Subscribe
Share
Share
Embed
Ruimtezoekers is een podcast waarin we het hebben over de zoektocht naar ruimte. Hoe neem je het, hoe geef je het en hoe deel je het? Want we kunnen wel wat meer ruimte gebruiken in de samenleving. Luister naar Ruimtezoekers en ontdek hoeveel ruimte er voor jou is, en hoe we samen meer ruimte kunnen maken voor iedereen.
0:00:00
Hallo lieve luisteraar, welkom bij Ruimtezoekers. De podcast waarin we het hebben over de zoektocht naar ruimte. Hoe neem je het, hoe geef je het en hoe deel je het? Want we kunnen wel wat meer ruimte gebruiken in de samenleving. Mijn naam is Rocher Koendjbiharie. In deze aflevering heb ik een gast tegenover me zitten die sociale rechtvaardigheid en radicale gelijkwaardigheid ademt. Het is de fantastische Daryll Landbrug. Hoe gaat het met je? Hoe gaat het met me? Het is nogal vroeg. Ik ben jongerenwerker van beroep en meestal
0:00:46
begint je dag daar om 12 uur, half 1. Dus rond dit tijdstip ben je net begonnen. Maar ik was er wat eerder uit vandaag. Dus het gaat oké. Ik moet een beetje nog wakker worden. Maar ik ben heel blij om hier te zijn. Fijn.
0:01:00
Ik herken het gevoel van wakker worden. Zeker in deze tijd is er veel om wakker te blijven. Maar ook gewoon, we hebben allemaal wel behoefte aan die rust. Die we allemaal naar craven. Absoluut. Voor de mensen die jou nog niet kennen.
0:01:14
Jij bent bekend bij velen als het gaat om gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid. Je community en organizing werk is inspirerend voor velen, want je laat zien hoe je effectief, solidair, maar ook warm op kan staan tegen onderdrukking. Je bent jongerenwerker en je doseert en werkt daarmee ook aan en met de generatie van de toekomst. Maar, ik heb ook vernomen dat hamsters jouw lievelingsdieren zijn. Ja, dat klopt.
0:01:34
En ik vraag me af, sta je in contact met je innerlijke hamster? Poeh, vind ik een leuke vraag. Hamsters zijn inderdaad mijn favoriete dieren. Ik heb sowieso een zwak voor knaagdieren. Hoe kleiner hoe beter. Dus dan kom je automatisch bij hamsters uit. Maar of ik in contact sta met mijn innerlijke hamster... Hamsters zijn vrij territoriaal. Als je er twee bij elkaar zet in een hok,
0:01:57
dan kunnen ze elkaar letterlijk gaan opeten, omdat het hun ruimte is. Ik ben juist meer van het collectieve, het samenzijn. Ik denk wel in termen van zachtheid kan ik dat zijn. Maar als ik kijk naar de uitvoering, de pragmatische kant van een hamster zijn, dan zoek ik toch meer het collectieve op. Ja, precies.
0:02:16
Ja, iets meer tegenwoordig. Het was vroeger wel eens anders. Ja? Ja, jawel. Vertel eens. Nou ja, ook in het activisme hoor.
0:02:23
Ik loop, denk ik nu zo'n 15 jaar, een beetje te schreeuwen en dingen te doen en dingen te schrijven. En in het begin, ja dan, iedereen heeft zijn ingang, laat ik het zo zeggen. Bij mij was dat kick-out Zwarte Piet voordat het kick-out Zwarte Piet heette. En ik dacht dat zwart zijn en racisme daarbij het belangrijkste was. Voordat ik mensen in een rolstoel tegenkwam die ook zwart waren. Of gay mensen die bij een Black Lives Matter demo kwamen.
0:02:44
En toen ging het wel heel erg, ja intersectioneel noemen we dat natuurlijk, ging dat wel doordrukken van hey, er is meer dan jouw cast. En het is allemaal met elkaar verbonden. En daarin kan je niet anders dan collectief denken en doen. Je zegt dat noem je intersectioneel. Ik denk dat het een heel inmiddels breed gedrag gebruikt wordt.
0:03:03
Absoluut, ja. Hoe zou jij intersectioneelheid uitleggen aan iemand die daar misschien nog niet zo veel over weet? Ja, nee, is een goede vraag. Ik werk bijvoorbeeld met jongeren die toegewijs zijn tot de islam, en die zijn lichter dan ik qua huidskleur, hebben een andere etniciteit en die kunnen bijvoorbeeld heel raar opkijken als ik in
0:03:20
hun wijk werk en ik bijvoorbeeld aangeef dat ik niet toegewijd ben, dat ik niet geloof in de islam of een andere cultuur of een andere religie moet ik zeggen. En dan is vaak de vraag van, maar wat doe je hier dan? En ik connect dan beter met hun op het moment dat ik zeg van, hé ik zal nooit islamofobie meemaken want ik ben geen moslim. Maar als het favoriete Nederlandse kinderfeestje in november en december weer terugkomt naar Nederland,
0:03:44
als we over Zwarte Piet hebben, ja, die pijn voel ik wel. Dus de Zwarte Piet in mijn leven is de islamofobie voor jou. En die onderdrukking, daarin kunnen we elkaar vinden. Dat is een begin van hoe ik intersectionaliteit zou kunnen uitleggen. Ja, precies. Dus de pijn en de onderdrukking die mensen ervaren, daar sla je een brug tussen. Precies.
0:04:05
Zodat iedereen een soort van tweerichtingsverkeer op die brug kan. Ja, en je ziet ook vaak in Nederland, als we het over het woord verbinden, en we willen kan vaak met stoelen gaan gooien, verbinden wordt dan gezegd van oh ja leuk, je hebt dezelfde schoenen aan of je hebt bij dezelfde school gezeten, allemaal leuk. Dat is vaak wat positiever, maar dat gaat mij juist wat je zegt om die pijn. Dat je die herkent bij elkaar, dat je die serieus neemt, en dat je dan inderdaad in een two-way street, whatever, daar kan gaan viben, kan gaan connecten.
0:04:29
En dat kan niet altijd alleen maar op een positieve manier. Nee, zeker niet in deze tijden, zeker niet. Het gaat over de pijn en onderdrukking zoals je aangeeft, die we meemaken, individueel maar collectief ook. Ja, exact. En dat we dat leren dragen met z'n allen, en dat is easier said than done natuurlijk. Maar we doen wel ons best, we proberen het wel te doen. En dat zien velen ook, want in vele kringen ben je ook bekend als iemand die altijd strijdt voor vrijheid.
0:04:52
Je hebt net al een beetje verteld over 15 jaar geleden, hoe jouw eerste stapjes gezet werden in de strijd tegen onderdrukking. Maar is er een moment of gebeurtenis in je leven aan te wijzen, bijvoorbeeld echt iets concreets, wat ertoe geleid heeft dat je je zo inzet tegen die strijd tegen onderdrukking? Is dat dan wat je ook nu gevormd heeft tot activist?
