Subscribe
Share
Share
Embed
De leiderschaps-dialoog met diepgang en inhoud. Iedere week opnieuw een eerlijk gesprek over radicaal effectief leiderschap in turbulente tijden, en over winnen in het leven en ondernemerschap.
Welk drama brengt mijn compagnon?
Zodra je een parasiet ontdekt, wegwerken, achter je laten, nooit meer rondkijken en doorpakken.
Hij heeft zijn kwaliteiten, ik heb mijn kwaliteiten.
In de kern ben je elkaar niks verpleegd.
Het is jouw morele plicht om mij wel te helpen hier, hè, kamerad.
Een bedrijf is nog steeds opgebouwd uit mensen.
Als ik dit nog blijf doen voor een paar jaar, dan heb ik dadelijk een bedrijf waar niks meer in zit.
We zijn geen computers, we zijn geen AI.
In de kern heeft drama geen enkele ruimte in business.
Een volwassen compagnon, daar is alles mee te bespreken.
Lijk eens eerlijk als je in discussies terechtkomt met je partner.
Ik denk dat ik jou eigenlijk liever niet in het bedrijf wil laten.
Hoe zouden jullie je eigenlijk afscheid nemen van mij?
Welkom bij de Straight Line Podcast.
De leiderschapsdialoog met diepgang en inhoud.
Iedere week opnieuw een eerlijk gesprek over radicaal effectief leiderschap in turbulente tijden.
Vandaag met Mandy en Johan van der Peut en Christophe Kuppen.
Je zakenpartner kan je grootste kracht of je grootste zwakte zijn.
In deze aflevering confronteren we je met de keiharde realiteit.
Heb je een compagnon of een parasiet die jou en je bedrijf langzaam leegzuigt?
We bespreken drie distincties waarmee je dit feilloos gaat kunnen blootleggen.
Johan, stel dat jij mij als godsgeschenk, als zijnde jouw zakenpartner, niet zou hebben.
En ik zou...
Verdomme, heb ik wel nog meer uitgelachen.
Ja, ik ben het helemaal met je eens.
Oké, gelukkig.
Oké, jouw vrouw is het met mij eens, dus dat is goed.
Maar je zou mij hebben als parasiet, als zakenpartner.
Wat zou ik jou kunnen aandoen en ook je bedrijf, als ik een parasiet zou zijn, als zijnde jouw zakenpartner?
De vraag is, Christophe, wat zou ik jou aandoen als jij als parasiet zou komen opdagen?
En ik zou zeggen, well, that's bad news, buddy.
We would end that off real quick.
Dat zouden we heel snel beëindigen.
Want een parasiet, wat doen parasieten?
Dat zijn bloedzuigers, die komen om te nemen.
Die dragen niks bij, die brengen ziektes.
Dus het enige wat je te doen hebt, zodra je een parasiet ontdekt, is afsnijden, lossnijden, wegwerken, achter je laten, nooit meer omkijken en doorpakken.
Dus Christophe, als jij een parasiet was, dan zou dit je laatste podcast zijn.
En ik zou niet eens wachten tot het einde van de podcast.
Dan zouden we nu beëindigen.
Ik denk het al wel belangrijkste is.
De never now mentality van de meeste mensen.
Als ze ergens voelen, we hebben hier te maken met iemand die energie kost en niks oplevert.
Maar goed, bij jou zou het zijn, we snijden het onmiddellijk af.
Dan had ik hier waarschijnlijk al niet eens meer gezeten.
Ja, ik denk dat het logisch is wat Joran zegt.
Iedereen die een hond heeft thuis, honden hebben wel eens teken in het seizoen dat je voorjaar zomerseizoen zit.
Het eerste wat je volgens mij als baasje doet, als je hond een teken heeft, dan pak je zo'n tekenpincet en dan draai je dat ding eruit en je gooit hem weg.
Doe je dat niet, dan is twee dagen later die teken ongeveer 36 keer zo groot.
Die valt er vanaf, want je hebt een hele vieze bloedvlekk op je...
Ja, dat gaat best wel snel. Misschien niet twee dagen, maar vier dagen.
Weet ik het. Laat hem niet naar de details, maar iedereen weet dat teken heel groot en dik en vies worden en zichzelf helemaal vol zuigen met je bloed.
En dan niet alleen, als mensen teken hebben, die laten vaak de ziekte van lijm na.
Dus je wil daar niks mee te maken hebben.
Je wil niks te maken hebben met parasieten.
Je bekomt het met je toekomst als je als ondernemer tolereert dat er een parasiet blijft zitten.
Maar Johan, heb jij wel een verhaal van een ondernemer of een organisatie die bijna ten onder is gegaan omwille van zo'n situatie?
Nou, ik heb een video gezien, Christophe.
Vroeger, toen ik een jaar of veertien was, toen had je zo'n videoreeks.
Faces of death.
Goeie oude tijd.
Ja, dan zit je dus, weet je wel...
Wacht tegenwoordig niet meer waarschijnlijk.
Echt veertienjarigen met zo'n videoband, Faces of death.
Iedereen, weet je wel, licht zenuwachtig van wat er gaat komen.
Maar iedereen is het van ook excited.
En er was twee video's die ik herinner.
Eén iemand die van een flatgebouw afsprong met een touw.
Ze hadden de kelder mee berekend, dus die springt zijn dood tegemoet.
Oh, dat meen je niet.
Voor je vrienden moet je dit hebben.
Of je parasieten.
Ja, inderdaad.
Dit was gewoon een domme rekenfout.
Eigenlijk wel heel abstract.
Toen je met een groep vrienden zit te kijken naar mensen die...
Zichzelf doodspringen.
Ja, bijvoorbeeld.
Tweede was...
Iemand gaat zwemmen in een meer.
Een bedrijf heeft daar allerlei chemicaliën gedumpt.
En iemand krijgt dus een bloedzuiger op zich.
Maar normaal zijn bloedzuigers een paar centimeter groot.
Dit was echt huge.
De grootte van een serieuze schilpad.
Van alles geprobeerd om die bloedzuiger van die persoon af te krijgen.
Tot en met zo'n blowtorch.
Uiteindelijk is die persoon gewoon overleden.
Moet hij geen bloed meer in zijn lijf aan?
Nou, dat denk ik wel.
Maar ik heb geen idee waaraan hij overleden is.
Ik ben geen medisch expert.
Maar wat ik je wel kan vertellen...
Als jij zakelijk gezien een bloedzuiger hebt...
Afhankelijk van de grootte van de bloedzuiger en hoeveel iemand neemt...
Kan het zomaar iemand zijn die gewoon je hele zaak om zeep helpt.
Ik heb een voorbeeld van iemand die een...
Ik wou zeggen een mooi bedrijf had.
Maar dat is iemand die heeft twee compagnons gehad.
En twee mensen die daar echt alleen maar zitten om mee te leften.
Uiteindelijk, die komt bij ons in een lidmaatschap.
En die ziet vrij snel...
Ja, ik kan niet vooruit met die twee gasten.
Maar nu, dankzij jullie tools ga ik werken met ze.
En ik ga zorgen dat ik van twee parasieten...
Twee mensen maak die echt bijdragen.
Die komt tot de conclusie...
Er is geen beweging in te krijgen.
Is dat degene waarbij de consequentie ook was...
Dat hij niet eens met pensioen kon?
Ja, dus zijn plan was nog een aantal jaar doorpakken...
Maar dan met pensioen gaan.
Met die twee gasten erbij kon hij nooit met pensioen.
Financieel niet met pensioen in ieder geval.
Lang vooral kort, wat heeft hij gedaan?
Heel simpel.
Die heeft de twee parasieten netjes chirurgisch verwijderd uit zijn bedrijf.
Een klein beetje geld meegegeven.
Maar ja, als mensen genoeg blijven nemen...
Is een bedrijf na verloop van tijd niks meer waard.
Die heeft uiteindelijk die aandelen verkocht.
Aan iemand die bijdraagt.
Dat is een van onze mentorshipleden.
Aan een werkelijke compagnon.
Met als gevolg dat hij nu nog steeds aan het ondernemen is.
Ik weet niet of hij nog steeds de intentie heeft om met pensioen te gaan.
Omdat in één keer zijn ze aan het winnen.
En in één keer is het ook wel leuk om te ondernemen.
Nou, als hij met pensioen wil, dan zal het ongetwijfeld kunnen nu.
Maar die had zichzelf in een positie geplaatst...
Waarin hij had kunnen werken tot zijn tachtigste.
Nooit met pensioen had gekund.
Omdat hij altijd aan het werk is om het bedrijf...
net boven water te houden.
En dan twee mensen die daarvan mee profiteren.
En heel eerlijk...
