Subscribe
Share
Share
Embed
De In His Company Podcast bestaat uit getuigenissen van christelijke ondernemers en Bijbels onderwijs. Je vindt hier verschillende thema’s terug, zoals ‘Jouw identiteit als christelijke ondernemer’, ‘Gods stem verstaan in de business’, ‘zekerheid versus overvloed’ en nog veel meer.
Als wij niet weten wat voor wonden er in ons leven wat er in onze ziel leeft, dan geef je hem meer macht. Want hij kan steeds jouw wond triggeren hij kan steeds jouw copingsmechanisme van verslavingen aanwakkeren. Terwijl eigenlijk heel simpel is als jij meer kennis hebt dan dat hij heeft over jezelf weet je dan ben je hem gewoon een stap voor.
Maurice:Leuk dat je luistert naar de InhIS Company Podcast. De podcast voor ondernemers die samen met God willen ondernemen. De aller IS aflevering van tweeduizend vijfentwintig. We hebben vandaag te gast Laurina, die ook wel wat profetisch is. Ook al zal ze dat zelf niet zo snel zeggen.
Maurice:Maar we gaan wel een aantal vergezichten horen. We hebben het over rouw en verlies met Laurina de Visser. Hey Laurina, wat leuk dat je hier bent. Yes. Je gaat wat delen over je eigen verhaal.
Maurice:Ja. We delen over je ondernemerservaring, maar vooral ook waarvoor God jouw groepen heeft. Ik kijk er enorm naar uit. Ja. En laten we even beginnen met iets super moois wat je hebt gemaakt.
Maurice:Dat is namelijk een boek voor kinderen.
Laurina:Mhmm.
Maurice:En dus één zin wat me uit het boek echt heel erg bijgebleven is toen ik het aantal keer voorlas voor mijn zoontje. Ja. En dat is het boek olifanten op het feest. Ja. En aan het einde staat er van dat hem dat de mais ging praten met de olifant.
Maurice:Ja. En hij praat en hij huilt en hij huilt en hij praat. Ja. En dan komt het los. Ja.
Maurice:Thema rouw en verlies.
Laurina:Technisch was het ook een mooie zin, hè. Ja. Zo klopt ook. Ja dat klopt. Dat is een boek van nu twee jaar geleden denk ik, waar ik geschreven heb toen.
Laurina:Mijn vierde boek dus. Mhmm. En deze ging specifiek over rouw en verlies, maar vooral ik weet nog wat de illustrator dacht, het is echt een boek voor kinderen. Terwijl ik zeker wist dit gaat voor volwassenen zijn. Ja.
Laurina:Omdat kinderen het automatisch eigenlijk goed doen, maar zij leren het soms af doordat wij zeggen van nou kom, droog je tranen, stel je niet aan Mhmm. Wat ook. En ik geloof echt het een principe is van hé, maar wanneer wij maar gaan praten en gaan delen met elkaar dan heb je en mij als therapeut niet nodig. Maar we gaan ook een community starten waarin innerlijke genezing gewoon normaal wordt zeg maar. Ja.
Laurina:En dat was het doel van het boek.
Maurice:Ja, maar dat is het ja, wat je zegt voor volwassenen. Maar persoonlijk heb ik er denk ik best wel wat aan gehad. Want er worden heel veel karikaturen geschetst van de vos die met dure woorden mooie dingen probeert te kicken die je cadeautje geeft. En slaap vaak nergens op. Maar wel zijn hele natuurlijke reacties van mensen.
Laurina:Ja. Ja. Ja, juist omdat je omdat je wilt ook als mensen in moeilijke dingen zitten of moeilijke seizoenen, moeilijke dingen meemaken. Het allereerste is is dat je merkt van ook ik wil iets doen.
Maurice:Mhmm. Ik
Laurina:wil eten brengen. Ik wil weet ik veel mooie Bijbelstukken wat ook. Je wilt je gewoon iets doen. Terwijl diegene het meestal nodig heeft dat je gewoon daarnaast komt zitten en zeggen dat je het ook niet snapt. Of zeggen dat je ook de dingen niet ja, niet begrijpt zeg maar dat.
Maurice:Ja dat je echt een verbinding met elkaar aangaat.
Laurina:Ja. Ja. Ja. Ja. Ja, zodat de eenzaamheid van de pijn als het ware ja, niet opgelost wordt.
Laurina:Maar het wordt wel samen.
Maurice:Mhmm. Ja. Mooi. Ja. Mijn thema rouw en Fries dat is behoorlijk groot.
Maurice:Ja. Thema heftig thema.
Laurina:Ja. Zeg ik heel blij.
Maurice:Ja, ja dat is Ik
Laurina:zie ik zie mezelf op ja.
Maurice:Ja, ik denk bijvoorbeeld Ja. Is ook mooi natuurlijk, hè. Dat je daar blij bij kan kijken. Ja. Maar ook door Ja.
Maurice:Je eigen leven en je werk ben je er misschien ook heel veel mee in aanraking gekomen. Ja. Maar kun je ons meenemen in hoe ben jij in aanraking gekomen met het thema rouw en verlies?
Laurina:Ja, zeker. Ik ben begonnen voor de klas. Ik meld het juf geweest, basisonderwijs. Maar toen ik zelf nog op het hbo zet, dus voor om om juf te worden op de Pabo. Toen overleden mijn ouders achter elkaar daar zat een klein jaar zat daartussen iets meer dan een jaar trouwens.
Laurina:Mhmm. Ik heb toen wel de opleiding afgerond en ik ben ook gestart voor de klas. Alleen ik merkte al snel dat ik want ik ging steeds door dus dus ik stond niet stil om te rouwen want het was te overweldigend dat nou, ik voelde ergens als ik dat ga doen dan stort ik neer dan kon het niet meer goed. Maar naarmate ik voor de klas stond merkte ik steeds meer ook van binnenuit van hey, dit ga ik niet volhouden. En ik kwam ook een aantal keer in een burn-out.