0:05:13
En wat ik me dan ook wel meteen afvraag, zou je jezelf omschrijven als activist? Ja nee dat is er zeker geweest en ik weet nog waar ik was ook ik was onderweg naar Rotterdam. Ik weet het jaartal even niet meer want het lijkt veel langer geleden dat het is. Het zal wel meevallen maar ik werd op station Utrecht werd ik geprofileerd door de politie. Die haalde mij uit de trein want ik was op weg naar Rotterdam toe.
0:05:40
Ik ben toen maar terug gegaan naar mijn werk. Ik dacht van ik ga wel iets van mijn zaterdag nog maken. Ik zag daar letterlijk op beeld hoe een van mijn grootste voorbeelden... dat letterlijk een dreadlock uit haar hoofd werd getrokken door een agent. Ik ben toen de wc opgegaan en ik heb gehuild vreselijk. Ik heb naar die beelden gekeken en dat was voor mij het moment dat ik dacht van nu is het genoeg.
0:05:59
Ik loop al een tijdje mee. Ik ga een beetje undercover naar demos en lezingen, maar het is nu gewoon tijd om je muil open te trekken. En dan is er ook geen weg terug. En dat vind ik ook niet erg, want dan kom je ook hele mooie mensen tegen. Mooiere mensen dan dat je dacht dat ze er waren. En dat klopt ook. En toen dat gebeurde, die intocht in Rotterdam, toen is mijn houding ook veranderd. En ik heb op Facebook volgens mij destijds gezegd ook van, als je het hier niet mee eens bent, of ga weg.
0:06:25
Of ga je inlezen. Maar ik ga dat niet meer voor jullie doen. Dit is zo obvious, dit is zo duidelijk. Ga eraan werken alsjeblieft en op mijn beurt, als ik iets niet begrijp of vanuit een privilege handel, geef me een kalle uit, weet je. Trap me onder mijn kont, spreekwoordelijk. Mag allemaal. Maar doe het dan ook. Of blijf gewoon weg. Ja. En hoe heb je dat proces... Want dat was dan een sleutelmoment voor jou?
0:06:46
Ja, absoluut. En hoe heb je dat proces in de weken, maanden of jaren erna ervaren? Nou ja, in mijn geval, dat is denk ik een beetje hoe mijn brein werkt. Dat heeft ook met mijn trauma's te maken van vroeger, maar ik ga dan terug resoneren naar situaties waarvan ik dacht destijds van dat was normaal, maar dat bleek dus niet zo te zijn.
0:07:03
Dat ik zelf ook een zwarte pieten heb gezien gewoon thuis bij mij, want dat werd ook gewoon bij ons op de vloer werd dat gevierd. En het is ook niet raar als je door hetzelfde schoolsysteem hier in Nederland bent opgevoed of je Surinaams bent of Nederlands of Turks, wat dan ook. Je krijgt dezelfde info mee. Dus ik ging alles terugredeneren en daar kwamen hele pijnlijke realisaties naar boven, maar ook sommige waarvan ik dacht je kon niet anders, je wist niet beter en we gaan het nu nog beter doen, proberen.
0:07:29
Niet alleen voor mezelf, maar voornamelijk voor de mensen om je heen. En dit zijn dan dingen die je hebt meegemaakt en ik denk dat vele mensen die jou kennen, jou ook zullen kennen van je politieke betrokkenheid. Want je hebt jezelf ook meermaals verkiesbaar gesteld voor zowel de Tweede Kamer als de gemeenteraadsverkiezingen. Als ik het goed begrijp voor bij één. Het is misschien een beetje een vraag naar de beginnende weg, maar zijn de persoonlijke ervaringen die je net hebt gedeeld, is dat ook bepalend geweest voor dan de keuzes om eventueel de politieke arena betreden, want politiek is natuurlijk overal.
0:08:05
Vaak krijg ik de vraag van mensen van, ga je de politiek in? Dan zeg ik van, nou ja, nee, ik ga niet zozeer de politiek in. Dat is de hele omgeving al, dat is onze wereld al, maar je gaat wel proberen er gebruik van te maken op een betere, op een inclusievere, op een collectievere manier. En ja, ik kwam op de radar van bijeen, op een of andere manier door dat activisme. Ik val ook een beetje op soms in sommige kringen, ik zou niet weten hoe of waardoor dat komt. Maar daardoor worden er ook foto's gemaakt.
0:08:29
Op een gegeven moment werd er aan mij gevraagd van hé, die en die personen van Bij1 willen met je spreken. Ja, voordat ik het wist zat ik bij sollicitatieronde nummer 4 ofzo. En gaat dat heel snel. En hoe heb je dat zelf ervaren? Want in de aanloop naar dat proces, of in de ene aanloop van dat proces,
0:08:46
je zegt sollicitatieronde, dus op een gegeven moment zit je in een soort van twilightzone van ga je wel of niet verkiesbaar gesteld worden. Hoe was dat voor je, bijvoorbeeld de gedachte dat je misschien wel inderdaad die politieke arena zou betreden? Want dat is wel een andere kant. Ik denk dat we het misschien wel gezien hebben in de Amsterdamse politiek hier. Dat er twee wegen bewandeld kunnen worden, of twee paden. Namelijk het activisme naar het politiek brengen.
0:09:18
Welke van de twee zou jij bewandelen denk je? Ja, ik vind het een hele moeilijke vraag nog steeds. Ik ging er überhaupt niet vanuit, in het beginsel al, dat ik inderdaad gekozen of verkozen zou worden, dat niet. Maar ik had wel het idee van de houding, de manier, de reden waarom ik benaderd ben, is ook dezelfde manier die ik ga toepassen in de politieke arena. Nou, ik denk dat wij met z'n allen al hebben kunnen zien dat dat niet
0:09:40
zo werkt en dat er concessies moeten worden gepleegd en dat we hier geloven in, hoe noemen we dat ook alweer, we hebben een poldermodel, we komen overal weer uit, nou dat, nou ik praat niet, ik discussieer niet over homofobie of over racisme, nee dat mag gewoon niet, punt. Maar dat kan daar bijna niet en ik denk dat we nu ook hele pijnlijke voorbeelden ook zien vanuit hoe het nu in de Tweede Kamer gaat en in al die werkgroepjes van ministers, et cetera. Maar nee, ik heb dat denk ik wel onderschat.
0:10:05
En eerlijk gezegd ben ik nog niet eens hersteld, denk ik, van die verkiezingsperiode destijds, die in 2020 volgens mij zo'n beetje begon. Dat was echt heel heftig in de wetenschap, dat ik me tijdens alle debatten online, want dat was toen heel veel, corona was er alles mee om te doen, dus alles ging online, dat ik echt me realiseerde van, je wordt al gehaakt potentieel structureel voor wie je bent hoe je eruit ziet maar op menneke je gaat organiseren als een groep ben je
0:10:31
praktisch de meest gehate beweging van nederland en dat hebben we echt gemerkt echt echt door doodsbedreigingen online voor je deur een vizier op links dat je die hele memorable alles online gooit weet je dat soort dingen ja dat is effe incasseren en dat is niet anders nu maar wel anders en dat is laten we even laten we sowieso even de base aanzetten, dat is abnormaal. Ja. En dat is echt de meest verschrikkelijke kant van de Nederlandse samenleving.