We zouden hier dertig voorbeelden kunnen noemen...
uit de afgelopen tien jaar of veertien jaar...
als we alles mee rekenen.
Van mensen die gaan werken met ons.
Die hebben een compagnon.
En die komen tot de conclusie...
Het is niet dat die compagnon niks bijdraagt.
Het is dat die compagnon actief in de weg zet.
En het kan te maken hebben met totaal verschillende formaten van ambitie.
Maar er is altijd één iemand in de lead.
En als je niet oplet, heb je één leider.
De ander wordt passiever.
En na verloop van tijd zit je op het punt...
dat iemand gewoon als een parasiet neemt.
Niks meer bijdraagt.
En dan is de vraag...
Wat doen mensen daarmee?
Als je te laat achterkomt...
dan zou het zomaar ook te laat kunnen zijn.
Omdat er niks meer in het bedrijf zit.
Dus...
Zou ik heel eerlijk zijn, Christophe?
Veel mensen behouden liever een imago...
van liefdevolle, goede compagnon...
dan dat ze iemand confronteren.
En afspraken maken dat ze het bedrijf gaan verlaten.
Omdat het geen houdbare situatie is.
Dus...
In de kern wat je te doen hebt met parasieten...
is onmiddellijk verwijderen, zoals bij een hond.
Toch merk ik dat heel veel mensen daar heel veel moeite mee hebben.
Je zegt er wel iets.
Kijk, loyaliteit is iets moois.
Maar niet als het het bedrijf kapot maakt.
Nee, dan is het niet iets moois.
Nee, zeker niet.
Maar ik heb ooit een gesprek gehad.
Dat valt me nu pas binnen.
Ik weet niet of je je verder nog kunt herinneren.
Maar dit was ook nog voor de straight line tijd.
Toen had ik een bedrijf met een compagnon.
Ik wilde...
Omdat je spreekt over imago hoog houden.
Ik was het heel mooi aan het maken.
We waren actief in allerlei landen en dit en dat.
Maar ik weet nog heel goed dat ik dat hele verhaal hoog aan het houden was.
En Johan zei tegen mij...
Nee, maar waar ben je nu daadwerkelijk loyaal aan?
Want ik zei tegen jou, maar ik ben loyaal aan hem.
Ik ben loyaal aan hem.
Maar op een diepe level wist ik, eigenlijk heb ik niks aan hem.
Maar dat wou ik niet toegeven.
Totdat jij erop begon te drukken.
En toen op een gegeven moment was het...
Waar ben ik eigenlijk loyaal aan?
Want als ik loyaal blijf aan deze persoon, een goede kerel...
Ik heb absoluut moeite gedaan om te zorgen dat we iets konden doorbreken.
Wat dat de beste man die jij net beschreven ook heeft gedaan.
En toen was het, als ik dit nog blijf doen voor een paar jaar...
Ja, dan heb ik dadelijk een bedrijf waar niks meer in zit.
Maar ja, ik heb wel mijn loyaliteit.
Naar iemand die dat uiteindelijk, als ik heel diep kijk...
Niet loyaal was richting mij ook niet.
Mensen vertelden zichzelf allerlei schitterende verhalen...
Waarom ze geen afscheid kunnen nemen van een persoon.
Ja.
Terwijl leiders zullen...
Als ze zien, ik moet die beslissing nemen...
Dan halen ze de trek erover.
En een ander onwerkbaar ding is...
Dat ze eindeloos proberen te werken aan een relatie.
Wat gedoemd is om te mislukken...
Nog voordat je start te werken aan die relatie.
En om te gaan ontdekken of dat iemand een compagnon of een parasiet heeft...
Gaan wij nu in deze podcast drie distinctions, drie tegenstellingen uitlichten...
Om ervoor te zorgen dat iemand die dit hoort...
Zelf kan gaan onderscheiden wie die in zijn bedrijf heeft.
En de eerste, Johan?
Sommige mensen hadden alleen deze introductie nodig...
Dit gaat over mij en mijn compagnon.
Ik denk wel...
Als je nog één ding graag toe wil voegen...
Omdat veel mensen tegenwoordig ook...
Elkaars compagnons zijn, maar ook als elkaars levenspartners.
Dus heel veel mannen en vrouwen zitten samen in bedrijven en zijn compagnons.
Daar heb ik best wel veel mee te maken gehad.
Althans met de vrouwelijke kant van die twee.
En toevallig heb ik gisteren nog zo'n gesprek gehad met zo'n vrouw...
Die met haar partner samen in het bedrijf zit.
En weet je, ergens in het gesprek zegt ze op een gegeven moment...
Ja, nee, maar goed, Mandy, heel eerlijk.
Ik ben ook gewoon nodig om meetings te onderbreken.
Anders is die veel te langdradig.
Of iemand anders zei, ja, hij is veel te hard.
Dus ik ben nodig om de zachtheid te brengen.
En iemand anders zei dit en dan, noem maar op.
Waarop ik tegen haar zei...
Maar heel eerlijk, heb je je ooit beseft dat op het moment...
Dat jij in een meeting jouw partner onderbreekt...
Omdat je vindt dat de meeting te lang duurt...
Ook al zijn de andere teamleden in die meeting...
Oh, wat fijn zeg, wat fijn zeg dat je het hebt onderbroken.
Heb je ooit nagedacht over het feit dat je zijn leiderschap volledig ondermijnt?
Heb je ooit nagedacht over het feit dat je hem onderuit haalt?
Richting het hele team.
Als jij jouw slimme dingen aan het doen bent.
Ik denk dat het voor...
Wat zij zei toen?
Die was stil.
En zei...
Mandy, als ik heel eerlijk ben, ben ik op dit moment een klein beetje misselijk.
Want ik had een aantal dingen uiteengezet.
Zei ze, zo direct als jij nu bent, is er nog nooit iemand tegen me geweest.
Maar je hebt wel gelijk.
Dat is letterlijk wat ze zei.
Je hebt wel gelijk.
Ik ondermijn inderdaad zijn leiderschap.
Waarop ik zei, ja.
En weet je wat het is?
Jij die in die meeting blijft zitten en blijft doen wat je doet...
Creëert dat hij ook blijft doen wat hij doet.
Ook al is hij langdradig in die meeting.
Who cares?
Zorg dat je daar niet bij gaat zitten als jij daar niks mee te maken hebt.
En laat hem dat zelf uitzoeken.
Als hij dadelijk merkt dat hij tijd te kort gaat komen in zijn agenda...
Gaat hij vanzelf compacter worden in meetings.
Laat mensen hun eigen lessen leren.
Daarnaast zit hij misschien wel extra uitleg te geven omdat jij erbij zit.
En hij denkt, ja, ik moet haar ook aan boord krijgen.
Wie weet wat daar speelt.
Dat wil ik wel gezegd hebben.
Omdat als je het mij vraagt vaak tussen twee levenspartners...
die ook businesspartners zijn, compagnons zijn van elkaar.
Waar het daar vaak misgaat.
Waardoor mensen in parasieten kunnen veranderen voor elkaar.
Als we daar naar kijken, daar gaat het vaak mis.
Omdat we ons bemoeien met de afdeling van de ander.
In plaats van dat we heel duidelijk afbaken...
Nee, dit is mijn verantwoordelijkheid.
Dit is jouw verantwoordelijkheid.
We ondersteunen elkaar.
Als ik iets zie of iets me opvalt, dan geef ik het je aan.
Maar het is aan jou om te besluiten of je daar iets mee doet.
Ja of nee.
In plaats van dat de vrouw zich...
Daar hebben we zoveel leden hebben wij gehad.
Waarvan de vrouw, ja, super kikker is.
En die is net als jij, Mandy.
Die is net als jij.
Maar die zit zich wel non-stop te bemoeien.
Met alles wat die man volgens haar niet goed doet in dat bedrijf.
Dan word je ook een parasiet.
Met alle beste bedoelingen.
Dus dat is het enige wat ik hier nog aan toe wil voelen.
Ik zat hier te luisteren met...
Ik begon zo buikpijn te krijgen.
Ik dacht, heeft Mandy het nu indirect over mij?
Ben ik hier die vrouw in de...
Want dan dacht ik, ik blijf heel ver weg bij alles wat Mandy doet.
En ik ben heel erg gefocust op wat ik doe.
Maar oké, goed.
Dus we zitten allemaal op één lijn hier in de podcast.
Maar kunnen we gaan beginnen.
Voor de luisteraar en de kijker die zou willen weten...
Hoe zit dat dan tussen Johan en Mandy?
Want die zijn ook zakenpartners en getrouwd.
Blijf hangen tot het einde van de meeting.
Ik heb nog een vraag voor die twee.
Is dit eigenlijk zo'n verkapte interventie waarbij dadelijk iemand hier...