Laurina:En van daaruit merkte ik steeds meer, want dan moet je met jezelf aan de slag. En naarmate is nou ja, er zelf steeds meer mee aan de slag ging. En ook verder geneest merkte ik steeds meer van hey, maar dit hier moet ik iets mee. Mhmm.
Maurice:Maar zeg je daarmee dat de burn-out adellijk onder andere kwam doordat de die je niet serieuze tijd had genomen om te houden. Jazeker.
Laurina:Ja, zeker. Ja. En ik ik was daar ook fel op. En ik weet ook op een gegeven moment iemand ook zei van hey, maar dat snap ik ook. Want onderwijs is zo moeilijk.
Laurina:Ik was gewoon echt fel. Ja. Ik dacht het kan niet zo zijn dat die kinderen de schuld krijgen voor iets wat ik zelf gewoon niet gedaan heb. Ja. Dus ik had wel degelijk hard voor het vak heb ik heb ik op zich nog.
Laurina:Maar ja, ik ik weet nog heel goed. Er stond echt iemand aan de deur en die en die zei ook van nou, ik snap het ook. Zeg nee, nee, ik zeg ik heb geen burn-out van het werk. Ik zeg, ik heb een soort, hè burn-out, time-out, omdat ik gewoon de rouw niet genomen heb. Dat ja.
Maurice:Hoe hoe heb je dat toen aangepakt?
Laurina:Ik zat zelf in therapie. Dus ik sprak één keer in de twee weken met iemand en heel veel geschilderd heb ik in die tijd al. Omdat ik ik praat heel makkelijk, praat ook heel veel. En ik op op school was ik ook de drukste bij wijze van.
Maurice:Wat toen
Laurina:je voor de klas stond? Toen ook, bij Var. Ben een keer op een kamp geweest en toen toen keek ik om me heen dacht ik nee, ik ben echt de drukste. Dit is niet best. Ja.
Laurina:Was wel was wel leuk. Wat was je vraag ook alweer?
Maurice:Je was bezig met met therapie dat je daar Ja,
Laurina:was veel schilderen. En als het over mijn binnenwereld ging had ik de woorden niet.
Maurice:Mhmm. Dus ik
Laurina:vroeg gewoon dicht. Ik wist het niet. Ik voelde van alles, maar ik kon gewoon niet verwoorden. Mhmm. En het ging wel door te tekenen, door te schilderen, door er beelden aan te geven, zeg maar.
Laurina:Daardoor kwam er een soort stroom op gang, waardoor ik snapte wat ik zelf voelde.
Maurice:Mhmm. Ja. Is dat de essentie van rouwen?
Laurina:Voor mij bijvoorbeeld. Ja, voor mij ja, zeker dat sowieso. En ik hoop dat daar de hele aflevering straks over gaat. Mhmm. Goed sturend.
Laurina:Het is de essentie van mijn werk, omdat ik geloof dat we leven in een in een wereld waar Jezus regeert. Dat is sowieso. Maar we leven ook in een wereld waar Satan ook stuiptrekkingen krijgt en harder als ooit tevoren ons probeert onderuit te halen. Als wij niet weten wat voor wonden er in ons leven, wat er in onze ziel leeft en dan geef je hem meer macht.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Want hij kan steeds jouw wond triggeren. Hij kan steeds jouw copingsmechanisme van verslavingen aanwakkeren. Terwijl eigenlijk heel simpel is als jij meer kennis hebt dan dat hij heeft over jezelf. Weet je dan ben je hem gewoon een stap voor.
Maurice:Mhmm. Ja.
Laurina:Dus dat is
Maurice:Maar ik hoor je hiermee ook al direct de oproep doen van als je dus iets ervaart waar je dus eigenlijk nog niet doorheen bent gegaan. Ja. Neem de tijd om dat wel te doen.
Laurina:Jazeker en zeker in een tijd waarin God mensen ook gaat positioneren. Je wilt gewoon een gezonde leider zijn. Omdat je werkt met mensen en je wordt negen van de tien keer op een dag word je geraakt door mensen. En als bij jou iets open staat. Ja, je gaat zelf of lelijk doen of je gaat dingen verwarren.
Laurina:Weet je profetische leiders gaan gaan manipulatieve, moeilijk woord, woorden spreken. Dus het is heel belangrijk dat je zelf rein en zuiver houdt. En je ziel steeds ondergeschikt maakt. Maar je moest eerst erkennen voordat je het kan overgeven aan de Heer.
Maurice:Ja, en je bedoelt omdat je ziel ondergeschikt maken.
Laurina:Ja, dus je ziel is je je denken, je voelen en je wil. En van de week zei een cliënt nog tegen me. Zegt ze poule moeilijk verhaal. En zegt ze, je hebt ook nog gelijk. Maar zegt ze, ik kan toch ook gewoon gelijk ondergeschikt maken.
Maurice:Ik hoef
Laurina:toch niet eerst te voelen. Mhmm.
Maurice:Ik
Laurina:zeg nou, ik snap het. Maar ik zeg het werkt zo niet. Want dan hou je iets weer in het donker waardoor het macht over jou heeft. Ja. Dus hé je gevoelens, je gedachten, je wil ondergeschikt maken aan je geest waar Gods geest in woont.
Laurina:Maar is het wel handig dat je weet wat je ondergeschikt maakt. Mijn gedachtes zijn niet dezelfde als jouw gedachtes. Mhmm. Begrijp je dus.
Maurice:Ja, ja mooi. Ja, maar daarmee hoor ik je ook zeggen van joh God heeft de ziel gemaakt. Dus loopt niet voorbij aan je emoties, aan je denken. Ja. Alleen ga daar doorheen, neem dat serieus.
Maurice:Ja. Maar plaats het wel naar de juiste prioriteit.
Laurina:Ja. Ja. Amen. Ja. Dat en je ziel is zo groot wanneer je het geen aandacht geeft.