0:10:57
Voor mij wel ja. Als dat zich zo... Het is natuurlijk verschrikkelijk als mensen je van alles wensen, weet je, of ze je dood willen hebben of je moet naar Afrika zwemmen. Ik heb alles denk ik wel een beetje gezien en gehoord, maar het gegeven dat het zo inderdaad genormaliseerd is en dat ook geen haan er verder naar kruidt, dat eigenlijk de grondwet, dat je die eigenlijk in het schap bij het pc papier kan zetten, want je kan feitelijk je reten mee afvegen voor heel veel gemarginaliseerde groepen, omdat het niet voor hun van toepassing is.
0:11:22
Toen ik vizier op links in de kinderschoenen stond, hebben ze mij ook gepakt en mij online gezet. En je gaat je realiseren hoe georganiseerd dat is. Ja, zeker. En hoe weinig er ook gedaan wordt, want hoe lang heeft het nog gelopen, bakken leien, dat vizier op links echt ook academici en allemaal mensen stickers op hun huis gingen plakken
0:11:39
voordat het begin van het niets had verdwenen was omdat volgens mij ja ik wil zeggen dat moesten een witte mannen ja precies zeg maar ja ja maar ook lekker dat ik dat weet je nou dat grappen de huishouden schappen houden ja grappen ja precies van 1 juni juli you know zoiets zijn het een tijd maar dat dat nodig is en dat dan in een keer pad boom het omlaag kan. Dus dat laat ook zien hoe de pilaren van de Nederlandse samenleving gebouwd zijn. 100 zouden we dan zeggen, daar ben ik het helemaal mee eens.
0:12:09
En we hebben zoveel, noem het activist of niet, want die vraag vroeg je ook van noem je jezelf zo, ik doe mezelf niet zo. Ik heb er geen probleem mee als mensen me zo noemen, maar ook daar zit zo'n stigma op, als in van die mensen willen niks, ze kunnen niks, ze werken niet en zelfs als we niet werken is dat een probleem überhaupt. Maar ik vond het zo tekenend dat ik dat zag dat een minister, een witte aannemelijkse is heet eromheen, dan op zo'n platform komt en dan ineens gaat de stekker er in een keer uit. Dus die beslisbevoegheid was er al lang al, maar het geschil van mensen van kleur, zwarte mensen, gay people, wat dan ook, doet er gewoon niet toe.
0:12:43
Nee. Pas wanneer er aan de status quo gemorreld wordt. Ja, een norm, basically. Dan kan er in een keer wel dingen in beweging gezegd worden. Ik wil nog wel even een stapje terug, want je geeft aan dat je jezelf niet activist noemt. Niet per se. Nee precies. Heeft dat een speciale reden of denk je gewoon meer van...
0:13:01
Ik denk dat ik gevoelig ben voor stigma's, als in generalisaties, want dat is met mijn mensen tussen de aandacht gesteken. Dat is heel vaak door de eeuw heen gebeurd. En nog steeds. Ik zie ook knikken als in je weet, denk ik, hoe dat werkt of kan werken. En vooral hoe dat kan doordrukken in je identiteit, in je zelfwaarde, eigenwaarde. Dus nee, ik gebruik het liever niet, maar ik heb het wel nodig nog steeds, denk ik, om ook aan mijn medemensen en aan mezelf te kunnen laten zien dat dit de manier is hoe ik wil leven. Niet altijd in verzet, maar wel met het collectief.
0:13:28
Dat we naar heling kunnen zoeken, naar herkenning kunnen zoeken, zonder elkaar verder onnodig kapot te maken. En als wij dat niet doen, dan doet de samenleving dat wel. En daarin is activisme nodig, maar ik denk dus dat ik gevoelig ben voor dat stigma wat erop zit. Ja dat begrijp ik, ik herken dat wel. Je bent ook best open in wat je hier met mij deelt nu, wat we bespreken.
0:13:50
Dat doet me denken aan dat jij vier en een half jaar geleden geïnterviewd bent door Zoë Pappé-Ikonomou. Ah ja. Voor de serie StoreZenders. Vier en een half jaar geleden al weer? Voor zover ik weet wel, dat was echt ten tijde van de Black Lives Matter demonstratie in Nederland. Dat was voor de serie Storzetters op de platform Nieuw-Wei. En een van de dingen die je zei was, ik probeer vooral kwetsbaar te zijn. Ik wil laten zien dat je kwetsbaarheid geen teken van zwakte is,
0:14:13
maar juist een ultieme vorm van kracht. Als mensen je uit de tent willen lokken, lukt dat niet wanneer je je kwetsbaarheid laat zien. Want dan ben je je tent al uit. Hoe is dat nu 4,5 jaar later voor je? En ook als we kijken naar waar deze podcast over gaat.
0:14:28
Hoe verhouden kwetsbaarheid en ruimte zich tot elkaar? Ja, dat is een goede, maar ook een moeilijke vraag. Feitelijk is er niks veranderd. Ik kan niet anders, zeg ik vaak. Als ik niet kwetsbaar mag zijn, dan kan ik mezelf ook niet zijn. En ik merk juist dat mensen dichter naar je toe komen, omdat je iets deelt van jezelf.
0:14:51
Ik ben het zat om in dat keurslijf te blijven hangen van wat hier een man wordt genoemd in de westerse samenleving of in Nederland. Misschien zelfs wel in Amsterdam, I don't know. En nee, ik geef dan liever gewoon aan, ook als ik met jongeren werk, van hey, de eindbestemming is vaak hetgeen waar we op ons focussen. Maar de reis ernaartoe is denk ik veel belangrijker. En daar zit de kwetsbaarheid, daar zit het afleren, op je bek gaan, fouten maken, et cetera. en in termen van ruimte, ja ik denk juist op de plekken waar ik me comfortabel voel,
0:15:20
dat heeft een reden. Dus het kan ook deze ruimte zijn. Ik denk dat je dan kan gaan kijken van goh hoe werkt dat? Hoe kan het dat ik me hier comfortabel voel? En wat kan ik daarin meenemen voor een ander die dat wellicht niet heeft? En dat zou mijn beginsel zijn. Ik vind het een hele moeilijke vraag. Ik heb nog nooit zo'n vraag gehad eigenlijk. Oké, ik zie dat als een compliment. Dat ik je weet te prikkelen. Ja, nee, dat is alleen maar goed.
0:15:40
Tenminste, wat ik daarin hoor is dat je in een ruimte waar je je comfortabel voelt, wat ik daarin hoor is dat je dan een ruimte betreedt waarbij de ruimte is voor jouw zijn. Yes. Gewoon voor wie jij bent en dat daardoor je dan ruimte kunt geven aan je kwetsbaarheid. Dat is een beetje wat ik hoor in je verhaal. Ja, dat klopt wel.
