Abonneren
Delen
Delen
Embedden
Welkom bij Rust in je Hoofd, de podcast van Meditation Moments. In deze podcast spreekt Michael Pilarczyk met bekende gasten en toonaangevende experts over mentale gezondheid, zingeving, meditatie, persoonlijke ontwikkeling en…. het leven zelf.
Ik denk dat half Nederland denkt dat jij
nooit een slechte dag hebt.
En dat jij in de file...
Maakt jou niet uit, in de file.
Maar Jay moet toch ook op tijd zijn?
Nee, maar precies dit.
Dit vinden mensen...
Ik denk dat heel veel mensen dit onuitstaanbaar
vinden, dit antwoord.
Ik doe dat ook niet om irritant te
zijn, maar ja, ik maak me daar niet
meer druk over.
Ik denk dat heel veel mensen ook niet
geloven daarin.
Dat denk ik, ja.
Vind je het ook niet leuk om meer
te voelen?
Mag ik daarop reageren?
In deze aflevering van Rust in je Hoofd
ga ik in gesprek met cabaretier Guido Weijers.
Bekend van zijn theaterprogramma's, zijn scherpe grappen en
de oudejaarsconferentie.
Maar de laatste jaren zoekt hij steeds vaker
naar een filosofische benadering van het leven.
Met zijn Masterclass Geluk brengt hij humor en
wetenschap samen.
In een zoektocht naar wat ons leven echt
betekenis geeft.
We praten over zingeving, over wat je gelukkig
maakt, wat anderen van je vinden en of
het leven je overkomt of niet.
Een open gesprek met een vrije geest die
denkt, voelt en filosofeert.
Hoe is het met de rust in jouw
hoofd?
Vandaag.
Vandaag wel oké.
Ik heb gewoon een duidelijk schema.
Ik was op tijd vandaag.
Dat is ook altijd fijn.
En ik heb altijd heel veel plannen, dus
mijn hoofd staat nooit stil.
Alleen ik heb afgelopen week had iemand een
gesprek en die zei, ja, ik ben altijd
maar aan het denken en ik ben altijd
maar druk.
En ik zou weleens één dag de hersenen
willen hebben of willen denken als een normaal
mens.
En toen gaf ik als reactie, het ergste
dat mij zou kunnen overkomen is dat ik
één dag zou denken als een normaal mens.
Ik wil helemaal niet dat mijn brein stilstaat
of dat ik, ik wil gewoon, laat het
maar gewoon zijn.
Want het levert mij heel veel leuke dingen
op.
Creativiteit is juist iets als je brein niet
stilstaat, als je brein in beweging is.
Dus ik ben heel blij dat ik veel
denk.
Je bent niet alleen cabaretier en ik zeg
altijd grappen maken.
Dat bedoel ik niet oneerbiedig, maar je probeert
mensen aan het lachen te brengen.
Maar je probeert ook een boodschap door te
geven.
Dus je bent ook een denker en een
filosoof.
En de laatste jaren, althans voor het publiek,
voor mij, ben je de laatste jaren wel
steeds meer bezig met de diepgang van het
leven.
Met filosofische, levensbeschouwende zaken en geluk.
Is dat ergens ontstaan of ben je altijd
wel al zo geweest, alleen wisten wij dat
nog niet?
Ik denk dat het wel altijd in mij
heeft gezeten.
Alleen ik zit dit jaar 25 jaar in
het vak.
Toen ik 25 jaar geleden begon, toen was
ik 23.
Ja, dan wil je gewoon aandacht en bevestiging.
Dan sta je op een podium en dan
wil je dat iedereen een leuke avond heeft.
Maar wat is de bevestiging op doe ik
het goed?
Ja, als er gelachen wordt.
Want als ik iets zeg en mensen denken
na in de zaal, denken dat is een
mooie gedachte.
Ja, dat hoor ik niet.
Dan word ik onzeker.