Laurina:Ik geloof in een in een raar principe, wanneer je het aandacht geeft op juiste momenten je hoeft niet je ellen lang te doen. Dan slinkt juist die ziel. Maar je geeft het aandacht het krijgt minder macht.
Maurice:Mhmm. Ja. Ik hoor jou heel veel mooie dingen zeggen. Ja. Provinisch leiderschap.
Maurice:Ja. Ik hoor ook een stuk onderscheid daarin dat daar dus ook mis kan gaan. Ja. Ik hoor je ook zeggen van joh als je de de trauma's eigenlijk in je ziel nog niet hebt verwerkt. Nou dan zorgen je ervoor dat je eigenlijk jezelf op één nul achterstand zet.
Maurice:Kan. Misschien
Laurina:wat Ja. Lekker zwart-wit, maar
Maurice:Ja, precies. Dat is oké. Dan stond ik lekker om even een hoekje te geven. Ja. Ik als man doe nog heel graag natuurlijk dat snap je.
Maurice:Of vind je daar wat van als therapeut?
Laurina:Ik vind daar niks van. Zeker. Heel moeilijk gesprek, dus ik vind daar niks van. Kijk,
Maurice:kijk heel fijn.
Laurina:De heer schiet man en vrouw dus helemaal oké.
Maurice:Kijk dat is toch mooi. Ja. En maar de daar komen we ongetwijfeld op terug op stuk innerlijke heling, ook stuk leiderschap. Ook stuk onderscheid waar ik je over wil praten. Mooi.
Maurice:Ja. Laten we even gaan naar het stuk van je bent opgeleid tot tot leerkracht in instantie toen wij een rouw processen aangaan. Ja. Een thema rouw en verliezen is nadrukkelijk bij aan je ja dat nou ja, je leeft daar bijna aan je vast. Ja.
Maurice:Maar je bent ook therapeut geworden. Hoe is hoe is dat proces gegaan? Ja,
Laurina:hoe is dat proces gegaan? Ik toen ik in therapie zat, dus heb ik dus allemaal schilderijen gemaakt. En een beetje aan het einde van die tijd kwam een een goede vriend van me die werkte toentertijd bij een christelijke uitgever. En die zei van hey, ik heb net een vergadering gehad waar mijn collega's zochten naar nieuwe auteurs. En zegt hij ik denk dat jij dat kan.
Laurina:Dus als je het wilt moet je nu vandaag iets sturen. Want dan kennen ze je naam nog zeg maar. Ik had toen nog niks geschreven alleen voor mezelf alleen het het rotten want ik vond het echt niet leuk. Was dat wel toendertijd ik echt mijn ziel bloot legde in een mail bijvoorbeeld naar vrienden. En dan kreeg ik als reacties zo, je kan zo mooi schrijven.
Laurina:En ik denk maar ik ik leg mijn hele ziel en zaligheid. Ik lig onder mijn bed van verdriet hoezo? Maar goed dat waren de eerste tekenen dat ik het blijkbaar kon. Mhmm.
Maurice:En
Laurina:ik heb diezelfde middag een soort recositrant één A4'tje opgestuurd, omdat ik dacht van nou wat een onzin kan ik toch niet. En de waarschuwing van die vriend van hé, maar er is een grote kans dat er maanden overheen gaan want moeilijk moeilijk. Diezelfde middag kreeg ik nog een mailtje terug met als dit het is wil ik het heel graag lezen. Wat je te wat je te schrijven hebt.
Maurice:Wow.
Laurina:Heb ik nooit meer iets gestuurd tot twee drie maanden later was klaar. Toen heb ik het ingeleverd en ja, binnen no time lag het in de winkel zeg maar. Mhmm. Lang verhaal door dat boek wilde heel graag mensen mijn verhaal horen en wilde ze me horen spreken. Ging ik ook workshops geven en wilde mensen gewoon graag al in gesprek.
Laurina:Dus toen ben ik redelijk impulsief gewoon de KVK binnen gelopen gezegd hé, ik moet volgens mij een ondernemers nummer hebben of zo.
Maurice:Hoe werkt dat?
Laurina:Ja, hoe werkt dat en toen ben ik ingeschreven. Wat goed.
Maurice:Ja, ja. Wat wat gebeurt er? Want dan heb je gesprekken met mensen denk ik vooral. Maar je hebt ondertussen ook vier boeken geschreven. Ja.
Maurice:Als ze hebben over die de mensen die bij jou komen of misschien is het kwamen. Of ze zitten nog steeds Is er
Laurina:nog steeds, ja. Ja, maar wat was je vraag
Maurice:Wat wat gebeurt er dan als mensen bij jou komen? Wat gebeurt er in zo'n proces?
Laurina:Ja, nou en dan gaan we natuurlijk nu terug naar toen. Want vroeger dat dan deed ik zomaar iets zeg maar. En toen heb ik ook de opleiding gedaan en weet je ook meer. En weer verder merk ik dat dat dat er van rouw en verlies wat ik geleerd heb in de opleiding ook weer een verschil komt naar steeds meer kennis van de Heilige Geest waardoor je ook samen met hem gaat werken.
Maurice:Maar dan
Laurina:zijn we in het nu ongeveer. Mhmm. En dan merk ik dat mensen komen met iets dus ze komen met een waar ze tegen aanlopen waar ze mee vastlopen. We hebben een eerste gesprek en dan zeg ik ook altijd vaak van nou weet je ik ga het gesprek niet ik ga jouw proces niet leiden. Het gesprek wel maar ik ga jouw proces niet leiden.
Laurina:Dus elke keer als jij komt dan weeg je van nou hier wil ik iets mee doen. Er is afgelopen twee weken iets gebeurd. Daar gaan we naar kijken zeg maar. Dus dat dienen ze dan in. Dat kan gewoon een conflict zijn met hun man of een vrouw of weet ik gewoon iets wat ze merken.