Ja, Mandy was maar wel onder tafelen stampen de hele tijd toen ze net aan het praten was.
Ja, als voorbereiding.
Oké, maar we gingen naar drie distincties.
De eerste.
De eerste van de drie is inderdaad.
Kost iemand of draagt iemand bij?
Ik denk dat het de meest basale, maar wel meest krachtige manier is om te starten om te kijken.
Dus Johan, kun je daar eens over delen?
Daar valt weinig over te delen, want zeel duidelijk.
Draagt iemand iets bij aan de voortgang van het bedrijf of kost iemand, zit iemand in de weg van de voortgang van het bedrijf?
Wat veel interessanter is, is meestal maak ik mee.
Een kompion ziet.
Oké, mijn kompion draagt eigenlijk niks bij.
Wat krijg je dan?
In plaats van dat ze toegeven, mijn kompion draagt niks bij, gaan ze rechtvaardigen dat ze voor zichzelf toch een goede kompion hebben.
Ja, maar weet je, hij was bij de opstart aanwezig.
Hij had toen het idee.
En je krijgt allerlei zaken om te rechtvaardigen voor zichzelf, om geen beslissing te nemen en eigenlijk de kompion te plaatsen in een grijs gebied.
Ja, een hele belangrijke die ik daar vaak hoor is, ja maar dat deel van het bedrijf, die mensen die hangen echt allemaal aan hem.
Dat is een ongelooflijk veel voorkomende reden om niet van niemand af te komen.
Maar één ding is, straight line leadership maakt over het algemeen zaken heel zwart wet.
Dus het creëert een contrast.
Wat mensen proberen te doen is volgende.
In plaats van dat het is zwart, hij draagt bij of zij draagt bij.
Of wet, nee, nee hij draagt niet bij of hij kost alleen maar of zij kost alleen maar.
Maken we het grijs.
In andere woorden, ja, oké, als het aankomt op, hij is natuurlijk commercieel directeur, daar lopen we achter op target.
Vorig jaar hebben we ook geen winst gemaakt, maar het is wel iemand die komt met goede ideeën.
Het is wel iemand die, en dan vul maar in, en je noemt dat rechtvaardigingen, ja dat wil je stoppen.
Er is niet zoiets als een neutraal mens.
Dat is belangrijk.
Niks is neutraal in het universum, dus in dit geval is het ook.
Of iemand draagt bij of iemand kost, daar zou ik heel eerlijk in zijn.
Als iemand kost, betekent dat niet meteen, oké, einde Joe.
Maar je wil het bespreekbaar maken en je wil zaken afstemmen met elkaar.
Dus je weet wanneer je compagnon bijdraagt, je weet wanneer je compagnon kost.
Stop met rechtvaardigingen en kijk eens eerlijk, waar begeven jullie je?
Is een vraag als deze de moeite waard dan om te stellen?
En jij mag ook antwoorden naar Mandy, maar zou het bedrijf zonder hem of haar slechter gaan of beter?
Het is nog steeds een theoretische oefening.
Hoe vaak ik wel niet mee heb gemaakt dat het was, ja we gaan toch afscheid nemen.
Vanwege verschillende redenen, dan wordt er afscheid genomen.
En dan, wat we van tevoren bedenken, het bedrijf zal wel beter af zijn.
Ik heb sowieso volledig de aandelen, mijn formaat van ambitie is groter, het bespaart mij een hele hoop discussies tussen mij en mijn compagnon.
Dus ik kan gewoon mijn eigen lijn uiteen zetten.
Die compagnon die vertrekt en in één keer komen we er lijken uit de kast.
In één keer zijn mensen eerlijk over, ja eerlijk, ik kom met Joe nooit vooruit.
Dus je kunt daar van tevoren over nadenken, je kunt inschattingen maken, je kunt in gesprek gaan met medewerkers, hoe zij dingen ervaren.
En dan heb je de ervaring als je afscheid hebt genomen van iemand.
En over het algemeen komen er toch een heel aantal dingen gewoon in één keer boven tafel.
Die altijd en wellicht actief onder tafel gestopt zijn door de compagnon zelf.
Dan wil ik jou een vraag stellen Mandy, want nogmaals vanuit de ondernemerkant kun jij natuurlijk briljant iedere keer belichting geven op een vraag.
En deze vraag.
Over mijn twee compagnons.
Bijvoorbeeld, maar goed, we weten, Johan zit er natuurlijk toch vanuit de coachrol, jij als ondernemer.
En de ondernemers die luisteren gaan denk ik hier wel iets in kunnen vinden, namelijk.
Hoe zit het met werkdruk?
In de zin van de workload.
Want heel veel mensen denken altijd, ja, we zijn gelijke partners, gelijke aandelenhouders.
Moeten we ook gelijke werkladingen hebben, gelijke werkuren.
En als daar niet eerlijk over geconverseerd wordt, dan kan er ook een hele onprettige conversatie worden tussen twee mensen.
Een hele oneerlijke conversatie.
Ja, dat klopt.
Ik heb zo'n gesprek ook ooit gehad met een potentiële partner van ons.
Die vond dat hij in een bedrijf drie keer zoveel management fee moest factureren dan wij deden.
Om het simpele feit dat er meer uren van hem in zaten dan van ons.
Waarop ik zei, ja, maar er is ook nog zoiets als waarde die geleverd wordt.
Want volgens mij zijn betalingen altijd voor waarde die iemand levert.
Ik ben niet geïnteresseerd in iemand betalen die bij ons acht uur per dag op kantoor komt zitten.
Om gewoon te betalen om daar op kantoor te zitten.
Ik heb liever dat ik iemand betaal die vijf uur op kantoor zit en die honderd procent werk verzet.
Dan dat ik iemand betaal die acht uur op kantoor zit en die veertig procent werk verzet.
Dus ik denk dat dat een belangrijke is.
Betaling is altijd gericht op de waarde die je levert.
Daarnaast, wat me ook al opgevast, en dit is vaak in familiebedrijven, als bijvoorbeeld kinderen het bedrijf overnemen.
En eentje daarvan is duidelijk het businessbrein en duidelijk de zakelijk leider die de boel voorwaarts gaat bewegen.
En de andere is duidelijk iemand die mega goed is in het product zelf en de productieafdeling leidt of zoiets dergelijks.
Hoe je het went of keert, in de gewone zakelijke wereld, is degene die de hele organisatie leidt,
iemand die meer verantwoordelijkheid op zijn schouders draagt en daardoor meer betaald krijgt.
Dan iemand die een deel van de organisatie leidt.
Dus wat mijn ervaring is, is dat na verloop van tijd, als dat tegen gaat staan,
naar mijn mening moet er een simpel gesprek plaatsvinden waarin iets gezegd wordt als
we hebben dezelfde winstdeling, want we zijn gelijkwaardige aandeelhouders,
betekent niet dat we dezelfde waarde leveren in het bedrijf waar een management fee of een salaris tegenover staat.
Dus ik denk dat die twee dingen altijd uit elkaar getrokken moeten worden.
Dat je gelijkwaardig aandeelhouder bent, betekent niet dat je gelijkwaardige waarde levert in het bedrijf.
Nou loopt dat wel vaak door elkaar.
Stel jij investeert in Tesla aandelen of in Apple aandelen.
Dan ben je gewoon een stille vernoot, een aandeelhouder.
Voor heel veel MKB bedrijven, net zoals wij, wij zitten met z'n drieën in een bedrijf.
Als je niet oplet, verwar je die twee met elkaar.
Aandeelhouder en je functie binnen het bedrijf.
Dat kan ik me wel goed voorstellen.
Je begint opportunistisch met drieën.
Ergens is het idee, we dragen alle drie gelijk bij.
Maar nu blijkt in één keer, Johan draagt eigenlijk nauwelijks iets bij.
Mandy runt de show samen met Christophe.
Er is een bepaalde betaling afgesproken.
Maar ik heb ook recht natuurlijk op een dividenduitkering.
Jij kreeg 18 miljoen dividenduitkering.
Jij 18 miljoen en ik ook.
Maar het begint jullie wel te storen, want ik draag niet zoveel bij.
Dus bij MKB bedrijven zit de functie.
En wat je daarvoor betaalt, krijgt men zeker ook de dividenduitkering.
Wel degelijk gekoppeld aan wat draagt iemand hierbij.
Op z'n minst emotioneel gezien.
Want als het is, Christophe stond echt aan de eerste twee jaar.
Fantastisch.
Maar de afgelopen vijf jaar is hij met name op vakantie.
En dan moet jij je 18 miljoen dividend uitkeren.
Dan kan ik me voorstellen dat ik denk, ja, dit gaat me stoppen.
Want ik weiger iemand de dividend te blijven uitkeren voor prestaties die niet geleverd worden.
Ja, en dan heb je daar een gesprek over.