Dus als je 23 bent en je staat
op een podium, dan denk je als ik
een grap vertel en er komt een lach
terug.
Dan zit ik, dan is die raak, zeg
maar.
Dus ik denk dat heel veel mensen mij
echt 23 jaar geleden hebben leren kennen als
die grappenmaker.
Zoveel mogelijk grappen in zo kort mogelijke tijd.
En heel simpel, het is voor mij niet
per se een keuze van nu wil ik
filosofisch zijn, maar je wordt gewoon ouder.
Dus ik ben nu 48 jaar.
Het is logisch dat je rond je 40's
ineens gaat denken, ben ik tevreden met dat
mijn lichaam soms tegensputtert?
Ben ik tevreden met dat je al op
de helft zit wat mensen zeggen?
Dus je wordt gewoon ouder, je gaat over
andere dingen nadenken.
Je vindt andere dingen interessanter.
Dus je onderwerpen worden automatisch wat filosofischer.
Wat is het grootste verschil dan?
Als je zegt, vroeger ging het meer echt
om de grap, was het dan platter of
was het eenvoudiger en heeft het nu meer
betekenis?
Ja, ik denk dat ik 20 jaar geleden
zou ik zeker zeggen, nou ik stond vanmiddag
bij de kassa en het meisje achter de
kassa zei dit en dit en dit.
En dan heb je gewoon een gesprekje over
het meisje achter bij de kassa die een
leuke opmerking maakt of waar je mee in
gesprek raakt.
En nu zou ik denken, nou een vriend
van mij is ongeneeslijk ziek.
En kan ik daar, wat vind ik daarvan?
Raakt dat mij?
En het zal je verbazen dat je daar
ook toch veel grappen en humor mee kan
maken.
En ik denk dus eigenlijk dat er, zoals
mensen die mij 20 jaar geleden hebben leren
kennen, mij misschien kennen als die snelle turbo
cabaretier met veel grappen per minuut.
Zo had jij natuurlijk dat imago van de
dj, de snelle gast en wat je, hoe
we nu tegenover elkaar zitten, zijn we de
twee filosofen die nadenken over het leven, zeg
maar.
Dus mensen veranderen gewoon en dat is voor
het publiek soms moeilijk om te denken.
Maar hij deed eerst ook dit en nu
doe jij dat.
Hoezo doet hij nu dat?
Ja, omdat dat ook is wie ik ben.
Dat is interessant, daar kunnen we het over
hebben.
Het is leuk dat je dat aanhaalt, dat
imago is het eigenlijk van een snelle dj
of een flauwe grappenmaker, als ik het zo
mag betitelen.
Want mensen hebben direct een label natuurlijk, die
plakken het op je.
Was jij toen je begon een beetje een
flauwe grappenmaker of was je gewoon heel erg
goed in het maken van grappen?
Ik was gewoon vooral bezig met groei.
Maar waarom wilde je dat worden?
Cabaretier?
Ja.
Ja, omdat ik als kind gewoon wel eens
naar het theater ben gegaan op mijn twaalfde,
dertiende.
En toen zag ik Herman Finkers en Joep
van het Hek.
Toen dacht ik, dat is toch magisch dat
er één iemand een verhaal staat te vertellen.
Dat er gewoon vijfhonderd mensen in deze zaal
ademloos zitten te luisteren, zitten te lachen.
En die mensen gaan naar huis, zijn allemaal
vrolijk.
En dat komt gewoon door één iemand.
Ik kende de oudejaarsconferentie 1989 vrij snel uit
mijn hoofd.
Dus in de brugklas zat ik gewoon allemaal
die grapjes zo na te vertellen.
En dan lachten ze ook erom als ik
die na ging vertellen.
Dan dacht ik nou, oké, die timing heb
ik dus blijkbaar wel.
Toen ben ik dat maar gewoon gaan doen.
Want dat was je passie?
Ja, vond ik leuk.