Laurina:Nou ja, daar daar gaan we dan mee werken. Want het heeft heel vaak te maken met iets van vroeger. Weet je, je loopt nu ergens tegen tegen aan. Je loopt nu ergens in vast. Maar heel vaak heeft het te maken met iets ja, wat gewoon nog op slot zit of wat nog een knoop is.
Laurina:Of wat nog niet goed verwerkt is.
Maurice:Ja en dan ga je daar doorheen dan Gaan
Laurina:we gaan we over praten gaan we Ja. Ja. Het is soms nooit zo makkelijk uit te leggen Nee, nee
Maurice:het is een proces dat
Laurina:Maakt iemand mee moeten nemen die had dan kunnen zeggen wat ik doe maar.
Maurice:Ja, maar maar je ik hoor je wel een een soort van een verschil aan de duivel of in ieder geval een een bepaalde groei van jezelf. Ja.
Laurina:Enorm.
Maurice:En daarin hoor ik ook het bijna als ik het naast elkaar zet stuk heilige geest Ja. En minder actief met heilige geest. Minder bewust misschien met heilige geest Ja. Waarin wat is het onderscheid wat je voor jezelf maakt dat je toen je werkte minder bewust met met de Heilige geest en nu meer.
Laurina:Ja, ik denk er weinig onderscheid is, dan dat ik zelf alleen nog relaxter ben.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Mhmm. Vroeger kon ik nog weleens momenten hebben dat ik denk ik moet echt voorbereiden. Terwijl ik deed eigenlijk nooit al voorbereiden. En nu heb ik het eigenlijk nooit meer als alleen dat ik gewoon bid voor ze. En soms in een gesprek ook nog denk oké heer, ik heb geen idee.
Laurina:Want het kunnen soms echt complexe dingen zijn dat ik echt denk nou hé, in natuurlijke moet het misschien wel naar een psychiater of wat ook. Terwijl de Heilige Geest zo vaak openbaart gewoon gewoon waar precies de ja, de frictie zit of zo zeg maar. Een tijd terug nog een een vrouw prachtig en ja, zij kan er zelf vooral ook heel mooi over vertellen omdat ze elke keer zo verwonderd is. Ze liep vast op haar werk. En nou ja, ze kwam bij mij uit maar het ging vooral over haar identiteit.
Laurina:Het ging niet over haar werk. Ja, het voor mij is het heel logisch maar Mhmm. En dat kwam boven. Er kwamen echt dingen boven wat wat ik niet kan weten. Wat zij in het bewuste ook niet kan weten.
Laurina:Iets wat er gewoon vroeger tegen haar is gezegd is uitgesproken. Ja, wat wat gewoon wat gewoon weg moest.
Maurice:Mhmm. Ja. Ja, was een ook wat beetje hetzelfde als wat je zei over je eigen werk. Dat je burn-out raakt dat mensen dachten het ligt aan het werk, maar het probleem zat Ja. Dieper.
Maurice:Ja. Ja. Ja.
Laurina:Ja en ik merk dat het dat het nu met het met met de heilige geest zeg maar. En het doe je altijd al, maar nu je er ook nog zo bewust van ben is de processen gaan gewoon sneller. En dat heb ik begin tweeduizend vierentwintig ook wel echt aan de aan de heer zelf gevraagd van hoe kan dat nou? Want toen heb toen ben ik het echt gaan ervaren dat het veel sneller ging. Veel intenser maar maar sneller.
Laurina:Heb ik het ook echt gevraagd van waarom is dit dat ineens de processen zo snel gaan. En toen toen ervoer ik ook dat die zei van ja, maar ik heb mijn leger nodig.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dus dus het is nodig dat de christenen snel gezond worden, want ik moet ze inzetten.
Maurice:Mhmm.
Laurina:En dat is dat heb ja, daar blijf ik tot tot nu echt merken zeg maar. Ja. Die urgentie tot gewoon genezing zodat je ingezet kan worden in zijn koninkrijk.
Maurice:Mhmm. Want dan ga ik toch ik heb me ik heb me al twee keer Nee, absoluut. Ik wil me nu ik wil me ook om doorgaan. Ja. Iets over dat dat mensen klaargemaakt moeten worden.
Maurice:Hoe we zitten nu aan het begin van het nieuwe jaar. Ja. Niet per se van wat gebeurt er in tweeduizend vijfentwintig, maar meer waarin zie je dat wat is plan van van God voor jou dat waar je toekomst ingaat. Wat wat zie je dat God aan je aan je vraagt? Wat wat is ook voor de toekomst?
Laurina:Ja dat het voor mij hè, zeg je. Ja, voor mij. Ja, voor mij. Ja, dat die vind ik nog spannend, omdat het het is ook nieuw. En ik heb het echt gemerkt in tweeduizend vierentwintig.
Laurina:Ik denk dat een groot deel hetzelfde zal blijven. Maar een een even een stap terug. Eind tweeduizend drieëntwintig ben ik ook nog iets anders gaan doen en is dat ik een iPad gekocht heb. En het kon helemaal misgaan. Dan denk ik van nou, ik heb weer iets over de balk gegooid en ik doe er niks mee.
Laurina:Ik kon ook goed gegaan en het is goed gegaan. Waarmee ik nu niet meer op doek schilder, maar op zo'n programma op je iPad. Online. Waardoor alles sneller gaat. En telkens heb ik een hele lange wachtrij voor mensen die een profetische tekening willen.
Laurina:En daardoor is het gaat er een stroom van innerlijke genezing door Nederland op een andere manier. Waardoor mensen ook al aangeraakt worden met woorden waarvan ze ook merken van ja, kak hier moet ik nog iets mee doen. In de bemoedigende, hè, bemoedigende woorden.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Maar het is vanaf die eerste tekening zo snel gegaan in een jaar dat ik merk nou ja, ik ik kan hier niet voor weg duiken zeg maar. Ja. Dus niet alleen daar is ook binnen mijn eigen kerk merk ik dat dat het profetische in mij gewoon steeds steeds meer groeit. Ik weet niet hoe het zal gaan komende Mhmm. Komend jaar.