Dan koop je iemand uit.
Maar ik denk dat dat, er is sowieso een onderscheid tussen wat iemand betaald zou moeten krijgen voor het werk wat hij levert.
En de uitkering van winsten gebaseerd op aandelen.
Ja, en die twee zou ik überhaupt al uit elkaar trekken, laat ik het zo zeggen.
En dan heb je inderdaad, dat klopt, als je naar de MKB bedrijven kijkt en iemand is aandeelhouder.
Omdat hij überhaupt gezorgd heeft dat je kon starten.
Omdat hij een flinke kapitaalinjectie heeft gegeven.
En dat is nou eenmaal de afspraak geweest.
Dan zul je daar voor een deel mee moeten dealen.
Want als je die persoon uit wil kopen, dan zal hij zeggen, nou dan moet je met een goed aanbod komen.
Want dit hele spel is uber uitgekomen vanwege het feit dat ik bereid ben geweest om te investeren.
Als het niet dat is geweest, maar we zijn gewoon samen gestart.
We hebben samen de schouders eronder gezet.
Eentje is ergens uitgeschakeld omdat hij ondertussen gezinnen heeft, kinderen heeft, vakanties heeft.
Het voel heeft dat hij gewonnen heeft en die vindt het wel goed zo.
En die andere wil doorbeuken.
Ja, dan valt er een ander gesprek te voeren.
In zo'n situatie, wanneer je dan uiteindelijk een hele hoop werklast krijgt, zelf al de problemen moet oplossen.
En heb je geen kompion, heb je een last te pakken.
Exact, ja.
Christophe hier met een korte onderbreking.
We hebben een high performance implementatiesysteem gebouwd.
Gebaseerd op het werk van Straight Line Leadership.
Ontworpen om jou dagelijks te laten werken vanuit structuur, afleiding uit te schakelen en resultaten creëren.
Als jij speelt om te winnen en mee wil bouwen aan wat wij creëren, dan is jouw input waardevol.
Neem drie minuten.
Vul de korte vragenlijst in via de link in de show notes.
En vertel ons wat jij belangrijk vindt.
Als dank verloten wij onder de inzendingen vijf plekken voor een volledig kwartaal toegang tot dit unieke systeem.
Ja, free of charge.
En nu terug naar de podcast.
Tweede distinctie, en misschien ook wel een hele belangrijke, respect voor tijd en leven versus drama en stagnatie.
In andere woorden, hoe is de andere partner zich bezig aan het houden met deadlines, afspraken nakomen, is er een hoop drama.
Kun je daar iets over delen, jongen?
Ik denk enerzijds zouden heel veel mensen een conversatie van goed, eerlijk, ik vind onze verdeling op dit moment niet kloppend.
Ik heb het idee dat ik veel meer bijdrage aan het bedrijf dan dat jij doet.
Dat is een gesprek wat heel veel mensen niet eens bereid zijn om te openen, omdat dat niet een conversatie is die ze gemakkelijk voeren, omdat ze bang zijn voor consequenties.
Dus krachtige leiders zijn heel comfortabel om ieder gesprek aan te kunnen gaan, wat de inhoud dan ook is.
Als iemand werkelijk zichzelf confronteert met tijd.
Tijd is leven.
Als jij respectvol omgaat met tijd en leven, dan drijf je een bedrijf voorwaarts.
Je kunt niet toestaan dat als jij iets in drie maanden kunt doen, dan je daar negen maanden over doet.
Het teken overgestelde van met respect voor tijd en leven handelen is dramatisch.
Ja, als jij een compagnon hebt waarbij het steeds drama is en er is steeds iets te managen.
En als jij al een gesprek opbrengt met Joe, ik wil toch eens kijken.
Ik heb het idee dat ik veel meer bijdraag dan dat jij doet.
En de reactie is drama.
Ja, dat betekent dat heb je gewoon niet te maken met een volwassen compagnon.
Een volwassen compagnon, daar is alles mee te bespreken.
En vanuit daar worden de correcties gemaakt en pak je door.
Als dat niet kan.
En eigenlijk de escape card om niet te hoeven dealen met dat soort gesprekken is drama.
Ja, dat wijst al op.
Eerlijk, dat je iemand hebt die niet capabel is om het bedrijf mee te runnen.
Waarschijnlijk geen gelijkwaardige compagnon is.
Ja, dat kost je je toekomst.
En daarom ook stagneert het.
Ja.
Dus kijk naar wat er gaande is in Amerika.
Je moet het ze nageven.
Onze Trump en Elon Musk.
Op dit moment dat we die podcast opnemen, er zijn veel rellen gaande bij die Tesla fabrieken.
En Teslas worden bekrast.
Als ik kijk naar Elon Musk, wat je ook vindt van de man of wat je ook denkt van zijn intenties.
Zijn intentie, wat hij aangeeft, is ik heb zoveel compassie voor Amerika.
Ja, als ik kijk naar de geprogrammeerde toekomst, dit is een zinkend schip.
Dit gaan we nooit lang volhouden.
Door alle parasieten die in de overheid hebben gezeten, die met name gewoon heel veel hebben genomen zonder werkelijk te produceren.
Je zult zoveel compassie voor iets moeten hebben, dat hoe anderen je zien of je imago of bijkomende schade geaccepteerd wordt.
En dat is ook iets wat veel mensen niet bereid zijn om te doen.
Er is misschien te weinig compassie met bedrijfsresultaten.
Te veel compassie met gevoelens en emoties van anderen.
Wat in de weg zit om een bedrijf effectief te kunnen leiden.
Laten we heel eerlijk zijn.
In de kern heeft drama geen enkele ruimte in business.
Business is gewoon wat dat betreft ijskoud.
Er zijn resultaten, er zijn geen resultaten.
En je hebt te maken met feiten.
Wat jij voelt en wat je ervaart bij die feiten, staat los van de feiten.
En daar heb je mee om te gaan en mee te dealen.
Dat is in ieder geval op het niveau van compagnons onder elkaar.
Dat is natuurlijk niet op het niveau van team waar je mee te maken hebt.
Want als Johan mijn compagnon zou zijn en die zou vanuit dat standpunt met medewerkers omgaan.
Dan komen we op een ander niveau van drama wat ik graag zou willen highlighten.
Je hebt namelijk het drama wat een compagnon zelf brengt omdat hij nergens tegen kan.
Geen feedback kan hebben.
Moeilijke gesprekken niet aan we gaan en dramatisch gaat doen.
Wat ik misschien wel veel interessanter vind is wat is het drama wat gecreëerd wordt in je organisatie door die compagnon.
Want als dit is hoe Johan met onze medewerkers om zou gaan.
Dan zou ik een hele hoop shit te managen hebben.
Iedere dag in ons bedrijf omdat hij zou denken hé allemaal leuk dat jullie mensen zijn.
Leuk dat jullie emoties hebben maar dat doet er voor mij niet toe.
Dit is business.
Nee maar dat is zo.
Zoals jij het nu stelt ben ik het helemaal met je eens.
Bij ons drie onderling.
Ondanks dat er altijd een nuance is.
Want je hebt ook te maken van mens tot mens met elkaar.
Maar in de basis heb je gelijk en is dat hoe plat het is.
Dan kun je je punt maken hoor.
Maar wat ik niet bedoel is dat je onbeschofd moet zijn.
Of weet je dat het is ik heb geen rekening te houden met wie daar zit.
Nee maar je hoeft het niet te corrigeren.
Het enige wat ik wil zeggen is onderling als ondernemers en als compagnons samen ben ik het helemaal met Johan eens.
En als wij met z'n drieën een gesprek hebben waarbij ik denk hé er is gewoon shit waar nu mee gedeeld moet worden.
Dan is dat ook de men die jullie krijgen.
En niet de men die rekening houdt met alle menselijkheid en alle gevoelens en emoties.
Nogmaals een compagnon en jijzelf zal het altijd moeten doen met de rest van je organisatie.
Want een bedrijf is nog steeds opgebouwd uit mensen.
We zijn geen computers.
We zijn geen AI.
We zijn geen robots.
Dat zijn we allemaal niet.
En ik ben zelfs van mening dat als je als leid.
Je hebt zeg maar we leven in zo'n tijd waarin alles maar draait om data en automatiseren en digitaliseren.
En dat is waar alles om en wetenschappelijk onderzocht.
Dat is waar het allemaal om lijkt te draaien in de wereld.
Waardoor we het menselijke aspect helemaal uit het oog verliezen.
Ik ben van mening dat als je dat menselijke aspect op de juiste manier weet te raken.
Dat je in staat bent om een synergie te creëren die een hele hoop meer voor elkaar krijgt.
Dan dat je voor elkaar had gekregen als het gewoon de optelsom van die mensen en die werkzaamheden was geweest.