Dat is eigenlijk een groot geluk hè.
Als je op een jonge leeftijd dat hebt
van, ik weet wat ik wil worden later.
Ja.
Wat zeiden mensen toen, toen jij zei, ik
ga later de oudejaarsconferentie doen?
Nou, ik ben afgewezen bij drie toneelscholen.
Dus die zeiden, acteur moet jij niet worden.
Die hebben wel gezegd, je moet cabaretier worden.
Maar ik dacht, ja, ik moet toch een
opleiding doen die daar dan een beetje mee
te maken heeft.
Dus heel veel mensen hebben gezegd, ja, dat
is best wel een onzekere toekomst.
En ikzelf heb eigenlijk niet echt een plan
B gehad.
Ja, ik ben wel een andere studie gaan
doen.
Maar ik ben wel naast mijn studie gewoon
gaan optreden.
En wat ben je gaan studeren toen?
Ik heb eerst een jaar maatschappelijk werk gedaan.
Dat doe je nu op het podium, toch?
Ja, maar ik dacht toen, dan heb ik
de vakken filosofie, sociologie, psychologie.
Dus je wordt toch wel over nagedacht.
Maar je hebt wel iets gekozen wat je
kunt gebruiken in dit werk.
Ja, nou, toen nog niet.
De filosofie, dat was gewoon letterlijk persoonlijke interesse.
Los van wat ik daar nog mee kan.
Daarna ben ik toerisme gaan studeren.
Ja, ja, kon ik in eerste instantie ook
niet zoveel mee.
Totdat ik erachter kwam, hee, toerisme, dat is
vervoer, verblijf en vermaak.
Op zich, als je naar een theater gaat,
is dat ook, je moet naar het theater
toe.
Dan moet je in het theater verblijven en
dan moet je vermaakt worden.
Alleen dan in twee of drie uurtjes in
plaats van in twee weken.
Dus het evenementen idee zit ook een beetje
in toerisme.
Of je nou met een bus ergens naartoe
gaat of met een vliegtuig of met een
auto.
Dat maakt niet zoveel uit.
En je moet mensen op een bepaalde plek
vermaken.
Dus ik heb tijdens mijn opleiding toerisme, heb
ik wel echt dingen omgebogen naar het theater.
Dag toerisme.
Ik ging afstuderen op dag toerisme.
Dat werden al vrij snel bedrijfsevenementen.
Want ja, dat is een dag evenement.
En in bedrijfsevenementen staat vaak een spreker.
Nou, als ik dan bij een sprekersbureau me
afstudeer.
Dan kan ik later toch gewoon spreken.
Dus je was er wel continu mee bezig
om uiteindelijk op dat podium te komen.
En was dat los van dat het een
passie was?
Was het ook iets van dan word ik
gezien?
Of had dat er niet mee te maken?
Of kun je nu met terugwerkende kracht zeggen
van ik wil er toch wel gezien worden?
Het stomme is dat je dat echt alleen
maar met terugwerkende kracht kunt zeggen.
Want op dat moment ben ik echt niet
met dat soort dingen bezig geweest.
Ik vond het gewoon leuk.
Word je onzeker vroeger toen je begon?
Helemaal niet.
Mij heeft het niet verlegen.
Nee, ik ben juist hoe ouder ik word,
hoe meer ik ga twijfelen.
En ik was toen gewoon de jonge hond
die gewoon dacht ik ga dat gewoon doen.
En ik denk dat als mensen tussen de
20 en de 30 zijn ze ook een
bepaalde energie hebben.
Waardoor ze gewoon denken ik kan de hele
wereld aan.
En als je ouder wordt en meer zelfreflectie
krijgt, want dat had ik toen helemaal niet.
Dan denk je, zitten mensen daar wel op
te wachten?
En is dat niet een beetje zelfoverschatting?
En komt dat dan omdat je teveel gaat
nadenken?
Ik weet niet of dat teveel is.
