Oh-la-la-laa

Show Notes

Oh-la-la-laa (pag. 144): een vertelselke geschreven en ingelezen door de Flosh

What is Ikke en de Sikke?

Vertelselkes in 't Hèsts

OH-LA-LA-LAA , OH-LA-LA-LAA

In ’83 zén wèlle begonne mee ‘t Hoekske ( joajoa , ik hem al benoa fiejeteg
joare dinst ) en ik zoeng toen baa ‘The Masai’, een rockgroep die loater
wereldberoemd wir... in Hèst en oemstreeke dan toch.
Ons iejeste réppetieses woare vlak in de gebure , oep ‘t dèdde verdiep
van kafee den Ouwe Ketel. Lak as éllek groepeke modderde wèlle wat
oan de iejeste menne tot oep nen dag de vertegewoordeger van de
Zjupileir baa maa oan den toeweg ston.
Dieje vertelde da zaa schoewebruur Zjean-Marie Aerts was , de gitarist
van TC MATIC , en ik doecht OH-LA-LA-LAA , OH-LA-LA-LAA.
Oemdakik da ni terrèkt waa geloeweve belde dieje efkes mee de miejest
begeerde prodjoeser en gitarist van Béllege en dieje zaa :” Ik zit hie baa
ne kerel dieje een kaagoj groep hee ( en dieje haa ons pertang nog noewet
beezeg gehoewerd ). Ge mut is kome zien noa een oeptreede want die
manne zaan ni misstoan in èlle veuprogram baa èlle komenden toernee.”
Wèlle spelde da joar as hoewefdact oep de chieroofiejeste , in een
oawetverkochte reuzetent bove oep den berg... en dieje man kwam toch
wel zien zeker... en hij von het nog goe oewek... en wèlle moechte mee
oep toernee mee TC MATIC !!!
Noa diejen toernee vroege wèlle hem ofdattem ons iejeste ploat ni waa
prodjoese en diejen dej da. Ni in de duur ICP-studio in Brussel ( da konne
wèlle ni betoale ) , moa in e klènder gojjekoeweper studiooke in Etseleer
( Aartselaar ). Oep ne nacht , toen de oepnoames kleer woare , vroeg den
halfgod Jean-Marie Aerts ofdamme nog ieverans iet konne goan drinke.
Ik stelde natuurlek ons aage kroeg vee , want da lag toch vee allebaa oep
de weg noa hoawes.
En zoewe kwam het da wèlle oem draa ure snachs in Hèst arriveerde.
Alle kafees woare al toe moa in ‘t Hoekske brandde nog licht .
Der hing nog iejene klant oan den toeweg : de Peter Meuris , trombonist
van de hoewegste klasse en e gekend figuur baa alle fanfares van Hèst
en oemstreeke.

De Peter droenk geere pingkes en duveltjes en oemda ‘t al zoewe loat
was , harre miejer as twieje hanne noewedeg oem te telle hoeveel dattem
der al binne haa. Ik stelde de twieje rasmuzzekante oan mekandere veu
en wonder bove wonder kende ze mekandere ni. Den iejene kwam oemmes oawet het rock-en-dranksirkwi en den andere oawet het fanfare-en-dranksirkwi ... moa datter ne gemiejenschappeleke noemer was , da was kleer en doawedelek.

De Peter Meuris stelde zen aage vee mee ‘t zinge van ze laaflied :” Ik drink
trappist en ik eet banaan , Peter Trappist daddis mijn naam , en met mijn
poen oem oep te doen , drink ik ne bak oep maa gemak , tralalalala “ en
as afsloaweter bliesem de Brabason oep volle kracht.
De Jean-Marie pakte zaan akoestisse gitaar derbaa en toen wir doa veu
maan oewege een noewet geziene zjam-sessie ontwikkeld deu twieje
fantastisse muzzekante , den iejene oep trombon en den andere oep
gitaar... dat duurde e poar ure en da wir regelmoateg geblust mee de
noewedegen drank , da wétte goe.
Spaateg genoeg is doa noewet e vervolg oep
gekome , want de Peter hee deze wereld
ondertusse verloate , en nog spaateger is
datter toen nog giejen smartfoons bestonne ,
want annes haakik èlle kunne loate
meegeniete van da uniek spektoakel ... de
herinnering blèft diep in maa geheuge gegrift
en het hee nen diepen indruk oep maa
gemokt...
De Peter , dieje noewet de roem gekregen
hee dieje dattem aagelek verdinde , is
dankzaa dees schraafsel hoopelek toch e
békke onsterfelek gewerre...

de FLOSH van ‘t Hoekske