Hele goede nuance.
Ik ben het helemaal eens met Johan als het gaat om als compagnons onder elkaar.
En dat stuk drama.
Daarnaast zou ik graag terug willen komen op wat ik net zei.
Als het gaat om businesspartners die ook levenspartners zijn.
En nu heb ik het even over een man en een vrouw.
Mijn ervaring is, en ik ga het eerlijk zelf zeggen, dat in die samenwerking vaak de vrouwen veel meer drama brengen dan dat nodig is, of goed is, of gezond is.
Voor de organisatie en voor de samenwerking.
En daar ben ik echt heel eerlijk in.
En ik wil daarmee de vrouwen niet aanvallen.
Want de vrouwen in die organisaties die ik ken, en er zijn er een hele hoop, die hebben supergoed fingerspeatsen gevoel.
Die voelen heel goed aan in de organisatie.
Waar is trouble?
Wat is er gaande?
Wat is daar?
Wat is daar?
En dat is absoluut een strong point waar ze gebruik van willen maken.
Maar vervolgens zo dramatisch doen tegen hun partner over dat hij dat nu aan moet pakken en dat hij dit anders had moeten doen.
En waarom heb je die afspraak niet opgevolgd en waarom dit?
Vrouwen zijn over het algemeen, ik weet dat het allemaal generaliseren is, maar mijn ervaring is vrouwen zijn over het algemeen gewoon een heel stuk gestructureerder en punctueler dan mannen.
Die zitten duidelijker op afspraken, die schrijven mooie notities weg, die doen dit, die doen dat.
En die irriteren zich aan het feit dat die man dat niet doet.
Gewoon stop daarmee.
Stop met al de drama onderling.
Hij heeft zijn kwaliteiten, ik heb mijn kwaliteiten.
En de vraag is, en dat is ook hoe ze over het algemeen starten met elkaar, hoe kunnen we die twee kwaliteiten met elkaar bundelen en naar grote hoogtes gaan?
In plaats van, hoe kan ik vanuit mijn vizier steeds naar Johan kijken en denk je, waarom doe je dit niet?
Waarom doe je dat niet?
En dan slaat het dan ergens op.
En andersom ook, want dan kom je in zo'n parasietenstuk terecht.
Dus drama, een oproep richting alle vrouwen die zich niet aangesproken voelen en die dit allemaal onzin vinden wat ik nu zeg.
En de vrouwen die denken, oeh ja, als ik heel eerlijk ben, ik ben wel een beetje in staat om drama te creëren en emotioneeler kan ook zijn.
Ik ken dat namelijk bij mezelf, dus ik ben daar heel eerlijk in.
Ik heb ook in het verleden, en het zal nu ook nog vast wel ooit gebeuren, maar in het verleden was ik daar een stuk beter in dan nu, met jullie meetings gehad.
Dat er iets gaande was in de organisatie, en dat ik niet gewoon een soort van plain and simple feitelijk vertelde, dit is er gaande en hoe gaan we dat oplossen en noem maar op.
Maar dat er een hele hoop emotie bij is.
Ja, zo'n krengerigheid, bitjerigheid, irritatie. Ik weet gewoon dat ik dat ook kan doen als ik niet oplet.
Als ik niet gewoon bij de feiten blijf, dan ga ik dramatisch zitten worden en ga ik dingen veel groter en ingewikkelder maken dan dat ze werkelijk zijn.
Mijn verzoek richting alle vrouwen die het wel of niet met me eens zijn, zou zijn, observeer jezelf gewoon eens.
Kijk eens eerlijk. Kijk eens eerlijk als je in discussies terechtkomt met je partner.
Ben je daar daadwerkelijk alle drama buiten het gesprek aan laten, of ben je eigenlijk dramatischer aan het doen dan dat nodig is, gezond is, of dan dat een mannenbrein überhaupt verwerkt?
Mooi. Dankjewel Mandy voor deze aanvulling.
Ik kan nog één ding delen, schoot me net te binnen. Ik zag Mandy net spreken en toen dacht ik, dit doet me denken aan, ik heb geen idee hoe lang het geleden is, het kan negen jaar geleden zijn, het kan tien jaar geleden zijn.
Mandy, vanaf het moment dat we samen zijn, al relatief snel zijn we samen beginnen met ondernemen.
En we starten Straight Line Leadership.
Toen had ik nog het idee, oké, luister, ik ben volledig gefocust op coaching, maar daarbij zal ik dit bedrijf samen met Mandy gaan runnen.
En toen woonden we in België.
En wij zitten aan de eettafel.
Toen was Lotus, was er nog niet.
Lotus was er nog niet.
Het is al meer dan tien jaar geleden en Mandy kijkt me aan en die zegt, ik heb de volgende vraag aan jou.
En door de hele blik in haar ogen en de hele manier van zijn dacht ik, oh dat was al drama.
Oh, dit wordt serieus.
Kijk ze maar aan, zei ze, je zou me enorm helpen door uit de weg te gaan en uit het bedrijf te stappen.
En niet als aandeelhouder, maar gewoon in je huidige rol.
Als je daarmee zou stoppen, dat zou me helpen.
En ik zit daar.
En nadat ik die stomp in mijn maag kreeg, heb ik gevraagd, oké, op welke manier zit ik in de weg?
En Mandy zet dat zo uiteen.
En toen zat ik daar, en dit is het ding, ik had twee dingen kunnen doen.
Ik had drama kunnen creëren.
En hoe kun je dat nou zeggen?
En ik ben degene die naar Amerika is gegaan en dit mee heeft genomen hier naar Nederland of België toen der tijd.
Dat was optie één.
En optie twee was, eerlijk kijken naar de feedback die Mandy gaf, waarbij ik tot de conclusie kwam.
Ik denk dat je gelijk hebt.
Ik denk dat dit een heel stuk beter werkt als ik aan de kant stap.
En zeker toen die tijd had ik zo weinig ruimte.
Als ik niet oplette, was ik aan het micromanagen te direct.
Dus ik snap ook wat Mandy zegt.
Je kunt ook een compagnon hebben die drama creëert in de organisatie.
Al heb je iemand die als een soort olifant in een porseleinkast handelt.
Dan heb je allerlei extra puinzooi op te ruimen.
Dus een compagnon waarmee je alles open kunt bespreken en waarbij mensen emoties en hun ego vooral buiten de deur laten, is een absolute gift.
Dus dat is een ding wat je überhaupt wil hebben met je compagnons.
Niks, niks is onbespreekbaar.
Alles mag op tafel gegooid worden.
En we kunnen overal open over spreken.
En dan komen daar, als het goed is, betere ideeën uit.
En effectievere beslissingen.
Ik was volledig in de veronderstelling, Chris, dat er een voorbeeld ging komen waarbij ik dus heel dramatisch deed.
Dus ik zat al heel veel klaar.
Er was geen drama.
Dit was gewoon clean, to the point en door.
En het enige wat nodig was, was dat ik mijn ego niet de overhand laat nemen en wil bewijzen dat ik dat toch had moeten doen en dat ik dat toch kan en dat jij daarnaast zit.
En dat maakt wel, als je zo met elkaar kunt spreken, dan loopt over het algemeen een business.
Dat klopt helemaal.
En wat ik daar wel aan toe wil voegen is, ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die niet dag in dag uit al jarenlang het werk doen wat wij doen.
En dan bedoel ik niet het werk verspreiden, maar het werk doen aan onszelf wat wij doen.
Dat weinig compagnons in staat zijn om direct op de manier te reageren zoals Johan deed.
Wat ik wel belangrijk vind om daarin aan te geven is, als ik met een compagnon zou werken die op dat moment wel dramatisch doet en die, weet ik veel, iets van tafel gooit en boos wegloopt en in de auto stapt.
Denk, oké, drama.
Maar ik hoef daar geen last van te hebben.
Ik kan gewoon door met mijn werk.
Zolang die persoon na de hand, als die afgekoeld is, maar komt en zegt, dat was niet netjes.
Kunnen we een gesprek hebben met elkaar.
Want nu mensen af gaan rekenen op het feit dat ze emotioneel reageren.
De meeste mensen gaan dat toch doen, want de meeste mensen zijn niet getraind om hun emoties überhaupt enigszins onder controle te houden.
Denk jij dan niet dat ook voor een deel zo'n reactie zal komen vanuit, ja maar wacht eens even, ik ben toch wel waardevol zeker.
Want het is natuurlijk inherent aan mensen.
Ik wil waardevol gevonden worden.
Ik wil bijdragen.
Ik wil geen zien worden als waardevol.
Ik weet niet of het per se waardevol gevonden is.
In dat geval, voor veel mensen, als hun ego het overneemt.
Als je namelijk echt komt vanuit, ik wil waardevol gevonden worden.