0:15:58
En dat probeer ik dan te delen en daar kan hopelijk iemand iets mee en ik hoop ook vooral op vooropgesteld mannen zoals ik, cishetero, door deze samenleving sociaal geconcerveerd, gedefiniëerd, hoogopgeleid, weet je, iedereen heeft een vorm van talent of wat dan ook, maar zo wordt het helaas niet gezien, of een kunde of een skill, maar dat probeer ik te doen en al is het er maar één of twee in de week, het mag iets meer wat mij betreft, ja dan ben ik al blij. Ja. Dat prikkelt ook wel, of dat raakt ook wel op mijn volgende vraag aan je, want je hebt
0:16:28
het dan over de ruimtes waar je je comfortabel bij voelt. Ja. En we zitten natuurlijk nu in het tijdperk in de nasleep van de racistische motie van PVV, Corrivee, Bent de Bekker. Zo, ja. En ja, dat was me er ook echt een hoor, breek me de bek niet open.
0:16:42
Poeh, ja. En in een van je Instagram stories zag ik laatst, daar had je het over. En toen vertelde je over hoe witte vrienden jou niet hebben gevraagd hoe dat voor je was. Klopt. En hoe het met je ging, maar witte kameraden wel. Ja.
0:16:55
Ik vraag me af, wat is het verschil tussen vriendschap en kameraadschap voor jou? Ja, ik denk eh, oh jeetje wat een goede vraag. Nee, mooi. Nee, dat klopt. Ik heb volgens mij, waren het er zo'n 30, 40 kameraden. En van de week nog, dat er één keer zei, ik wil gewoon even weten hoe het met je is, et cetera. Ik denk dat het vooral zit in het erkennen van je menselijkheid.
0:17:17
En vriendschap voor mij was vooral, en ik denk dat dat helemaal niet erg hoeft te zijn, maar in theorie, was gebaseerd op kwantiteit. Dus het aantal jaar dat je elkaar kent. Dus je kent elkaar al 15 à 25 jaar, dus meningsschillen mogen er zijn. Of je hoeft niet over alles te praten. Dat komt wel, we bepalen zelf wel wanneer dat moet. En bij kameraden is het toch echt anders. Die proberen je te leren kennen en die koppelen het ook aan je politieke realiteit. Dus hoe dat door de politiek is ingevuld. Hoe is het om zwart te zijn in Nederland of in Amsterdam? Hoe is het om uit
0:17:45
een gezin te komen dat gebroken is, waar vader niet in beeld is? Ik krijg veel andere vragen van hun. Het is niet meer alles goed. Dat is wat vrienden tegen me zeggen. Kameraden vragen hoe was je week? Kan ik nog iets voor je doen? Heb je nog wat nodig? En hoe is je presentatie op je werk gegaan. Weet je, wat heb je eruit gehad? Het is bijna therapie. De manier waarop kameraden met mij praten en andersom.
0:18:08
Word er gewoon emotioneel van, merk ik ook. En ja, dat kan ik met vrienden niet. Wat wel kan, is dat je door kameradschap hele goede vrienden en vriendschappen krijgt. En dat hou ik liever ook zo. En ik praat ook bijna alsof kameraden daar de politieke lading raakt. Ja, absoluut.
0:18:32
Dat kameraden voor jou eigenlijk, wat je zegt, kameraden kunnen hele goede vrienden worden. Maar dat kameraden misschien de vrienden zijn die ook erkenning hebben voor de politieke lading waarin we ons allemaal tegenaan schuren. En denk ik ook dan, zijn dat kameraden die ook bepalen of een ruimte veilig genoeg voor je is waarbij je dan kwetsbaar kan zijn? Absoluut. En ze vragen dat ook van, weet je, is dit oké voor jou? Of we gaan naar een plek waar veel witte mensen zijn. Heb je daar behoefte nu aan? Of we weten allemaal dat
0:19:00
ze, weet ik veel, partij voor de dieren stemmen of bijeen of bij een kraakjesbeweging zitten, maar hoe zit jij erbij? Ik vind dat echt heel waardevol. Het is bijna revolutionair te noemen vind ik op microniveau dat je dit soort vragen stelt. En op mijn beurt probeer ik dat ook meer te doen als het gaat om vrouwen of queer mensen. Ik vind het een voorrecht als ik in een queer space mag zijn, maar toch voel ik soms van is dit wel voor mij, want deze samenleving is zo heteronormatief als de neten, zeggen
0:19:26
we dan hier, en dat is gewoon niet veilig aan zich. En dat lees ik vaak ook in jouw verhalen, dat ik echt denk van, dat is ook een wake-up call voor mij. Ik loop hier gewoon over straat en het is allemaal prima tot een zekere hoogte, maar niet op basis van mijn zijn als in de buitenkant, maar als we het over gender hebben, over queerness en stuff, daar hoef ik me tussen aan en ik zeg is niet mee bezig te houden. Nee en het is wel grappig om het zo te zeggen dat je dat zegt, want dat raakt aan een van mijn core
0:19:52
memories die ik van jou heb. Want ik denk dat we allemaal dat hebben, dat we soms niet doorhebben welke positieve impact we kunnen hebben op een ander. Je zegt het dan over queerspaces en dat doet me denken aan hoe je een paar jaar geleden een soort mail op op had geplaatst naar cisgender hetero mensen die milkshake kaartjes hadden waarin jij had opgeroepen van joh milkshake wordt echt een beetje geconfiskeerd nu door cisgender hetero mensen het wordt duurder queer mensen met weinig te besteden kunnen daar niet heen als je zo iemand bent sta je kaartje af.
0:20:21
Ja. En dat is mij altijd bijgebleven. Oh wauw dat wist ik niet. Nee. Dat was echt een paar jaar geleden, ik denk 2022, 21 misschien. Volgens mij was het net de editie dat Milkshake er mocht na de lockdowns en dergelijke.
0:20:33
En dat illustreert, dat tekent dan ook, welke impact je hebt. Als je het zo stelt wel, kijk, ik kreeg de vraag van queer mensen, die hebben mij benaderd van, zou jij dit met je privilege, met je bereik online kunnen en willen doen? Dus ik vind dat natuurlijk. En ik heb ook nooit begrepen wat cis hetero mensen in de kern daar gaan doen. Dan krijg je bijna zo'n exhibitionisme van we gaan lekker naar gay mensen kijken.
0:20:55
En dan denk ik echt van, dit is echt walgelijk, echt als in. En ik heb ook ruzie gehad met de eigenaar van Milkshake. Tenminste, ruzie, die kwam met zo'n bericht. Ik weet niet of hij vast was. Marike? Marike heet ze volgens mij, maakt verder niet uit.
