ما روی زمین، نور و چیزهایی همچون عشق، دوستی و زیبایی خلقت را تجربه می‌کنیم. اینها همه بقایای نور حضور خداست. اما وقتی به خدا بگویید که او را به عنوان خداوند و مرکز زندگی‌تان نمی‌خواهید، سرانجام به آرزوی‌تان می‌رسید و با خدا همه هدایایش نیز می‌روند.
ما دو انتخاب داریم: با خدا زندگی کنیم، یا بدون خدا زندگی کنیم. اگر بگویید: “اقتدار خدا را بر خودم نمی‌خواهم. ترجیح می‌دهم برای خودم زندگی کنم”، این جهنم است.
در “جدایی عظیم و مسئلهٔ رنج”، لوئیس چنین می‌گوید:
در پایان، پاسخ همۀ کسانی‌که به آموزۀ جهنم اعتراض دارند، خودش یک سوال است: “از خدا چه می‌خواهید”؟… که ترکشان کند؟ دریغا، می‌ترسم این کاری باشد که او انجام می‌دهد… در پایان تنها دو نوع از مردم وجود دارند، آنها که به خدا می‌گویند: “اراده تو انجام شود” و آنها که در آخر خدا به آنها می‌گوید: “اراده تو انجام شد”.
شماره تماس ما هست ۱۳۲۱۳۰۰۷۴۷۷+
Facebook: Khabar Khush خبر خوش
Facebook: شبکه کلیسای خانگی افغانستان
Facebook: Afghan House Church Network شبکه کلیسای خانگی افغانستان
Instagram: @khabarkhush
Twitter: @khabarkhush
Email: khabarkhush@gmail.com