En iemand zegt tegen je, het zou fijn zijn als je uit de weg gaat.
Want je loopt in de weg.
En je komt daadwerkelijk vanuit waarde toeleveren.
Of hoe zeg je dat, waarde bijdragen toevoegen.
Dan word je ook niet gekrenkt in je ego.
Dus ik denk, de meeste mensen komen niet vanuit waarde toevoegen.
De meeste mensen komen vanuit belangrijk gevonden worden.
En ertoe doen.
En op het moment dat je dan tegen ze zegt, ja heel eerlijk lieve schat, eigenlijk loop je me in de weg in het bedrijf.
Laten we gewoon achter de schermen met elkaar blijven samenwerken.
Maar bemoei je gewoon niet met alles in de organisatie.
De ego's die dan getriggerd worden zijn.
De ego's die zeggen, oh ben ik dan niet goed genoeg?
Ik ben toch ook belangrijk?
Dat is iets heel anders dan waarde toeleveren.
In andere woorden, mensen hebben een interne werelddialoog.
Als jij dit soort feedback krijgt, veel mensen voelen zich fout gemaakt.
Exact.
En wat er gebeurt is, mensen gaan alleen verdedigen.
Dan weet je ook, dit gesprek loopt uiteindelijk uit op niks.
Want zolang je blijft verdedigen, kun je nooit winnen.
Ja.
Dus dat is wat erachter zit.
Kurt, jij hebt nog een punt.
Nou zeker, ik heb nog een punt.
Maar het brengt mij ook nog bij een geweldig bulletin.
Zoals iedere keer als we een podcast hebben.
Een bulletin geschreven door de one and only Dushan Zoukic, de grondlegger van ons werk.
Dit bulletin is zoals altijd iets wat je uitnodigt om vanuit verschillende invalshoeken te kijken naar het thema.
En de titel is Distinguishing Friends from Leaches.
Nu, context.
Dus het onderscheid maken tussen vrienden en leaches betekent parasieten, bloedzuigers.
Friends kunnen we hier ook vervangen door compagnons.
Voor degenen die denken, ik wil dat bulletin lezen, ga naar de podcastpagina op de website, kun je hem downloaden.
Hier staat, a true friend, of lees a true companion, respects your time, your energy, your commitments, and makes requests based upon necessity.
A true friend or a companion is appropriate.
Dat is ook wat jij zegt.
Als je zo'n gesprek had gehad met Johan toen, je was respectvol ten aanzien van al die dingen.
En je bent heel eerlijk.
En precies wat jij zegt, niks is onbespreekbaar.
Ja, en mijn verzoek was inderdaad gebaseerd op een noodzakelijkheid.
Een noodzakelijkheid.
En nu, Johan, kijk naar jou.
A leach acts like it's your moral imperative.
Het is je morele verplichting to help them out.
Dus ik ben de parasiet en ik gedraag me richting jou, Johan.
Vanuit, het is jouw morele plicht om mij wel te helpen hier, hè, kameraad?
Ja, dan moet je je voorstellen, in de kern ben je elkaar niks verplecht.
Logisch, als goede vrienden help je elkaar.
Maar er bestaat zo'n uitspraak.
Gevers zullen hele duidelijke richtlijnen en grenzen moeten hebben voor zichzelf.
Omdat nemers geen enkele grens hebben.
De manier om te manipuleren is natuurlijk, ja maar Christophe, wij zijn al zo lang vrienden.
Je hebt eigenlijk de morele plicht om mij te helpen.
Fine, als vrienden help je elkaar.
Maar dat betekent niet dat jij continu klaar moet staan om te zorgen dat een ander zijn leven op de rit houdt.
Totaal niet.
Je wil juist respect hebben voor elkaars tijd en energie en commitment zoals daar staat.
Maar dat is heel vaak niet het geval.
En dat betekent, wij nemen dit door tot sommige punten in detailniveau.
Maar laten we heel eerlijk zijn.
En als je heel oppervlakkig kijkt naar je vriendschappen of je vriendengroepen, dan weet je toch, oké, een hele hoop mensen komen alleen maar om te nemen.
Die komen hier echt niet actief bijdragen.
Hoe gaan veel topatleten failliet?
Die hebben miljoenen verdiend in hun carrière en toch houden ze geen geld over.
Weet je nog dat we naar Cap Verra gingen?
Jaren geleden.
Cap Verra, een schitterend hotel.
En ik denk in het hoogseizoen gemiddelde hotelkamer kost daar wat tussen de 5 en de 10.000 euro per week of zo.
Voor een niks zeggende kamer.
Er komt zo'n atleet binnen, zo'n Amerikaan uit de NFL.
Ja, met z'n Rolls Royce daar.
Ja, met ik denk wel twintig mensen mee.
En die verzorgden die allemaal, weet je wel, hotelkamers, eten, noem maar op.
Kwestie van tijd.
Zo'n vakantie kan daar makkelijk 400.000 euro kosten.
Echt zonder problemen op dat level.
Nou is de vraag, wat als z'n geld op is?
Wie blijft er dan eigenlijk nog?
In topsport noemen ze dit klingans.
Lietjes, klingans.
Gewoon mensen die komen alleen maar om te nemen.
Als het feestje voorbij is, dan zijn ze er niet meer om op te ruimen.
Dan zijn ze vertrokken.
En dan gaan ze iets anders doen.
En dan nemen ze ergens anders.
Dat is gewoon wie ze zijn.
Ja, want hier staat natuurlijk.
A leech acts like the world revolves around them.
Dus ook wat jij zegt.
Ze zijn er om te feesten.
Maar dan moeten ze iets doen.
Ze moeten iets bijdragen.
Ja, nee, wacht even.
Ik heb andere dingen.
Plus, they contribute little to nothing.
Ze dragen weinig tot niks bij.
Dus ook wat jij zegt.
Dan heb ik hier aan de andere kant.
Vind ik het nog wel interessant.
Want they will often desperately try to cling.
Dat is wat jij zegt.
De klingans.
Cut them off anyway.
And sometimes you.
En daar wil ik graag jouw take op, Johan.
Sometimes you have to distinguish for a leech.
Exactly who they are being.
In andere woorden, gewoon de waarheid vertellen.
Als jij een compagnon hebt en je ziet.
Hé, wacht even.
Hij lift alleen maar mee op de drive en ambitie die ik heb.
En verder voegt hij weinig tot niks toe.
Sterker nog.
Dit is, als jij één komt.
Jij speelt om te winnen.
Dus dingen gaan vooruit.
Je neemt beslissingen.
Je bent bereid te investeren.
Maar nu heb je een compagnon.
En die denkt heel anders.
Die speelt om niet te verliezen.
Dus die is overal eigenlijk aan het afremmen.
Tegen aan het werken.
Je spreekt in business wel eens over counter-efforts.
Dus jij gaat naar het noorden.
En zo iemand begint actief naar het zuiden te lopen.
Je zult soms moeten zitten en uitwijzen aan iemand.
Wat het effect is van wat iemand doet.
Mensen hebben een beperkt zicht op wie ze zijn.
Mensen zien hun eigen publieke identiteit vaak niet.
Hoe ze overkomen op anderen.
En wat het effect is van hun handelen.
Dus je bent, ik zou zeggen, verplicht aan jezelf en de organisatie.
En aan je compagnon.
Om mensen te voorzien van eerlijke feedback.
Over hoe ze overkomen.
En hoe ze handelen binnen je organisatie.
En om dat op een effectieve manier te doen.
Gaan we naar de derde distinctie.
En dat is namelijk een gedeelde agenda.
Versus een verborgen agenda.
Want dat is waar je net al naartoe aan het spreken was.
In ieder geval, zo hoorde ik jou praten.
Je komt onderweg iemand tegen.
Je ondernemer.
Je collega, compagnon.
Hoe je dat ook wilt noemen.
En op een gegeven moment is het.
Die speelt om te winnen.
Maar de andere begint heel duidelijk een soort van te spelen.
Om niet meer te verliezen.
Dat kan zijn die is blij.
Vet, happy en content zou je kunnen zeggen.
Terwijl de eerste die wil blijven investeren.
Die wil groeien.
Die wil groter worden.
Als je dan geen onderscheid maakt.
Tussen verborgen agenda, gedeelde agenda.
Dan gaat het je een hoop kosten.
Kunnen kosten.
Voordat Johan daarop gaat antwoorden, wil ik wel één ding heel duidelijk maken.
Het is niet altijd zo dat degene die voorwaarts wil en wil investeren en wil groeien.
Degene die juist is.
En degene die wil stabiliseren.
En die zegt, laten we nou eerst eens even rustig doen.
Dat dat degene die niet juist is.
Zoals we niet uitkijken, is dat de boodschap die we daar geven in deze podcast.