0:21:07
Ik ken haar verder niet, maar die had wel zo'n bericht eruit gehaald, of naar me gestuurd. En ik dacht echt van het feit dat je dit nou bestuurt is voor mij zo tekenend en dit is een van de weinige veilige open plekken in het jaar waar queer mensen, waar trans mensen heen kunnen en dan is dat te veel gevraagd en dan denk ik van ben jij wel de juiste persoon om zo'n event te runnen en te hosten zonder hier arrogant te gaan lopen doen want ik snap niks van management en al dat soort dingen maar ik vind dit, gemiste kansen is het dan
0:21:37
en dat is echt wel het minste wat ik kan doen. Ja ja ja nee ik bedoel ik ga verder mijn mond niet overtrekken over Marike. Want oké want nee ik bedoel er zijn oren en oog overal. Ja Marike is zelf ook cisgenereen hetero. Oh als eigenaar van NukeShape. Dat is een verschillende verhaal.
0:21:54
Oké. Als we het hebben over de impact die je hebt. Ja. Dan ik denk ook op basis van wat ik je weet en wat ik van je zie, dat je op andere manieren impact hebt, namelijk ook op jongeren. Want je bent dus jongerenwerker.
0:22:09
Hoe ben je dat veld ingerold? Oeh, ja! Welke momenten in je leven hebben ertoe geleid dat je besloten hebt om met jongeren te werken? Ja. Via het HBO ben ik op de UvA beland, ook zo'n heerlijk instituut, wat we weten nu natuurlijk. Maar uiteindelijk heb ik de master jeugd en mediawetenschappen gedaan en daarin ging ik voor mijn onderzoek, voor mijn scriptie, ging ik in een buurthuis zitten in Amsterdam Westen, eigenlijk best
0:22:38
wel vlakbij. En ja, ik ging daar eigenlijk met jongeren was het idee, in gesprek over hoe zij zichzelf zagen in de samenleving. Maar omdat ik in West was, kreeg ik veel Marokkaanse jongeren op me af. En toen ik dacht van dit is interessant. En op die basis met hun verhalen en alle destijds, is zo'n tijdje geleden, dit is 10 jaar 12 jaar geleden, stond er in alle discussiesecties, ik heb het altijd gelezen op de UvA, discussiesectie is de allerbelangrijkste, dus niet je resultaten. Daarin stond wat er beter moest en daar stond in van we hebben
0:23:09
veel meer mensen in het veld nodig die de verhalen van jongeren ophalen en dat naar instanties brengen of de politiek inbrengen zodat er structurele verandering komt. Een beetje zoiets. En ik dacht van, hoe doe je dat dan? Waar begin je dan? En toen kwam ik erachter dat dat te maken had met social work. Voor iemand die marketing heeft gestudeerd en daarna iets met jeugd en media ging doen, was dat vrij nieuw. En ik ben via mijn netwerk, zat iemand bij de gemeente, die zei van,
0:23:33
ja weet je wat nodig? Die een beetje kan praten en iets met jongeren kan doen. En ik had alleen maar gastcolleges gegeven over discriminatie en stuf, maar niet met jongeren op straat of in buurthuizen. En via via heb ik toen gesolliciteerd, ben heel eerlijk en open geweest van hé, ik voldoen niet aan het profiel, maar ik denk dat het goed is om iemand in je team te hebben die anders kijkt naar een problematiek of een uitdaging. Nou, toen kreeg ik een dag later meteen bericht van nou, zoals je zelf al stelt, je voldoet niet helemaal aan het
0:24:00
profiel, dus hebben we voor iemand anders gekozen. En toen zei ik prima, je mag me altijd nog benaderen mocht je nog interesse hebben, of mocht jullie je bedenken en alles. En zeven maanden later werd ik gebeld van heb je nog interesse? Wauw. Ja, en toen heb ik gezegd ja, laat maar komen.
0:24:16
En dat is nu, ik ben nu bijna tien jaar in dienst daar. Ja, zo is dat gegaan. En hoe zijn die tien jaar voor je geweest? Hemel op aarde. Echt, ik denk dat er geen groter voorrecht is in mijn wereld dan met jongeren werken. En dat je onderdeel mag zijn van hun leven.
0:24:33
En dat je best wel impact kan maken, hoe je het zegt. En een beetje mag sturen. En je leert oordeelvrij te handelen. Je leert ook dat je makkelijk praat hebt als volwassene over jonge kinderen. Weteren dat jij nu in de positie zit om zoiets te leren. Terwijl jij eigenlijk ook gewoon zoekende was.
0:24:50
En nog steeds bent. En ja, ik vind dat gewoon heel mooi. En het gegeven dat ze naar je toe komen met van alles, als er een band is, als er veiligheid is, als je er ruimte voor ze hebt gecreëerd die er soms niet is, ja dan vraag ik niet veel meer. Ik heb veel meer moeite met ambtenaren en politieagenten die
0:25:07
informatie van je willen in een negatieve zin over jongeren, die misschien inderdaad iets crimineels hebben gedaan of er niet goed op staan. Maar repressie helpt in mijn wereld niet. Dus ik gebruik dat liever ook niet en ik wil die tools dus ook niet samenbrengen. Nee, mooi. Echt mooi dat je dat zegt. Als je kijkt naar de jongeren waar je mee werkt en dat is natuurlijk ook, ze zijn geen monoliths, ze zijn natuurlijk ook echt een kaleidoscoop aan werelden en harten en dromen. Maar als je naar
0:25:34
Hoe zie jij dat zij omgaan met ruimte geven, delen, nemen? Ik denk dat je binnen gemeenschappen variaties en gradaties hebt. Ik zie heel erg wat ik bij mezelf zag toen ik een kleine jonge jongen was. Heel veel jongens of jongvolwassen mannen krijgen niet aangeleerd wat grenzen zijn. Dus ook voor jezelf niet. Dus je komt maar, je doet maar. Als ik een voetbal op een veldje neergooi en we zeggen iedereen is welkom te voetballen, dan mag je raden wat er gebeurt. Alle jongens die rennen het veld op die claimen zo'n ruimte.
0:26:10
En wij zijn team dit en team dat. En alle meisjes staan aan de kant een beetje te kijken van mag ik wel meedoen. Ja daar moet jij iets mee als jongerenwerker. En daarin moet jij die ruimte faciliteren. En ook die stigma's doorbreken van meisjes mogen ook meedoen. En je gender of je seksuele oriëntatie of wat dan ook zegt niks over je skills. Als het gaat over voetbal in dit geval. Dus ik ben continu die lijntjes aan het maken te beginnen hier in mijn hoofd, voordat je
0:26:35
handelt. En dat moet je echt leren. Je leert vaak in het begin dat je direct moet handelen zonder dat je echt de context weet of de onderlagen die daar zitten, sociaal, economisch, misschien wel mentaal, dat weet je niet. Maar dan moet je achterkomen, het kan alleen door goed te observeren, door te incasseren, door te luisteren.
0:26:53
Iets wat heel veel mannen ook niet goed kunnen, vind ik. Luisteren, heb je echt wel gehoord wat ik net gezegd heb, kan je dat herhalen? Ja, als ik dat aan een jongen van 13 vraag. Soms lastig. En ik zeg niet dat het bij meisjes niet gebeurt hoor, maar ik zie vooral bij jongens, omdat ik me daar veel meer mee kan spiegelen,
0:27:09
dat het zo moeilijk is om te weten waar je grenzen liggen. Hoe kan je, als je niet weet waar je eigen grenzen liggen, hoe kan je dan die andere grenzen van andere mensen erkennen en dan wel zien of respecteren? Dat is moeilijk. Ik kan het nu pas denk ik drie, vier jaar. En ik ga al best wel richting een leeftijd waarvan je denkt, hè? Had dat niet wat eerder gekund? Nou ja, laten we niet vooropstellen dat dat nooit te laat is. Nee, dat weet ik het meest.