Laurina:Als alleen dat ik weet dat ik niet meer moet wegduiken. Heb ik afgelopen jaar nog wel gedaan. Ik dacht nou, ik kan nog wel wachten. Mhmm. Dat ik gewoon steeds meer mag delen wat wat wat hij deelt zeg maar.
Laurina:En dat is ook steeds meer richtinggevend zal zijn misschien voor het land misschien voor Ik weet het niet.
Maurice:Ja, ja. Ja, want die een profetische tekening voor de één is dat misschien heel bekend begrip gehad. Dan is het nieuw.
Laurina:Ja, ja dat is goed.
Maurice:Hoorri zegt over innerlijke heling. Je smaakt een tekening. Ja. Wat impact heeft op
Laurina:Ja, is bijzonder hé. Dat het is mensen zetten hun naam op de wachtrij. Zij willen graag iets. En ik hoef alleen hun naam te weten en dan ga ik al biddend voor ze tekenen. Dus er komt een poster uit en ze betalen voor de kunst.
Laurina:Dus het is echt belangrijk om te zetten. Ja. Ze betalen niet voor de woorden indrukken. Zij betalen voor kunst wat je normaal ook zou doen. En het cadeau is dat het iets iets is wat God voor hen wil.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dat is het cadeau eraan zeg maar.
Maurice:Ja. Ja, supermooi.
Laurina:Ja, maar
Maurice:dat is ook bijzonder. Je kan dus profetische woorden ontvangen
Laurina:Ja, het zet leven vrij. Ja. En en dat gebeurt. Je plaatst in je huis en zet leven vrij. Het geeft richting.
Laurina:En eentje die heb ik ook op mijn instap gedeeld pas, dus die kan ik ook gewoon vrijuit delen. Van een vrouw die die kreeg het voor hun veertigjarig huwelijk van hun kinderen. En ik heb een beeld gezien wat gewoon helemaal overeenkomt met waar zij nu ook gaat dienen in een andere stichting. Het waren allemaal puzzelstukjes voor haar waardoor ze dacht nou, ik word echt vrij gezet om nog verder te gaan handelen om nog verder Mijn bediening is nog niet klaar zeg maar.
Maurice:Dat. En dat gebeurt bij jou alleen met een naam en dan
Laurina:Bizar hè?
Maurice:Ja. Ja.
Laurina:Ja. Ja. Ja. Ja. Ja.
Laurina:Of wel bovennatuurlijk. Ja.
Maurice:Dat. Maar je onderneemt dus op meerdere manieren.
Laurina:Ja. Ja.
Maurice:Ja. Dus je maakt tekeningen, je therapeut, auteur. Ja. Ja. Dat is een mooie combinatie.
Maurice:Ja. Ja. Zie je jezelf eigenlijk ook als ondernemer of zie je je vooral als provincie vliegen of hoe zie je jezelf?
Laurina:Ja, toch
Maurice:een goede
Laurina:vraag. Ik zie mezelf niet als een zakelijk ondernemer. En daar ben ik oprecht heel benieuwd naar hoe dat komend jaar zal gaan. Snap je? Ik ik onderneem omdat het moet, omdat dat nou ja, ik heb gewoon dingen te brengen zeg maar dus en ik moet ook gewoon leven.
Laurina:Dus ik moet geld verdienen.
Maurice:Mhmm. Maar ik
Laurina:ben hier heel benieuwd hoe dat volgend jaar gaat. Weet ik oprecht nog niet, dus ik kan er niks over zeggen. Mhmm. Maar ik vind mezelf Ik ben ik vind ben geen zakenvrouw. Vind ik gewoon niet.
Laurina:Ik hoef ook niet te worden, behalve als de Heer het wil.
Maurice:Maar zakenvrouwen daarmee hoor ik je met
Laurina:Nou dat je geld vermenigvuldigd. Begrijp je? Dat zeg maar. Dat dat
Maurice:Want nu nu doe je dat niet.
Laurina:Jawel. Maar ik ik zie het wel soms meer dan kijk ik naar mijn bankrekening en ik denk nou heer dank u wel. Want dit is.
Maurice:Of heb je nog indruk rekening nodig op dit stuk.
Laurina:Nou dat kan ook. Nee, ik heb toch wel meer talent op het ene vlak dan op het andere vlak. Dat is gewoon dus ja, ik ben ondernemer maar nee ik vind ik vind niet dat dat mijn first talent is, zeg maar. Mhmm. Maar ik doe wat wat En dat ik het heel bij was.
Laurina:Ik doe wat mijn hand vindt om te doen en dat zegent jou blijkbaar. Ja. Die moet ik onthouden.
Maurice:Ja, heel goed. Ja. Maar je voegt toch waarde toe. Dus misschien zie je kun je zelf wel als ondernemer zien alleen. Ja.
Maurice:Heeft een andere lading.
Laurina:Ja. Ja.
Maurice:En ook is het gewoon super mooi, hè. Dat jij met zowel tuurlijk je mensen betalen voor de kunst. En ja, mensen betalen voor de gesprekken misschien die ze mee bij je hebben. Maar het is mooi dat de gave die God jou geven heeft en de talenten dat Ja. Je daarmee ook voor jezelf kan vallen.
Laurina:Echt heel bijzonder. Ja. Ja, dat is dat is echt is echt uniek.
Maurice:Ja. Ja. Ja. Ja en het is het is ook
Laurina:niet een vast iets, hè. Dus dus het is je je reist ook met God mee. Want ergens ergens vorig jaar merkte ik dat ik het stroperig vond om nog in gesprek te gaan met cliënten. Dat ik echt wat wat gaat er mis. Want dit dit heb ik gewoon gekregen, hoe wat gaat er nou mis of zo zeg maar.