En in mijn ervaring is het heel vaak zo dat als twee compagnons met elkaar door de wereld lopen.
En degene die altijd snel wil en altijd wil investeren en altijd voorwaarts wil.
Is gewoon niet bereid om te luisteren naar degene die daadwerkelijk aan de achterkant het bedrijf moet runnen.
En die daadwerkelijk voorziet, als we die investering doen en zoveel klanten erbij gaan krijgen.
We kunnen dat helemaal niet leveren, beste vriend.
Alleen die persoon is vaak wat minder mondig.
Minder communicatief.
Gaat minder tegen die ander in.
Maar laat het eerlijk wezen.
Het zijn de snelle die altijd overroelen.
Het zijn altijd de snelle die die ander overheersen.
Kijk naar mij nu.
Nou, jullie denken altijd dat het bij mij lukt.
Maar dat is dus niet.
Want ik ben wel mondig.
Maar ik vind dat wel een belangrijke nuance hier.
Want anders gaan we de podcast verlaten en dan denkt iedereen...
Oh ja, ik ben degene die wil investeren.
Mijn compagnon is een loser.
Nee, het zou zomaar kunnen dat er iets heel goed zit in alles wat jouw compagnon jou te vertellen heeft.
Dus start alsjeblieft eens een keer met luisteren.
Ja.
Ja, wat Mandy eigenlijk deelt is...
Luister, don't jump to conclusions.
Ze springt niet meteen tot conclusies.
Laten we heel eerlijk zijn.
Heel veel mensen missen ook distincties.
Dus die slaan alles plat.
Oh, ik heb het idee dat mijn compagnon ook niet mee is.
Die gast moet eruit.
Ja, dat is heel kort door de bocht.
Dat is een hele goede aanvulling.
Wat was een distinctie ook alweer, Christophe?
Nou, gezamenlijke agenda versus verborgen agenda zijn er andere belangen.
Nou ja, één ding is belangrijk voor iedereen om te weten, het heet niet voor niks een verborgen agenda.
Dus iemand is niet openlijk over die agenda.
Makkelijk voorbeeld.
Wij zitten hier en onze gezamenlijke agenda is totale werelddominatie.
Dat is de agenda.
Kom maar iets.
Mijn verborgen agenda is, mooi, want ik heb daar Mandy, zeer gedreven.
Ik heb daar Christophe, zeer gedreven.
Mijn agenda is, als ik met zo min mogelijk werk kan meeliften met die gasten, dan ga ik hier in de toekomst nog miljoenen en miljoenen en miljoenen verdienen.
En mijn verborgen agenda is, comfort, gemak, weet je wel, door de bewegingen heen gaan.
Dat is een hele andere agenda dan totale werelddominatie.
Maar waarom hou ik mijn agenda verborgen?
Ja, ik voel natuurlijk haar fijn aan als ik hier zit.
Zetten ze van, hé, jullie hebben dat als agenda.
Mijn agenda is eigenlijk op zo'n makkelijk mogelijke manier zoveel mogelijk geld verdienen.
Ja, dan verwacht ik jullie antwoord al.
Dat is, oké.
Dat zijn twee verschillende werelden.
Daar moeten we eens goed over spreken.
Dan denk ik, oh, dat kan ik jullie niet delen.
Want dadelijk word ik buitengezet.
En ik zie, weet je wel, mijn miljoenen al verdwijnen.
Dus een agenda is verborgen.
Nu, iedereen heeft een eigen agenda, weet je wel.
Dus wij hebben een gezamenlijke agenda.
Je kunt een eigen agenda hebben, weet ik veel.
Je wilt...
Die maar aansluit bij de gezamenlijke agenda, is goed hè?
Exact.
Dat is precies wat het is.
Als je het mij vraagt, dan hebben we ook veel zakenpartners.
Twee mannen die compagnons zijn, allebei hun eigen gezin hebben, huwelijk hebben, noem maar op.
En waar vaak verborgen agendas vandaan komen, is ook vanuit de partner of vanuit dingen die thuis spelen.
Dus de partner die wil dat hij vaker thuis is en dat hij ze wat rustiger aan doet.
En dat hij ze wat vaker meer op vakantie gaat en dat hij wat meer dit en wat meer dat.
Hij staat uiteindelijk onder druk aan die kant.
Aan de andere kant moet hij je al laten zien dat hij gas wil geven.
En dan komt het soort van in een padstelling terecht.
Vaak zijn dat van die kleine dingen die onder de oppervlakte als klein beginnen,
maar heel groot een stempel beginnen te drukken op een samenwerking.
Uiteindelijk.
Dan zou je nog kunnen zeggen van, hé, wat ga je doen om daarachter te komen?
En dan kom ik terug op wat Johan zegt, niks is onbespreekbaar.
Want uiteindelijk, ik heb wel het idee, je voelt het wel aan.
Jij en ik hebben een tijd geleden een gesprek gehad.
Dat is wel even geleden, maar ik kijk nu naar Johan voor de luisteraars.
En ergens voelde ik onder de oppervlakte wel dat ik, noem het even, de snelle jelle weer aan het uithangen was.
Ik was gewoon dingen door aan het tuwen en ik was eigenlijk gewoon vrij onoplettend.
Want dat zou ik nooit vergeten, bij jou is het letterlijk niks is onbespreekbaar.
Ik stap in de auto bij jou en dat was nog niet eens een soort van goeiemorgen.
Dat was echt, gelijk jij dat heel goed kunt, gewoon onmiddellijke Chris.
Hoe de fuck kan het zijn dat jij gewoon weer in de weg zit?
En mijn eerste reactie was natuurlijk verdedigen, verdedigen, verdedigen.
Alleen ik hou mijn mond tegenwoordig en ik kijk heel goed naar wat jij daar zegt.
Interndrama.
Dat is interndrama, ja, maar ja, dat hou ik gelukkig wel intern.
En ik weet, als Johan zoiets zegt, moet ik gewoon goed luisteren naar mezelf en goed kijken,
of goed luisteren naar hem en goed kijken naar wat heb ik hier gedaan.
En toen zei je nog, hé, het is heel simpel.
Je gaat of uit de weg en we gaan gewoon door, of jij kunt uit de weg.
Maar op zo'n manier, dat ik het ook voor mezelf heel makkelijk kan plaatsen.
Dat ik denk, ja, wacht eens even, als hij zo reageert, dan moet ik echt gaan kijken naar wat er vandaan komt.
En ik denk dat dat ook krachtig is voor de mensen die luisteren, die ergens voelen.
Something is off, of er speelt iets onder de oppervlakte.
Ik durf het niet bespreekbaar te maken, want ik heb hem nodig.
Dat is ook vaak zoiets, hè.
Ik heb jou nodig, want jij bent heel goed aan de achterkant.
Ik ben goed aan de voorkant.
Ik ben een halve, jij bent een halve.
Samen zijn we één.
Een kwartje.
Een kwartje.
Dat is wel een samenwoord.
Maar dat komt bespreekbaar maken.
Voordat we dat meteen zo mee afronden, dit is wel wat ervoor zorgt dat mensen niet eerlijk kunnen zijn met elkaar.
Want als ik het idee heb dat ik jou nodig heb, en als ik eerlijke feedback geef,
en ik schat ergens in, dat ga je niet leuk vinden, ontstaat meteen het gevaar dat iemand je verlaat.
En als ik jou nodig heb, dan ben ik dus hulpeloos en verloren.
Dan maakt dat een hele hoop dingen van tafel af zijn.
Ik kan dat gesprek nog heel goed herinneren.
We waren bij het eerste stoplicht.
Nee, twee vertrekken in echt, en we zijn bij het eerste stoplicht voordat je bij de snelweg bent.
Of het laatste stoplicht.
Daar weet ik nog dat ik een stuk duidelijker werd, omdat ik aan het spreken was tegen een soort muur,
die alles meteen terugkaatst.
Interne nog in het drama, denk ik.
Maar laat ik zeggen wat een gezonde relatie is tussen compagnons.
Ik ken Christophe sinds zijn vijftiende, dus we hebben dit jaar ons twintigjarige jubileum.
Ja, langer dan jullie elkaar kennen, Mandy.
Ik zie je aloerse bliknamen.
Ja, oeh, ja.
Ja, het viel mij ook op, inderdaad.
Maar toen jij vijftien was, begin twintig was, je had ongetwijfeld dat je een hele hoop
feedback vond, maar het voelde waarschijnlijk vanuit jou als, ja, wie ben ik om jou ons feedback
te geven, die is tien jaar ouder, wat weet ik nou.
Maar dat is geshift in de laatste paar jaar.
Ik krijg wel feedback van Christophe, en soms denk ik wel eens van binnen, shut the fuck
up.