0:27:32
En aan te passen en mee te evolueren. Maar wat ik dan een beetje hoor, is dat je eigenlijk dan ook bezig bent of een bijdrage probeert te leveren aan het herschrijven van hoe jongeren naar ruimte kijken en hoe ze zich verhouden tot dat concept. Absoluut, ja. Zeker. En misschien niet in die termen, maar wel als je dat wel... Nee, nee, niet in die termen. Maar nee, ik ben wel eens... gescholden werd in het buurthuis met het woord homo en het woord kanker erbij. Als ik dat woord al hoor voor verschillende redenen, dan heb je me aandacht op een verkeerde manier.
0:28:04
Ik heb toen gezegd van, hé ik ken jou niet, je bent welkom, maar zou je dat woord niet willen gebruiken? Die woorden zeker niet in die samenstelling, want dit zijn geen scheldwoorden. Toen kreeg ik ook wel een boze blik van een 16-jarige jongen die net uit de moskee kwam. Die zei van, wie ben jij dan? Ik werk hier eigenlijk, ik heb jou nog niet gezien, maar ik ben Daryll dit en dat. En eigenlijk hangt daar een woordje, daar staat wie hier discrimineert, die moet geweerd worden. Maar dat gaan we natuurlijk niet doen. Ik ben meer benieuwd waarom je dit tegen mij zegt.
0:28:35
Nou, ik had nog allemaal gespui uit en het enige wat ik terugkreeg was van ja, je bent wel goed met woorden, daarom respecteer ik jou. Want anders was het anders afgelopen. Dat ik echt denk, dacht van ja, nou dan had ik liever dit gehad, maar volgens mij zeg jij en vraag jij hele andere dingen. Dit was denk ik zes, zeven jaar geleden, maar het blijft me nog steeds bij. Als we het over ruimte hebben en iemand komt zo in een ruimte binnen met een mindset of zo'n ideologie of een mening misschien zo verpakt, ja dan moeten we niet raar opkijken dat ook bijvoorbeeld jongeren die gay zijn of queer zijn of trans zijn, nooit in die ruimte
0:29:11
gaan komen omdat het niet veilig aanvoelt. Dus daar ligt ook een taak voor mij. En dat is niet altijd leuk, tussen aanhalingstekens, maar dit zijn ook geen leuke onderwerpen. Als jij het normaal vindt om mensen op basis van een seksuele orientatie of een genderidentiteit om die maar belachelijk te maken en daar nog ziektes aan te gaan hangen, ja nogmaals, dan heb je aan mij geen goeie. Of misschien ook wel.
0:29:32
Ja, mooi voorbeeld. Wat er ook wel in hoor is dat daar aan de op, alsof het zeg maar het eerste paar fronten van die jongen was weerstand. Ja precies. Maar er wordt wel gezegd, je bent goed met woorden, nou respecteer ik je. Dus dan weet je eigenlijk al dat je op een bepaalde manier de eerste ingang hebt. Ja, nee klopt.
0:29:51
Dat is het. En daar zit dus ook pijn waar ik het over had. En ik heb niks gehad, niks gemeen met die jongen, maar wel het idee, want later gingen we het hebben over discriminatie en over sollicitaties en dat Marokkaanse Turkse jongen met een niet-Nederlandse zogeheten achternaam nog steeds niet worden uitgenodigd voor een gesprek, al die onderzoeken die maar blijven komen alsof we het nog steeds niet weten.
0:30:10
En toen vroegen wij ook als collectief jongerenwerkers ook van hé, stel hè, we hebben het niet over je afkomst, etniciteit, achternaam, maar het zou over je seksuele voorkeur gaan. Stel dat zou in die cv staan en mensen worden hier uitgenodigd, wat ook gebeurt. Zou je dat begrijpen? Ja, dat snap ik wel. En dan stap voor stap...
0:30:27
Precies, de verbinding in de pijn wat je in het begin al... Dat is het enige wat ik kan en doe in combinatie met transparant en kwetsbaar zijn. En meer wil ik ook niet doen. Als in, het is al heel veel. En dit zijn dan voorbeelden van wat je meemaakt op je werk? Ja. Maar wat betekent de ruimte voor jou als persoon, als de kaleidoscoop, wie jij bent?
0:30:47
Ja, vind ik ook een moeilijke vraag, denk ik. Ik gaf het al aan, ik denk dat ik bewuster ben van de ruimtes waar ik me comfortabel voel. Van waarom is dat, hoe is dat. En ja, daar wil ik ook best wel ruimte claimen. Maar bijvoorbeeld als ik nu in een andere space zou zitten die wat feministisch is, om het maar zo even te zeggen, dan was ik nu wat menspreader bijvoorbeeld.
0:31:06
Dus ik ben wel continu bezig met wie is er in de ruimte, en wat is hier mogelijk, en is het veilig? En heb ik genoeg ingecheckt met de mensen die ik even wil gaan ontvangen? Of die mij gaan ontvangen van, hé, hoe ziet die ruimte eigenlijk uit? En kan ik hier helemaal mezelf zijn? Dat spreek ik niet altijd uit, maar het zijn wel stapjes in mijn hoofd die ik afga.
0:31:28
Wat 10, 15 jaar geleden totaal niet aan de orde was. En hoe was dat voor je toen je zelf jonger was? Poeh, ja, als ik daarover nadenk, was dat totaal niet aan de orde. Bij mij ook wat je zegt, ik ben vrij open en ook steeds meer over wat er vroeger is gebeurd. Mijn grenzen zijn vanaf mijn zesde jaar al verscheden op verschillende manieren. En daar zit trauma, er zit angst, er zit heel veel, ja toch wel rancune ook wel die je kwijt moet.
0:31:55
En dat wil je niet alleen maar in destructief gedrag stoppen. Maar ik heb echt pas moeten leren waar mijn grenzen liggen en ik vind het nog steeds heel moeilijk om die patronen die er zijn ingeslepen om die te herstructureren of weet je wel om die laten verwijderen dat daar zit zoveel ja nog steeds ellende naar herinneringen dus nee dat was daar niet en dat heb ik ook moeten erkennen je hebt daar ook mensen door moeten teleurstellen zelfs of ergens soms moeten beschadigen en dat wil ik niet meer maar daarvoor uitkomen ook op je volwassen zogeheten leeftijd, dat het een keertje tijd wordt en dat we er nu aan kunnen werken, is wel een overwinning.