Maar je gaat nadenken?
Ja, je gaat überhaupt nadenken.
Doet het er überhaupt toe wat ik vind?
Maakt het uit.
Jay Francis was hier ook een tijdje terug.
En jullie kennen elkaar.
Jullie denken over heel veel dingen hetzelfde.
Het zijn allebei druk in jullie hoofd.
Wat je zegt, je bent altijd creatief bezig.
Er zijn heel veel dingen die spelen wat
je nodig hebt voor je vak natuurlijk.
En in alles wat je tegenkomt zie je
misschien die grap die je kan gebruiken.
En dat verhaal wat je kan construeren voor
een volgende voorstelling.
Ik ben nou jouw voorstelling geweest, een tijdje
terug.
En verder kennen we elkaar helemaal niet.
Maar toch kom je ook op mij over
als een heel rustig persoon.
Niet iemand die thuis heel druk is of
onrustig.
Of dat je gek wordt van jezelf.
Word je wel eens gek van jezelf?
Of kan je heel goed met jezelf omgaan
inmiddels?
Nou, het voordeel van alleen wonen is dat
niemand last van je heeft.
En andersom.
Ja, dus je wordt helemaal niet geconfronteerd met
je nare eigenschappen.
Of als je een keer een uur langer
in bed wil blijven liggen.
Of als je een keer de vaatwasser niet
uitruimt.
Daar heeft niemand last van.
Dus ik word niet gek van mezelf.
Dus ik denk altijd dat ik een heel
fijn persoon ben om mee samen te leven.
Omdat ik alleen maar met mezelf leef.
En je bent een fijn persoon voor jezelf
om mee samen te leven.
Ja, maar dat vind je natuurlijk altijd voor
jezelf.
Nee, dat is niet waar.
Nee?
Nee, want heel veel mensen vinden het helemaal
niet leuk om met zichzelf te zijn.
Heel veel mensen hebben daar een groot probleem
mee.
Oh, ik wel.
En als je dat dus niet hebt, dan
kan er eigenlijk niks meer stuk in je
leven.
Als jij het niet leuk vindt met jezelf.
Kijk, je kan afscheid nemen van je partner.
Je kan afscheid nemen van, nou als je
wil, je ouders, je kinderen, je vrienden.
Maar niet van jezelf.
Nee.
En er zijn echt heel veel mensen die
niet blij zijn met zichzelf.
Daarom ben ik gaan doen wat ik doe.
Maar jij bent blij met jezelf.
Ik zag je in een korte video volgens
mij op Instagram zeggen, mijn geluksgevoel is een
9+.
Ja.
Dat betekent dat je een gelukkig mens bent.
En ik vroeg me af, wat maakt jou
gelukkig?
Wat maakt je blij?
Nou, ik geef theatercolleges over geluk.
Dus ik ben heel snel geneigd om dat
ook gewoon heel wetenschappelijk te benaderen.
En wat meetbaar is, je kunt aan mensen
vragen, wat is geluk voor jou op korte
termijn?
Wat is jouw geluksgevoel op dit moment?
En dan kunnen mensen zichzelf een cijfer geven.
Dus ik deel zelf ook geluk op korte
termijn.
Geluk op lange termijn, hoe tevreden ben je
met je leven?
En vind ik mezelf een beetje zinvol.
En korte termijn geluk, nou we zitten nu
een gezellig gesprek te voeren.
En ik heb net koffie gehad, dat was
lekkere koffie.
Dus ik heb vandaag een leuke dag.
Gewoon ik heb vandaag plezier en genot.
Ik mag straks ook weer gaan praten over
geluk voor een bedrijf.
Daar heb ik ook zin in weer.
Tevreden met mijn leven?
Ja, ik heb het goed voor elkaar.
Mijn lichaam doet gelukkig alles wat ik wil.
Ik hoef me financieel geen zorgen te maken.
Dus ik kan zorgeloos leven.