Ik vond je leuker toen je dat niet deed.
Ik vond je leuker toen je vijftien was.
Ja, inderdaad.
En Mandy doet dit al voldoende.
Maar het maakt de samenwerking veel waardevoller.
En werkbaarder.
Want één, ik zie meer van mezelf.
Ik krijg vanuit een extra bron feedback.
Het is toch niet zo dat de meeste mensen rondlopen met, ik ga jou wel eens feedback
geven.
Een hele hoop mensen, denk ik, dat denken, ik ga jou wel helemaal geen feedback geven.
Ik kijk wel uit.
Dus mensen om me heen die me feedback geven, is absoluut welkom.
Zeker als het accurate en gegronde feedback is.
Dus dat bekrachtigt onze relatie alleen maar.
Dus om mij af te sluiten, ik weet dat jouw vraag is, ja, hoe ga je met je kampioen
een gesprek aan?
En dan kom ik terug op een antwoord waar ik wel eens vaker geef.
Hoe dom kunnen vragen eigenlijk gesteld worden?
Door te gaan zitten en je mond open te trekken.
Ja, het enige echte antwoord is door een afspraak in te plannen, of niet eens een afspraak
in te plannen, maar door te gaan zitten en het gesprek te hebben.
Maar je moet jezelf wel bouwen als iemand die bereid is om een relatie op het spel te
zetten om een eerlijk gesprek aan te kunnen gaan.
Dus Mandy was bereid om onze relatie op het spel te zetten om een eerlijk gesprek te
hebben.
Ik denk dat ik jou eigenlijk liever niet in het bedrijf wil hebben.
Oh, dat is een schitterende boodschap vanwaar dat je dat zegt, Mandy.
Maar iedere relatie die echt, vind ik, de moeite waard is om tijd en energie in te steken,
is ook een relatie die je bereid moet zijn om het spel te zetten om eerlijk te kunnen
zijn tegen elkaar, om te groeien als mens.
En je zult merken dat volwassenen, volwassenen dat alleen maar verwelkomen en waardevol vinden
in plaats van alleen maar verdedigen, de handdoek in de ring gooien en de relatie willen
verlaten.
Hoe zouden jullie eigenlijk afscheid nemen van mij?
Niet.
Nou, niet.
Johan had een ander antwoord.
Absoluut niet.
Luister, we ronden het hierbij af.
Je krijgt een euro voor je aandelen en wij pakken door.
We zonder je, maar we gaan het wel doen.
Als jij bij mij komt en zegt, Mandy, ik heb besloten om me uit te laten kopen door jullie
en met Svetlana te verhuizen naar Rusland en daar een leven op te bouwen, dan is mijn
reactie, ik heb een verzoek aan je, Christophe.
Mijn verzoek is om dat niet te doen en terug te komen op je beslissing en gewoon te blijven.
Dus nee, we willen niet van je af.
Allee vooruit, heel goed.
Dat is wel meteen, denk ik, het statement hier.
Luister, als jij een leech bent, een parasiet, dan hoor je afgesneden te worden.
Weg, door en nooit meer omkijken.
De andere kant is, precies wat Mandy zegt, als jij zou zeggen, ik wil ermee stoppen.
Wij allebei zouden een crisismeeting hebben thuis.
Hoe kunnen we zorgen dat die gast blijft?
Zou het helpen als we een vijf miljoen euro bieden om te blijven?
Whatever dat het is.
Dus als je waardevol bent voor mensen, dan willen ze dat je bij ze blijft.
Dan de laatste vraag.
Oeh, dit was dan de kijkers.
Eindelijk weet dat dit dus de context is, ga ik toch even nadenken.
Nee, ik heb de kijkers en luisteraties beloofd.
En dat is namelijk de vraag, wat als je als man en vrouw zakenpartners bent?
En nou ja, laat ik zo zeggen, je hebt in dit geval dan als man en vrouw geen derde wiel aan de wagen.
Lees, geen Christophe Kuppes.
En je moet het met elkaar doen.
Is daar nog iets, je hebt al een paar hele goede dingen gezegd, laat dat duidelijk zijn.
Maar is daar nog iets over toe te voegen?
Over het zijn van een partner?
Christophe, ik heb een verzoek.
Als je echt serieus antwoordt wil op die vraag, wijd daar een podcast aan.
Mag ik zelf dus ook een podcastluisteraar vraag stellen?
Aan mezelf?
Want dan gaat dat dit zijn.
Bij deze heb ik besloten wat de volgende podcast afleveren.
Oh ja, jij bent de baas van deze podcast.
Maar het samenwerken als partners, als partners waarin je ook levenspartners bent.
Dat is een hele wereld die je nu opentrekt.
Waarvan ik persoonlijk niet vind dat ik even snel ABC kan doen.
En oké, dan zijn we.
Dan vind ik persoonlijk dat ik het er niet doe.
Dan ga ik het anders doen.
Dus bij deze, Mandy heeft mij heel goed aan de leash gehouden.
Niet een leech, maar aan de leash, aan de leiband.
Maar Mandy, dan ga ik het als volgt doen.
Johan heeft verteld wat voor hem een heel significant moment was.
Jij die zegt tegen hem aan tafel, kamerad, ga uit de weg, laat me mijn ding doen.
Wat was het omgekeerd vanuit Johan richting jou?
In de afgelopen jaren dat je een ondernemer bent.
Oh, een significant moment.
Ja, hetzelfde als wat Johan had.
Daar zijn er, ja, heel eerlijk, daar zijn er meerdere...
Er is niet één heel specifiek moment dat ik kan zeggen, hij zei toen dit en ik zei toen dat en hij zei toen dit.
Voor mij zijn het de momenten waarop Johan in ons huis rondom mij een klein beetje onrustiger rond aan het lopen is.
En wat ik bedoel met onrustiger, als in dat hij kritische vragen begint te stellen en zo een beetje begint te duwen.
En dat leidt bij ons een paar uur later altijd tot een pittige conversatie, of meestal tot een pittige conversatie, waarin Johan extreem direct is richting mij.
En er zijn verschillende momenten in de afgelopen jaren geweest waarin ik heb gedacht, oké, de kern, de inhoud, de woorden die je nu zegt en de voorbeelden die je nu geeft liggen genuanceerder, ben ik het niet mee eens.
En de boodschap die je me geeft, ben ik het helemaal mee eens.
Ik ben veel te redelijk aan het worden.
Ik ben veel te veel mee aan het bewegen met verhalen van mensen.
Ik ben in bepaalde redenen en excuses aan het trappen.
En Johan, die hoeft niet eens de feiten te weten van onze organisatie om te zien dat dat is waar ik langzaam naartoe aan het bewegen ben.
Snap je? Dat ik een soort van, ik zou wel zeggen, een softie, een business aan het worden ben die niet werkbaar is.
Ja, zo zijn er zat momenten waarin hij mij op scherp zet.
En zegt, lieve schat, met iets andere woorden, lieve schat, it's time to step up your game.
En dan wordt die plafond een nieuwe vloer.
En voor diegene die nu geluisterd heeft of gekeken heeft en denkt, ja, ik hoor heel dat verhaal van jullie.
En ik snap wat daar gezegd wordt.
Tegelijkertijd, ik ben nu momenteel gewoon nog niet echt in staat om te zien welk drama brengt mijn compagnon.
Ik zit nu niet op het punt wat Johan zegt, niks is onbespreekbaar.
Ik ben bereid om het een en ander te bekijken, maar ik zou nu nog niet weten hoe.
Stuur mij, Christophe Kuppes, K-R-I-S-T-O-F, op z'n Vlaams, Kuppes met een C, een LinkedIn bericht, een direct message.
En dan zal ik kijken of er ergens iets is wat we zouden kunnen doen voor je.
We gaan niet voor iedereen tijd kunnen maken om gesprekken in te plannen, laat dat duidelijk zijn.
Maar stuur en voor hetzelfde geld krijg je een zeer heruitgevonden, krachtige relatie met je zakenpartner.
Ja, en begin in ieder geval met het downloaden van het bulletin, zou ik zeggen, want die helpt je om vanuit verschillende perspectieven te kijken, toch?
Hallo, Christophe hier, met een afsluitende mededeling.
Dit was voorlopig de laatste aflevering van de Straight Line podcast.
In deze vorm.
Over een aantal weken zijn we terug met een nieuwe serie.
Daarin dringen we door tot de kern van ons werk.
Krachtig, actiegericht en to the point.
In de tussentijd blijf je wel van ons horen, via al onze kanalen, met krachtige clips, waardevolle inzichten en effectieve tools.
Voor nu, blijf scherp en blijf luisteren.
De overige afleveringen beluisteren of deze nog eens terugluisteren, ga naar het YouTube of Spotify kanaal van Straight Line Leadership.