De Makers

In deze shortcasts krijg je elke werkdag een korte boost voor jouw creatieve makerschap!

Met deze keer:
De 4 grootste lessen uit het boek 'Dare To Lead' van Brené Brown. Wanneer is het voor jou als maker belangrijk om op te treden als leider? Hoe pak je dat precies aan? Dat hoor je in deze shortcast!

Ook een podcast? Of meer informatie over onze andere podcastproducties? Check www.demakerspodcast.com
Dide uitnodigen als presentator of interviewer? Mail naar: Info@demakerspodcast.com

Presentatie en creatie: Dide Vonk⁠
Muziek: David Schwarz

What is De Makers?

De podcast voor makers, artiesten en liefhebbers! In elke aflevering bevraagt Dide Vonk andere makers hoe zij over leven en ondernemen in de kunst en cultuursector. Dit kunnen theatermakers, muzikanten, beeldend kunstenaars, fotografen etc zijn. In de solopodcasts duikt Dide in een belangrijk thema voor creatieve makers.

Shortcast 22 - Durf te leiden
Deze zomer las ik het boek ‘Dare to lead’ van Brené Brown. Durf te leiden. Ondanks dat het in principe gaat het over het aansturen van een groot team, of CEO zijn bij een grote corporate, zijn er toch een hoop lessen die ik eruit heb gehaald die ik graag met jullie wil delen. Die denk ik goed toepasbaar zijn op een leven als maker!
Leiden is namelijk een thema dat ik zelf ook interessant vind in mijn dagelijks leven. Wanneer durf je in de expertrol te stappen? Wanneer durf je te leiden?
Mijn neiging is altijd om mezelf een beetje in te dekken en zoveel mogelijk verschillende kanten van een bepaald onderwerp te belichten. Ik kan me in iedereen inleven en ben zo genuanceerd mogelijk. Dit is voor mij belangrijk, omdat ik altijd geloof dat er meerdere mogelijkheden zijn.
Maar als ik als maker wordt geinterviewd, of als ik iets deel van mijn werk, is het belangrijk om soms ook gewoon wel stelling in te durven nemen. Ik doe dit zo omdat dit. Dit is belangrijk omdat. Je hebt over je werk nagedacht. Je weet waarom je bepaalde keuzes hebt gemaakt. Ga daar achter staan.
Ook op andere momenten is het belangrijk om als maker de leiderschapsrol aan te durven nemen: Zoals wanneer jij voor een project met andere mensen samenwerkt. Als je bijvoorbeeld een voorstelling maakt en duidelijk moet maken wat je van de muzikanten wilt. Of van de decorbouwers. Het is dan heel fijn om een leider te hebben. Mensen willen graag luisteren naar iemand die er uitgebreid over heeft nagedacht en willen zich optrekken aan jouw ideeen. Als jij met overtuiging vertelt waarom je iets maakt, hoe het tot stand kwam en wat de gedachte erachter is, kunnen mensen met je mee.
Rondom dit thema zitten dus veel mooie wijsheden in dit boek. Een paar zal ik even met je delen.
Clear is kind.
Ik hoorde laatst iemand in een podcast vertellen dat hij heel conflictvermijdend is. Dat hij het heel vervelend vindt als mensen hem onaardig vinden. Dat hij dan wel eens ja op iemand zegt, om niet teleur te stellen, terwijl hij diep van binnen misschien al weet dat het tijd-technisch of om andere redenen eigenlijk niet gaat lukken. Maar dat niet direct durft te zeggen. Volgens mij gebeurt dit heel vaak in het dagelijks leven.
Brené Brown maakt in haar boek korte metten met dit verschijnsel. Duidelijk zijn is aardig. Onduidelijk zijn is juist onaardig. Meetings verschuiven omdat je toch eigenlijk geen tijd hebt voor het project maar ook geen nee wilde zeggen, iemand halve feedback geven waardoor die persoon niet echt weet waar die aan toe is, zijn alleen maar dingen waardoor je het vervelender maakt voor een ander. Want je zadelt mensen op met een onduidelijke situatie. Je had iedereen tijd en onzekerheid kunnen besparen.
We hebben het een paar shortcasts terug gehad over feedback ontvangen. Maar hoe je op een juiste manier feedback kan geven is als maker uiteraard ook heel belangrijk. Een voorbeeld: Je werkt als muzikant samen met een fotograaf die voor jou artwork gaat maken voor je album. In jouw hoofd heb je helemaal helder wat je wilt. Maar na een eerste sessie krijg je opeens werk terug wat er totaal anders uit ziet dan jij in gedachten had: Wees dan eerlijk. Leg duidelijk uit hoe jij het anders zou willen zien. Draai er niet omheen, maar wees to the point en doe het zo snel mogelijk.
Rumblen.
Maar uiteraard wil je een situatie zoals ik hiervoor beschreef liever voorkomen. Een term die Brené veel gebruikt is rumblen en gaat over de manier waarop je met elkaar praat over bijvoorbeeld zo’n fotografie-opdracht. In leiderschap is het heel belangrijk om ook open te staan voor de suggesties van anderen. Stel je voor, je maakt dus een album en jouw idee is dat de fotografie daarvoor kleurrijk moet zijn. Rumble, of overleg dan met elkaar over de term ‘kleurrijk’. Wat betekent dit voor jou? Wat betekent dit voor een ander? Zijn dit kleine kleuraccenten? Zijn dit donkere kleuren of juist licht? Dit klinkt misschien allemaal heel logisch maar dit zijn onderlinge miscommunicaties die zo snel gemaakt worden. Geef op het begin van een meeting, of zelfs voor je de fotoshoot start, ook nog even een extra mogelijkheid om te rumblen: Zijn er dingen waar ze nog onzeker over zijn? Of die onduidelijk zijn? Geef deze ruimte.