En ik vind het dus hartstikke leuk om
mensen te vermaken in de zaal.
Mijn voorstellingen blijven gelukkig steeds meer plakken.
Omdat ik het over steeds serieuzere onderwerpen heb.
Dus dat is voor sommige mensen ook echt
een toevoeging.
En die gaan naar huis en denken, ah
daar heb ik echt iets aan gehad.
Dus ik voel me ook nog nuttig.
En daar word ik dus heel gelukkig van.
En de geluksmomenten die ik ervaar, die zijn
vaak gerelateerd aan andere mensen.
Dus andere mensen blij maken.
Plezier en genot haal ik wel uit samen
met andere mensen dingen doen.
Maar ik heb een soort tegenreactie dat als
ik dan in de auto terug naar huis
zit.
En ik ben lekker in mijn eentje.
Of ik kom in mijn eentje thuis.
Dat vind ik ook soms heel fijn.
Dan heb ik ook rust in mijn hoofd.
Ik wil het met je hebben over dat
geluk.
Op een gegeven moment ben je begonnen met
die masterclass, wat is de titel?
Masterclass geluk.
Heet ook geluk, masterclass geluk.
En je noemde het al, je gaat heel
erg wetenschappelijk geluk benaderen.
Ik ben het daarmee eens.
Maar aan de andere kant zeg ik, geluk
is niet iets wetenschappelijks.
Dat is net als liefde.
Iemand kan wetenschappelijk gaan uitleggen wat liefde is.
Maar liefde voel je.
En je voelt of je gelukkig bent of
niet.
En natuurlijk zijn er facetten bij.
Ik wil graag weten van jou.
Maar met name voor mensen die kijken, wat
kan ik doen om mijn leven gelukkiger te
maken?
Want Guido heeft dat wetenschappelijk onderzocht.
Hij heeft zelfs een studie gedaan volgens mij
op de Erasmus.
Dus dat vind ik interessant.
Maar het wordt best wel benadrukt hier en
daar als jij je uitover je.
Ik benader dat heel wetenschappelijk.
Bijna als een soort van, het heeft niks
met zweverigheid of spiritualiteit te maken.
Ik benader geluk heel wetenschappelijk.
Mindfulness heb ik niks mee.
Mediteren doe ik niet.
Eigenlijk laat ik zeggen, heel veel dingen die
ik doe, daarvan zeg jij.
Dat staat op de achterflap van het boekje.
Vergeet alle geluksgoeroes en vergeet alle zelfhulpboeken.
Maar dit boekje gaf jij mij dus.
Ja, daarom zeg je dit.
Het is leuk.
En ik las dat dus veel later.
Dat ik thuiskom en zeg, dit is fucking
alles wat ik doe.
Hier staat, je moet niet zijn boek kopen.
Je moet niet naar hem luisteren.
De reden dat ik dat heb gezegd, is
dat ik, ik heb mezelf afgevraagd.
Ik vind het leuk om over geluk te
praten.
Maar waarom moeten mensen in godsnaam naar mij
komen om mij te horen praten over geluk?
Dus ik heb daarin bedacht, mensen zien mij
misschien als die vrolijke brabander.
Die op het podium altijd makkelijke grappen vertelt.
Maar ik zal om mensen toch naar mij
te laten luisteren, zal ik een andere vorm
moeten vinden om serieus genomen te worden.
En eigenlijk heb ik bedacht, mensen willen iets
van jou aannemen om drie redenen.
Of je bent een vriend van ze.
Als jij aan jouw beste vriend vraagt, waar
moet ik op vakantie?
En hij zegt, dat is echt een plek
voor jou.
Dan geloof je hem, want hij kent jou
goed.
Of je bent een voorbeeld.
Als Arie Boomsma zegt, als je zoveel keer
per dag opdrukt, ga je er net zo
uitzien als ik.
Ja, hij ziet er zo uit.
Dus hij doet het ook echt.