0:32:31
Maar het is heftig, ik vind het nog steeds heel confronterend. Ja. In het verlengde daarvan, wat zou je je jongeren zelf dan willen zeggen? In de relatie tot ruimte, ja, als in... Ik denk dat je vooral ze moet meegeven dat je niet alleen bent op de wereld en dat je je bewust mag zijn van goh, waar ben ik eigenlijk? Ja, dit is het buurthuis voor jou, maar voor iemand is het misschien wel
0:33:00
een ruimte om eventjes te komen omdat het thuis niet veilig is. Misschien is een buurthuis of een school een ruimte waar iemand helemaal zichzelf kan zijn, omdat er thuis geen internet is en op school wel. Dus het is heel erg, als ik het over jongeren heb denk ik, zoeken naar een juiste formule door te zeggen van hé, niet zozeer, hallo je bent welkom, kom lekker zitten, maar waarom ben je hier vandaag? Wat kom je precies doen? Wat kom je brengen in plaats van alleen halen? Heel veel jongeren hebben consumerend gedrag, wat heel logisch is denk ik,
0:33:29
in een kapitalistische samenleving van we willen vandaag op de Playstation en alles, maar wat kom je brengen voor een ander? Of je diegene nou kent of niet? Dat zou denk ik hetgeen zijn. Wat ik denk te horen in je verhaal is dat je jezelf voornamelijk een boodschap wil geven over wees mindful over de ruimte die jij inneemt naar je jongeren zelf. Ja, absoluut.
0:33:49
Hoe was het voor jou vroeger in termen van ruimte krijgen of te weinig ruimte krijgen? Ja, nee, vroeger was het vooral ruimte krijgen, kreeg je wel, maar op plekken die voor de hand lagen op je verjaardag of zo. Kreeg je genoeg ruimte. Of als je een goede voetbalwedstrijd had gespeeld, kreeg je wel wat ruimte. Dan kreeg je allemaal lofzang en alles. Maar er zijn te veel momenten geweest waar ik letterlijk geen ruimte kreeg.
0:34:14
Waar je gewoon opgesloten werd in de badkamer bijvoorbeeld, omdat je een wiskundetest daarmee had opgevolgd. Dat niveau. Maar ook dat je al voelde van... Ja, we zijn hier samen met de familie of met vrienden. Of ik ben met m'n boys zo geheten, maar ik voel gewoon dat
0:34:30
het niet veilig is of dat er geen ruimte is om me uit te spreken dat het niet veilig is. En vooral dat laatste, ja dat heb ik allemaal opgekropt destijds en dat komt er nu allemaal ongecontroleerd uit. Maar nee, vroeger was de definities voor ruimte en claimen die werden voor mij gemaakt. En daar had ik zelf geen zeggenschap over. Nee, naar die herinneringen. Ja, het is verschrikkelijk. Je geeft ook aan dat het tot nu toe ongecontroleerd uitkomt. Hoe is dat dan nu voor je om daar eigenlijk mee te moeten dealen? Confronterend. En ik heb me moeten laten inpraten, moeten laten overtuigen, wat je net ook mooi aangeeft,
0:35:04
van hé, je bent nooit te laat. Maar ik vond zelf dat ik best wel laat was. En bijvoorbeeld als we het over mentale gezondheid hebben, over je zelfestiem, je eigen waarde, het feit of je tevreden bent hoe je lichaam eruit ziet en niet, en de normen en waarden, standaarden die daar tegenover worden gezet door de samenleving, ja, dan is het een hoop. Dan is het echt heel veel. Maar ik merk wel dat het meer bevrijding geeft. Ik ben wel vermoeider, maar het geeft meer bevrijding. Er is meer rust. Het is niet wegrennen in je hoofd. Het is niet continu een beroep doen op dat angstnetwerk, alles associëren met negativiteit of gevaar. Dat gaat langzaam weg, maar het heeft er dus
0:35:41
heel lang gezeten. Dus het is heel erg confronteren. Dat kan ik me goed voorstellen. Maar merk je dan ook dat het, je bent ermee bezig, je merkt dat hier en daar dan wel rust langzaam indaalt? Ja. Vertelt dat zich dan ook in de dingen die je nu doet en je strijdt nu voor een gelijkwaardige wereld? Ik zeg wel wat vaker nee. Als in ik heb bijna op alles wel tot nu toe, of tenminste zo'n aantal jaar geleden heb ik ja gezegd,
0:36:04
toen ik echt door had van je hebt amper gegeten, je gaat naar de zoveelste demo, of je gaat naar het zoveelste panel, en dat kan niet goed zijn. En door literatuur, door inclusieve gesprekken leer je ook dat rust een vorm van verzet is. En hoe gaan we met z'n allen elkaar kunnen dragen als we ons geen tijd en rust gunnen om uit te rusten. Dus ik dacht altijd van ja, dat doe ik later wel. Weet je, als je oud bent kan je lekker gaan rusten en stuf.
0:36:26
Maar ik wil ook graag oud worden, realiseer ik me nu. Op een duurzame manier, waarin je op een nog mooiere manier, op een misschien andere manier, toch je bijdrage kan leveren. Want niet iedereen hoeft op de bühne te staan, wat trouwens super ongezond is voor je lichaam, voor je geest. En ook vaak voor je perspectief wel. Als je denkt van, hoe vaak gaan we dit nog doen? Dat gaat soms wel eens door mijn hoofd heen. Hoe vaak ga je nog klap opvangen van de ME? En gaan we wegrennen voor dit idee?
0:36:52
Mogen we ook niet aan heling denken als we kijken naar onze voorouders, als we kijken naar wat er bij ons gebeurd is, waar we nu nog steeds last van hebben in termen van racisme en erger? Mogen wij niet gewoon af en toe eventjes aan elkaar denken? Communities upliften, leuke dingen doen, gezonder gaan eten, al die dingen? Ja, graag zelfs, ja.
0:37:10
Ja, mooi. Ik denk dat het ook heel erg belangrijk is om het duurzaam te maken, want vanuit mijn perceptie en waarneming en ook eigen ervaring is het een beetje ook wat je beschrijft een soort bijna typische zelfkastijding, ermorderdom om het zo te zeggen, van activisten dan, omdat ze dan in... eigenlijk is dat dan toch met die mentaliteit, want ik heb me daar ook in het verleden schuldig aan gemaakt, zijn we alsnog op subtielere manieren nageslag van het kapitalisme door in te beelden of in te zien of te denken dat we verwaarloosbaar zijn
0:37:42
en dat we maar door moeten gaan totdat we neer blijven vallen. Ja nou ja ik ben sowieso goed met woorden hoor ik vind echt dat je het heel mooi omschrijft denk ik het doet ook iets met mij als ik dat hoor. Kijk als het om kapitalisme gaat dan kan ik aan een dertienjarige niet uitleggen hoe dat precies werkt maar ik weet wel dat het je menswaarde kwantificeert dus het echt het meet dat meet eigenlijk hoe valuable jij bent, wat echt onzin is natuurlijk. Maar daar hanteren we, daar redeneren we wel naar.