Het voelt misschien tegenstrijdig dat leiderschap hier dus ook heel erg betekent: Openstaan voor de meningen van anderen. Maar het betekent vooral: Mensen de ruimte geven om hun visie te delen, zodat jij onzekerheden weg kunt halen en zorgt dat je het samen nog beter maakt. Dat is leiderschap. Niet klakkeloos je eigen ideeen declameren en ervan uitgaan dat iedereen het maar moet snappen.
Waarden.
In shortcast 116 geef ik een aantal opdrachten om erachter te komen wat jouw kernwaarden zijn. Als jij helder hebt wat jouw waarden zijn, heb je ook helder hoe je in bepaalde situaties wilt handelen. Volgens Brené is het belangrijk om 1 of maximaal 2 kernwaarden te kiezen. Dan heb je duidelijke ankerpunten en is het altijd helder welke keuze je moet maken in een moeilijke situatie.
Een belangrijke kernwaarde van Brené is bijvoorbeeld ‘moed’. Zij gaf het voorbeeld van een vergadering waarin iemand een onbedoeld stereotyperende opmerking maakte over een ander. Ze had het kunnen laten gaan, maar omdat haar kernwaarde ‘Moed’ is, vraagt ze zich op zo’n moment af: Wat is nu moedig om te doen? En spreekt ze de persoon die deze opmerking maakt aan. Dus betrek dit eens op jouw makerschap. Misschien vind je het spannend om bepaald nieuw werk te delen. Met de kernwaarde moed in gedachten weet je dat je het toch gaat delen, ondanks je angst. Is jouw kernwaarde ‘verbinding’, zal je het misschien eerst delen met een goede vriend en daarna pas met de rest van de wereld. Het zijn soms subtiele verschillen en soms hele grote. Duik hier eens in en kijk wat het met je doet!
De verhalen die we onszelf vertellen in ons hoofd.
In elke sociale situatie die je maar kunt bedenken, vertellen we onszelf verhalen in ons hoofd. Zeker als we niet alle informatie hebben, gaan je hersenen de onbekende delen invullen. Hiervoor beloon je jezelf. Als je in je hoofd een verhaal rond hebt gemaakt, krijg je daar een goed gevoel bij. Ook al klopt dit verhaal misschien helemaal niet. Een voorbeeld: Je zit in een meeting en deelt een idee. Iedereen reageert enthousiast, behalve 1 iemand, die is wat stiller. Opeens bedenk je je dat deze persoon ook al niet echt hoi had gezegd toen je vandaag binnenkwam en weet je het opeens zeker: Deze persoon mag jou niet. Vindt jouw ideeen slecht en daar had die het vast ook over toen je die en een andere collega hoorde fluisteren vlak voor de meeting.
Je hebt nu een rond verhaaltje gecreeerd in je hoofd. De gedragingen die je niet gelijk kon plaatsen heb je een context en invulling gegeven. Hiervoor krijg je een beloning van je hersenen. Die zijn blij dat er weer iets is opgehelderd. En dit zal je alleen nog maar versterken in je geloof in het verhaal.
Terwijl er in zo’n situatie natuurlijk nog duizend andere mogelijke verhalen zijn. Misschien gaat deze persoon thuis wel door een vervelende situatie heen. Is die daarom wat stiller en heeft die dat alleen aan collega x toevertrouwd toen ze er samen over aan het fluisteren waren.
Dit soort verhalen creeren gebeurt dus non stop in ons hoofd. We willen informatie die we niet hebben aanvullen. Dit kan leiden tot grote verhalen die soms een totaal eigen leven gaan leiden en niks meer te maken hebben met de realiteit. Moraal van dit verhaal is: Als je merkt dat dit gebeurt in je hoofd, sta dan even stil en bedenk je: Heb ik alle informatie om te kunnen beoordelen of dit klopt? Welke aannames maak ik? Wat voor informatie heb ik nog meer nodig om dit verhaal echt goed te kunnen beoordelen? En als je deze vragen voor jezelf hebt beantwoord, durf dan nog wat dieper te gaan: Wat zit er onder mijn respons? Waarom triggerde dit mij en betrok ik het op mezelf? Waarom voel ik woede? Wat voel ik echt? Wat zit hier voor les onder over mezelf?
Misschien vraag je je ondertussen af wat dit alles nog met leiderschap te maken heeft. Maar leiderschap betekent ook om mensen genoeg informatie te geven dat ze niet dit soort verhalen gaan verzinnen. Leiderschap betekent jezelf zo goed kennen dat je weet wanneer je bepaalde verhalen verzint die nergens op slaan. Dat je weet wat jou triggert en wat daar eigenlijk onder zit.
En een extra bijkomstigheid: Zoals ik ook al deelde in shortcast nummer 9: In de krochten van je hoofd. Hoe beter je jezelf kent als mens, hoe beter je jezelf kent als maker en hoe dieper de bron van waaruit jij kunt maken. Hoe gelaagder je werk wordt en uit hoe meer je kunt putten.
Nou, het voelt alsof deze shortcasts op natuurlijke wijze langzaam naar een soort rond einde gaan. Morgen is de laatste shortcast van deze marathonreeks. Heel september lang heb ik elke werkdag een korte wijsheid of creatieve boost met je gedeeld. Morgen, in de allerlaatste, deel ik mijn bevindingen hiervan. Deel ik waarom ik dit wilde doen en wat het me heeft opgeleverd. En ook wat me is tegen gevallen of wat ik lastig vond eraan. Eerlijk en puur. Zoals het een leider betaamt.
Tot de volgende en liefs