Laurina:En toen heb ik samen met een ondernemers coach ook daar even naar gekeken. En ook ook eigenlijk een simpele handeling van hey, ik word warm van mensen die echt gewoon vol het proces ingaan, niet niet voor coaching komen. Mhmm. Coaches poppen op in het land, dus ik ben daarin niet nodig.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Maar ik moest tot twee keer toe met een fixed bedrag mijn prijs verhogen om hun af te laten Ja. Glijden, zeg maar. Terwijl ik echt bij de eerste keren dacht wow, dus echt zegt veel. Mhmm. Nou, nu gaan ze wel zeg maar.
Laurina:Maar ze willen toch graag bij je in de buurt zijn of zo. Mhmm. Dus mensen zeiden ook misschien niet erg. Zeg ik vind het wel erg, want ik ik ben niet voor dit.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dus dus veel meer die echt vol ook met de geest aan de slag willen gaan om echt meters te maken.
Maurice:Daar
Laurina:ga ik voor op aan en blijkbaar wil ik daar veel voor betalen. Dat is echt
Maurice:Groene zeker van Dat
Laurina:is echt bijzonder. Ja. Ja dat is zo bijzonder.
Maurice:Ja. Ja. En En je levert ook gewoon heel veel en dat is natuurlijk gewoon
Laurina:Ja, maar dat vergeet je. Het is echt dat is een mooie. Sorry dat ik gelijk Ja,
Maurice:ja, ja, ik
Laurina:zie het.
Maurice:Ga wel.
Laurina:Ja, ik ga ik ga nu aan, hè. Dat vergeet je, omdat je werkelijk in de wil van God wandelt.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dus je vergeet dat je iets levert.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Want dat kost je niks. Alleen de andere kant kost je veel om telkens te kiezen Heer, niet ik, maar u dat kost je want ben je ook gewoon een mens. Mhmm. Dat kost je wel veel. Maar het geeft je veel meer.
Maurice:Mhmm. Ja, ja. Ik hoorde je in het begin een een een woord noemen manipulatief leiderschap. Ja. Een kwetsbaar thema misschien.
Maurice:Maar dat is blijkbaar raakt je dat ook Nou. Was het iets. Het het
Laurina:weet ik niet alleen het het woord manipulatie raakt me.
Maurice:Mhmm.
Laurina:En daar moeten we als christenen voor oppassen. Dat we niet dingen gaan vervormen voor dit is een woord van God of dat je daarbij invloed probeert te krijgen op het leiderschap door dingen te verdraaien. Ja, weet ik het is gewoon zo'n gevaarlijk iets ook zo'n gevaarlijk geestelijk ja, geestelijk iets zeg maar. Mhmm.
Maurice:Dat we
Laurina:daar echt voor moeten oppassen van wie laten we toe? Wie laten we inspraak hebben in ons leven? Wie laten we inspraak hebben in onze gemeente? Zodat je jezelf ook beschermt tegen invloeden van buitenaf.
Maurice:Mhmm, ja. Ja. Beetje nuchter en waakzaam zijn. Ja. Ja.
Maurice:Dat. Want anders gaat het. Of kan het misgaan. Ja. Ja.
Maurice:Ja. Dat heeft de maag.
Laurina:En als gemeentelid heb jij zelf de verantwoordelijk om ervoor zorgen dat jij gewoon een heilig zuiver kanaal blijft.
Maurice:Mhmm. Ja. Ja, maar het is ook wel iets wat in Nederland of tenminste je komt natuurlijk overal tegen. Als je gaat zoeken dan kom je sowieso overal zooi tegen dus. Ja.
Maurice:Laten we niet focussen op de zooi, maar focus op Jezus. Yes. Maar het gebeurt tegelijkertijd wel. Is dat ook iets wat eigenlijk een wond? Tenminste ik je leg nu de link tussen een wond die je als persoon op 10 jaar had, maar ook een wond die je misschien binnen een bepaalde groepering ziet.
Laurina:Zeker, jazeker.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Ja, ik moet nu even nadenken. Wat je wijs zegt zeg maar. Anton dat heeft het zeker. Alleen wanneer en wanneer jij dus niet, wanneer niet hier naar binnen gaat dan ga je zo bitter worden op groepering christelijke groeperingen in Nederland. Het is gewoon gebeurd afgelopen jaar, ja.
Laurina:Ja. En daarop zit ik over na te denken, want het is wijs. We hoeven geen namen te noemen namelijk. Ja. Maar dat nou ja dat ga je gelijk herkennen.
Laurina:Ja. En als ik daarvan dan soms podcast terug kijk dan dan mijn hart die die huilt. Omdat ik denk ja, maar je bent nog niet volledig genezen.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Je roept dat je genezen bent, maar zit zoveel bitterheid dan kan jij niet volledig genezen zijn.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Want in een geheeld hart kan geen bitterheid zijn. Weer zo in die ik zelf echt moet onthouden. Want dat kan niet.
Maurice:Zeg nog een keer.
Laurina:Ja, halleluja. In een geheeld hart kan geen bitterheid zijn. Mhmm. Want dat betekent dat het toch nog op jou van toepassing heeft. Dat het toch nog iets is wat jou raakt of wat ook.
Maurice:Ja, ja. Dat kan niet. Ja, klopt maar dat gaat heel snel als ik naar mezelf kijk. Misschien is dat ook een keer leuk om te noemen. Vorige de vorige week zat ik zat ik Ja.
Maurice:Zat ik op jouw stoel voor de aller eerste keer. En op één of andere manier hadden we opeens over de doop. Ja. Tuurlijk een een hele dag ijs waar ik volledig voor zou. Maar hoe ik heb het toch al een aantal keer vanaf het podium geroepen.
Maurice:Ja. Dan ja, je moet je dopen. Ja, het is honderd procent de Bijbelse opdracht. Ja. Tegelijkertijd kan ik het ook vanuit pijn roepen.