0:38:07
Als we denken hoe meer we doen hoe beter, of hoe vaker, hoe sneller, hoe effectiever, hoe meer mensen we kunnen helpen. En dat is echt niet altijd zo. Alleen, ja, zet het maar even af tegen hoe de wereld tegen je aankijkt, of de regels die worden gemaakt. Je had het net over die motie van mevrouw Becker, dat soort dingen.
0:38:25
Ja, dat komt bij mij echt binnen. Bijvoorbeeld weten we dat dit al lang bestaat. Kijk naar de belastingdienst, kijk naar de politieapparaat. Die doen dit al. Alleen nu komt het gewoon naar boven als in we moeten dit echt wel urgent normaliseren.
0:38:36
Dat ik echt denk van ja dan wil ik meteen in de actiestand. En meteen gaan rellen en meteen dit en dat. Maar tegelijkertijd kan je misschien ook denken wie kan mij nu opvangen in relatie tot de rust die ik eerst nodig heb.
0:38:48
De realisatie van je bent nog steeds een mens. Je bent geen commodification van wat hun vinden. En dat gaat steeds beter. Wat je ook vertelt doet me denken aan dat boek Let This Radicalize You. Dat ken ik niet, denk ik. Het gaat dan ook over inderdaad de harder wordende wereld. Maar heel veel hoofdstukken in het boek gaan ook over die zelfzorg en dat je niet maar slechts een product bent van
0:39:10
het kapitalisme. Ja, precies. Maar de titel is afgeleid van een van de schrijvers, die zei ooit, let this radicalize you instead of leading you to despair. Ik denk dat dat heel mooi is. Ja.
0:39:19
Want dan ben ik ook wel, jij hebt het wel een beetje gedeeld nu, maar als we kijken naar die harder wordende wereld, of eigenlijk de wereld die al best wel hard is, maar nog harder en harder en harder wordt, hoe blijf jij zachtheid vasthouden in die wereld? Eigenlijk, dat is misschien niet per se het meest gezonde antwoord, maar ik werk met de generaties die later ons moeten gaan dragen, theoretisch noem het, met jongeren. En die zijn zo onbevangen als in kwetsbaar en puur, die kunnen gewoon nog wat eerlijker tegen je zijn, niet dat politiek correcte. Dat helpt mij. Ik hoef maar een
0:39:52
kind in de ogen aan te kijken die zegt, mag ik in het buurthuis meedoen vandaag, want ik zit niet meer in groep 8 maar in de eerste klas. Dat is alles wat ik hoef te horen. Op Op persoonlijk niveau ben ik ermee bezig en ik heb die concepten wel eens voorbij zien komen, maar oprecht, na alles wat er gebeurd is vroeger, van jezelf mogen houden. Dat is denk ik het antwoord voor mij, om dat uit te gaan vogelen op een zo gezonde, kwetsbare manier mogelijk.
0:40:18
Want daar geloof ik steeds meer in, maar ik ben daar nog niet. Dat ik continu twijfel aan mezelf, dat ik denk van, is dit wel goed genoeg, ben ik wel goed genoeg, dat zit er allemaal nog in. Maar dat zou mij kunnen helpen door oprecht à la bell hooks, all about love, wat mij betreft echt een guideline voor in ieder, vooral hoofdstuk 2, dat je echt leert van jezelf houden en dat je dat ook radiate, dat je dat uitstraalt naar mensen. Ja, dat zou voor mij de ultieme manier zijn van, ja. En ik vind dat je dat ook echt heel mooi zegt van jezelf mogen houden.
0:40:53
Ja, precies. Dat je jezelf de toestemming mag geven, omdat eigenlijk ons ook die toestemming is ontnomen. Ontnomen, thank you. Dat we van onszelf mogen houden. Juist, dan laten we niet de rant opgaan van de kapitalistische samenleving en jezelf... Andere keer.
0:41:08
Ja, precies, andere keer. Dan moet je even een andere soort aflevering... want ik denk dat we ook intellectueel heel makkelijk kunnen met elkaar kunnen sparren. Ik ga over de systeemanalyses. Maar ik vind dat je het heel mooi zegt. En jij bent het ook al een beetje gehad over hoe dat voor je persoonlijk is. En dat brengt me eigenlijk bij mijn laatste vraag alweer voor vandaag. Gezien dat we richting het nieuwe jaar gaan. Ja. Wat is jouw persoonlijke
0:41:34
en jouw maatschappelijke wens voor 2025? Oké, ik heb daarover nagedacht wel. En maatschappelijk, het zou ook iets anders kunnen zijn. Maar laat ik bij het persoonlijke begin, ik heb er denk ik over gehad. Het is die zachtheid omarmen, weet je wel. En afstappen, wegstappen uit die keurslijven die continu geprojecteerd worden op je. Dat ik daar wat zorgvuldiger mee omga.
0:41:55
En dat ik echt meer leer luisteren. Ook naar mensen die totale andere realiteiten beliggen. Of je nou gevlucht bent, maar vooral ook mensen met een beperking waar ik heel veel moeite mee heb om ook vaak in termen van taal of in termen van inclusiviteit online om daar iets mee te doen, dat ik daar liever naar ga luisteren, maar ook mag laten dragen. Vooral dat door community, dat heeft eigenlijk wel een beetje met elkaar te maken natuurlijk, het is ook individueel, maar wel maar ik denk dat stukje. Echt van jezelf mogen houden, gunfactor opnieuw herdefineren voor jezelf, van gun jezelf jezelf
0:42:37
ook, want de samenleving gaat dat niet voor je doen. En anders moet je misschien een beetje om hulp durven vragen of ondersteuning bij de mensen die je lief hebt, juist door die nieuwe paden die je aan het bewandelen bent. Mooie antwoord. Ik hoop dat deze wensen eigenlijk ook heel snel in 2025 tot uiting komen, zodat je de rest van het jaar kan genieten van dat de wensen tot uiting zijn gekomen. Ik hoop het ook. Ik vind het lastig genieten soms. Het is niet altijd een hiphopfeest of zo,
0:43:05
een concert, weet je. Dat snap ik heel goed. Maar in het alledaagse vind ik dit wel, denk ik wel dat het iets is waar ik iets meer mee kan en positief, constructief mag gaan uitbuiten voor mezelf. Mooi, dank je wel. Met liefde. Darryl, dank je wel voor dit openhartige en verwarmende gesprek.
0:43:21
Ik ben nog steeds heel blij dat je je uitnodiging accepteerde en voor mij persoonlijk, en ik denk, hoop ook wel voor de luisteraar, vind ik dat je hele waardevolle inzicht hebt getild. Dus daar ben ik heel blij mee. Luisteraar, ook weer mijn dank aan jou dat je elke keer weer de aflevering aanklikt. Heb je genoten van deze aflevering? Laat een review achter in de podcast app die jij nu gebruikt. Want reviews, ongeacht wat voor een, helpen met de zichtbaarheid en vindbaarheid van Ruimtezoekers. En zo kan Ruimtezoekers ook
0:43:49
weer een stukje meer ruimte innemen in de podcastlandschap. Voor nu, Daryll, de luisteraars, een gelukkig, voorspoedig en warm uiteinde toegewenst. En tot volgend jaar!