Kvardagsliv i barnehagen. Produsert av Høgskulen på Vestlandet
Denne handlar om trua på eigen kompetanse og utdanning, særleg sett frå perspektivet til to erfarne førskulelærarar, Gunn Haugen og Kare-Marie Navasete. Dei reflekterer over korleis dei opplevde starten på si utdanning og karriere innan barnehagesektoren.
Gunn Haugen var ein del av det første kullet som vart utdanna i Sogndal, medan Kare-Marie Navasete deltok etter å ha fått råd frå vener og familie. Det var ei tid då det å velje høgare utdanning som kvinne ikkje var vanleg, og det var òg avgrensa kunnskap om førskulelærarutdanninga. Eit praktikantår var obligatorisk før opptak på utdanninga, og dette året gav dei verdifull erfaring og tryggleik i handverket som førskulelærar.
Gjennom diskusjonen minnest dei lange praksisperiodane, der dei fekk mykje ansvar og erfaring i barnehagepraksis. Dei deler òg korleis undervisningsformene var annleis den gongen, med mindre fokus på gruppearbeid og meir tradisjonell undervisning. Likevel var det tydeleg at praktiske ferdigheiter og handverk var sentrale i utdanninga.
Statusen til førskulelærarutdanninga den gongen var ikkje like høg som for lærarutdanninga, men det var likevel ein form for anerkjenning av utdanninga og yrket. Dei reflekterer òg over korleis samfunnet sitt syn på barnehagar har endra seg over tid, med auka krav til formell utdanning og anerkjenning av barnehagelæraren sin rolle.
Til slutt understrekar dei viktigheita av å tru på si eiga kompetanse og handverk i barnehagesektoren, samstundes som dei reflekterer over korleis dagens utdanning og arbeidsmiljø skil seg frå deira erfaringar for 50 år sidan. Dei oppmodar til å setje pris på erfaring og praktisk kunnskap i barnehagearbeidet, samt til å forstå viktigheita av praksis i utdanninga. Oppsummeringa er laga av ein KI-tjeneste frå OpenAI. Innhaldet er kvalitetssikra av BluPodden sin redaktør