Maurice:Ja. En dat zijn van die thema's.
Laurina:Welke pijn?
Maurice:Nou dat mensen het niet willen of niet geloven of van allerlei meningen zijn daarvoor. Ja, maar dan gaan we duwen in plaats van dat
Laurina:je het ook teruggeeft aan de heer. Mhmm.
Maurice:Ja. Ja, maar dat is ingewikkeld mensen vind ik.
Laurina:Ja, maar maar daarom ontkom je er niet aan. Het is geen wetmatigheid maar relatie onderhouden. Ik geloof dat je er niet aan ontkomt om elke dag in te checken bij de Heer.
Maurice:Mhmm.
Laurina:En dat is niet zozeer ook, hè. Dus dus bijbel lezen, absoluut bidden. Maar ook echt in te checken. Nou Heer wat zit er in mijn hart? Is alles nog oké?
Laurina:Komt er iets boven? Gewoon dat.
Maurice:Mhmm. En dat doe
Laurina:ik aan de hand van de Bijbel. Hè, want anders wordt het raar zweverig iets.
Maurice:Mhmm. Maar dat
Laurina:je het constant constant die connectie blijft houden. Ja. Dus niet op een wettische manier van ik moest stille tijd houden, maar echt uit het verlangen maar hier. Ik zeg het ook de laatste tijd heel vaak. Ik weet wie ik ben ook thuis snap je?
Laurina:Het weet de buitenwereld niet.
Maurice:Ook
Laurina:al ben ik nog zo transparant.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Ik weet hoe lelijk ik kan zijn qua karakter qua nou ja, qua dingen zeg maar. Mhmm. Des te beizarder is wat de Heer door me heen wilt doen.
Maurice:Mhmm. Ja.
Laurina:Dus het maakt dat ik weet nou, ik moet echt elke dag voor mezelf. Ik kan niet ik kan niet dan anders dan minimaal een uur met de Heer beginnen.
Maurice:Mhmm. Ja. Ja, ik vond het ook leuk.
Laurina:Daarom kon ik niet eerder afspreken.
Maurice:Ja, nou dat is altijd de meeste podcast beginnen wij om tien uur. Ja. Ben jij wel om elf uur. Ben je uitgeslapen dat? Zit er uit geslapen uit hoor.
Maurice:Zijn ja, ja.
Laurina:Ja. Ja, het is en en.
Maurice:Ja. Ik ga
Laurina:niet om zes uur uit bed. En ik moet een ik moet gewoon echt de tijd met de heer hebben, ja.
Maurice:Ja, maar ik hoorde door het hele gesprek heen hoor ik het thema indruk heling. Dat het en genezing dat dat essentieel is om gewoon een volwassen christen te zijn. En dan kun je roepen wat je roept, maar dat is en daaruit zijn de uitingen van het leven. Ja. Een schermje hart boven alles.
Maurice:Ja. Tekst die bijna iedere keer denk ik voorbij is gekomen. Ja. Er is nog één ding waar ik wel benieuwd naar ben Ja. Wie daarin staat.
Maurice:En dat is het stukje therapie. Psychologen, we zijn natuurlijk super goed in om heel snel hulpverlening in te schakelen. Enerzijds staat er in de bijbel dat ook hulpverlening ook gewoon een gave is. Soms merk ik zelf dat ik het ook wel wat moeilijk vind. Omdat ik denk van maar geef ze alsjeblieft Jezus.
Maurice:Ja. Want dan zijn heel veel problemen misschien sneller opgelost.
Laurina:Klopt.
Maurice:Hoe kijk jij ernaar?
Laurina:Ja, ook dat. Ik geloof niet dat het heel snel gaat naar hun hulpverlening. We hebben heel lang gezeten dat dat er nog steeds schaamte op lag. Dat het heel lang duurt wat mensen eindelijk is uitstappen. Mhmm.
Laurina:Dus dus dat vind ik een nuance. Mhmm. Terwijl heb ik ergens vorig jaar een keer gesproken in onze kerk en toen heb ik ook echt een oproep gedaan naar elke collega van me. Dat ze het werk niet meer gaan doen vanuit de boeken, maar vanuit hun relatie met God. Dat dat de mensen vrij zal zetten.
Laurina:Dus daar sta ik volledig achter dat dat weet je het een Jezus geneest. Alleen er ontbreekt zoveel kennis bij mensen dat ze niet weten waar ze het moeten zoeken. En nou door door ik die opleiding heb gedaan maar ook de Bijbel ik zal niet zeggen van binnen ken maar wel elke dag lees.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Merk ik steeds meer van hé, maar de psychologie is op de theologie gebaseerd.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dus wij moeten zorgen dat de principes weer terugkomen, daardoor daardoor genezen je. En dat klinkt heel dus heel gechargeerd zeg maar. Dus dus negen van de tien keer vraag ik ook van nou hoe is je relatie met Jezus? Vertel eens hoe gaat dat en hebben we het daarover zeg maar.
Maurice:Ja, mooi. Ja. En er ligt een open Bijbel voor je. Ja. En ik denk dat we nog vijfentwintig uur kunnen gaan praten.
Laurina:Leuk. Gaan we zien
Maurice:in de loop van tijd halen we die vijfentwintig uur misschien ook wel. Ja. Maar je we hebben waren de Bijbel regelmatig aangehaald. En iedere geval door de in principes. Zijn er een tekst waar je aan denkt of is er een tekst waar je nu aan denkt.
Maurice:Ja. En deze zou ik heel graag nog iets over willen delen.
Laurina:Ja, ik moest vanmorgen even bidden voor dit gesprek omdat ik natuurlijk ook hoop dat de heer mijn mond leidt zeg maar.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Dan moest ik zo denken aan aan Psalm honderd drie. Sowieso omdat ik elk boek ben ik daarmee begonnen. Elk boek ben ik begonnen met Psalm honderd drie. Het begin loof de heer mijn ziel en vergeet geen van zijn weldaden. Mhmm.
Laurina:Is de oude psalm. En bij mijn eerste boek vond ik het al bijzonder, omdat vanuit de reformatorische kerken ligt vind ik er een smet op Psalm honderd drie omdat die bij een overlijden gedraaid wordt. Ja. Niet gedraaid, gezongen wordt en nou dat vond ik altijd verschrikkelijk. Ja.
Laurina:En pas later ben ik die psalm, het is zo'n mooi psalm. En vanmorgen toen was ik toen aan het bidden voor dit gesprek en toen moest ik ook denken aan een vers. Hij overlaat je met schoonheid en geluk en je jeugd vernieuwd zich als een adelaar. En ik heb daar opgeschreven een adelaar symbolisch voor kracht en snelheid. Dus dus je jeugd die als je jeugd zich vernieuwd is een volledige emotionele genezing.
Laurina:Dus echt heel lang geleden heb ik opgeschreven in mijn bijbel. Die vond ik mooi en toen ging ik verder lezen. Hè, want want je vroeg ook nog aan het begin van hey, maar hoe zit dat met ondernemingen? En hoe zit dat met mensen die in een familiebedrijf werken? Wat neem je mee in het geestelijke en dergelijke?
Laurina:En daar vond ik deze bijna dat ik dacht van nou, misschien is het wel profetisch voor ondernemingen die luisteren. Mhmm. In vers zeventien en achttien staat, maar de Heer is trouw aan wie hem vrezen van eeuwigheid tot eeuwigheid. Hij doet recht aan de kinderen en kleinkinderen van wie zich houdt aan zijn verbond en naar zijn geboden leeft. Geloof zo sterk dat we hem en ik heb er trouwens zelf bijgeschreven.
Laurina:Hij heeft niet alleen de zorg van mijn ouders overgenomen. Hij heeft me op een rots gezet stevig en verhoogd.
Maurice:Mhmm.
Laurina:Zegt al nou ja, wat ik zeg echt jaren misschien geleden dat ik het opgeschreven heb. Ja. En ik geloof zo sterk dat dat ook Revive is natuurlijk ook begonnen hé met een ondernemers netwerk en jij bent daar ook mee bezig. Ik geloof heel sterk ondernemingen die die met de Heer gaan ondernemen, die zullen echt op een rots geplaatst worden. Mhmm.
Laurina:Ik geloof echt dat we in een tijd zitten waar gewoon dat gewoon de gezonde christelijke leiders gewoon verhoogd gaan worden. Niet omdat we zo goed zijn in wat we doen bij wijze van. Mhmm. Maar wel omdat we excellent zijn in wat de Heer op ons leven heeft gelegd. En dat gaat gewoon een verschil maken.
Laurina:Dat mensen denken nou, geen idee maar ik moet toch maar daar zijn.
Maurice:Mhmm. Ja.
Laurina:Terwijl bij wijze van maar gewoon een jochie en een meisje zijn als je in natuurlijke naar ons kijkt, zeg maar.
Maurice:Ja, maar dus ook enerzijds is ook gebouwd op wat misschien als je in een familiebedrijf zit wel gebouwd op wat je ouders, voorouders hebben gedaan.
Laurina:Ja, op hard werken. Op soms ook nog op religie, op angst en dergelijke. Ik moet wel mijn broek Hoe noem je dat ook alweer? Noem je dat?
Maurice:Ja, hooghouden.
Laurina:Hooghouden, ja. En dat er een vrijheid kan gaan komen neer je gewoon jezelf volledig overgeeft aan Gods geest.
Maurice:Ja, want die instructctie je las ook mijn ziel. Dat komt weer goed weer terug. Ja. Dus het is dankbaar dankbaar voor wat mensen voor je gedaan, maar daar kun je dus dankbaar gebruik van maken, maar ook wel vrijer van zijn van alle ellende die je daar misschien hebt gezien.
Laurina:Ja, zeker. Mhmm. Ja en ik geloof dat je daarin bewust mag zijn van hé, wat zijn de drijfveren geweest van mijn voorouders. Wat wat heeft hun gevormd? Wat heeft hun nou ja, hè.
Laurina:Wat heeft hun gemaakt tot wie ze zijn? En niet om te zeggen maar dat is hun schuld of dat is ze hebben iets fout gedaan. Maar om te onderzoeken wie waarom ben ik zoals ik ben en hoe kan ik daar vrij van komen.
Maurice:Mhmm, ja, mooi. Als zo een gesprek terugkijkt dan denk ik van joh dit is dit is zo mooi, maar zo waardevol. Ja. Eigenlijk juist God en zijn woord de hoogste plaats geven. Ja.
Maurice:Maar dus ook door ellende pijn heen gaan. Ja. Maar wel zodat je dus zo schoon mogelijk op die rots geplaatst kan worden. Zodat je kracht vermenigvuldig kan worden. Ja, amen.
Maurice:Mooi.
Laurina:Mooie samenvatting.
Maurice:Hé, dank je wel voor het delen van van al je woorden. En inderdaad, het gaat veel te snel. Maar dan misschien is het nog een keer voor herhaling vatbaar.
Laurina:Mooi, leuk.
Maurice:En dank je wel weer dat je hebt geluisterd naar deze aflevering. In het begin dacht je misschien oeh, het het gaat over rouw en verlies. Maar het ging misschien wel veel meer over innerlijke heling. En bij deze wil ik je echt uitnodigen om dat stukje heel serieus te nemen. Heb je nu nog vragen over deze aflevering?
Maurice:Neem ook contact met ons op. En download ook de takeaway op onze website waarin vijf shownotes en drie vragen staan, zodat je alles uit deze podcast kan halen. Wil je onze bediening steunen? Dat kan ook door te gaan naar inniscompany punt nl slash donaties. En wordt eenmalig of maandelijks partner van onze beweging.
Maurice:Dankjewel en tot de volgende keer.