Dus dan geloof ik dat.
Of je bent een autoriteit.
En om een autoriteit te zijn, moet je
dus gestudeerd hebben, vind ik.
Moet je wel echt laten zien dat je
het echt zelf ook serieus genomen hebt.
Dus ik ben naar Bhutan geweest.
Ik ben naar de Erasmus geweest om daar
dingen over te leren.
En benader ik het wetenschappelijk.
En als ik zeg, ik ben Guido, ik
ben cabaretier, ik ben een lolbroek en ik
kom met je vertellen over geluk.
Ja, waarom zou je dan naar mij moeten
luisteren?
Dus ik heb met die achterflap en met
het woord wetenschappelijk, wil ik gewoon laten zien
dat ik niet over één dag het ijs
ben gegaan.
Wat kunnen wij doen om ons gelukkiger te
voelen in ons leven?
Wat vertel je tijdens die masterclass?
Die masterclass, die heb ik eigenlijk bedacht omdat
ik allemaal geluksgurus om me heen zag.
Iedereen wordt ineens lifecoach of businesscoach.
En jij ziet ook, de helft heeft zich
echt verdiept.
En de andere helft is gewoon ooit depressief
geweest en heeft gedacht, ik ben eruit gekomen.
Dan ga ik andere mensen ook helpen om
eruit te komen.
Maar die hebben niet echt een achtergrond.
En die hebben echt niet een hele grote
uitgebreide gereedschapskist waarmee ze verschillende mensen met verschillende
achtergronden kunnen helpen.
Dus heel veel vind ik nep.
Maar ze zeggen allemaal, ik kan jou gelukkiger
maken.
En mijn vraag was steeds, wat is dan
geluk?
Als je klankschaaltherapie gaat doen, dan word je
gelukkiger.
Als je yoga gaat doen, dan word je
gelukkiger.
Als je gaat mediteren, word je gelukkiger.
Zijn er mensen die dat zeggen?
Wat is dan geluk?
Iedereen pretendeert, als je deze cursus doet, dan
word je gelukkiger.
Als je deze cursus doet, word je succesvol.
Ik zie dit echt niet.
Waar zie je dat dan?
Iedereen adverteert daarmee.
Mensen worden gelukkiger van dit en dit en
dit doen.
Maar niemand had de vraag gesteld, wat is
geluk?
Dus ik heb mezelf de opdracht gegeven, als
ik dadelijk voor een uur weer bij een
bedrijf ga spreken.
Mensen moeten naar buiten lopen en zeggen, dit
is geluk.
En wat is geluk?
Dat zijn dus die drie elementen.
Geluk is volgens mij, als je hem heel
kort samenvat, de ultieme balans tussen plezier en
genot.
Korte termijn geluk.
Lange termijn geluk.
Dus tevredenheid en zingeving.
En als jij vraagt, wat moet je doen
om gelukkiger te zijn?
Zou ik dus zeggen, leg dat als een
soort meetlat langs je eigen leven.
Doe ik genoeg leuke dingen op korte termijn?
Heb ik mijn leven prima op de rit?
Kan ik zorgeloos leven?
Heb ik mijn zaakjes goed voor elkaar?
En draag ik een beetje bij aan een
leukere wereld voor andere mensen?
En voor de mensen die dus even niet
lekker in hun vel zitten.
Die kunnen zich gaan afvragen, waar kom ik
dan tekort?
Vind ik mezelf niet zinvol genoeg?
Doe ik niet genoeg voor andere mensen?
Ben ik niet zinvol voor deze planeet?
Heb ik mijn zaakjes wel goed?
Heb ik mijn shit op orde?
Zo simpel is het.
Dus heb ik geen schulden?
Ben ik een beetje verstandig?
Kleur ik binnen de lijntjes?
Heb ik een stabiele relatie?
Heb ik een basis?
En eet ik wel genoeg ijsjes?
En koop ik wel genoeg schoenen?
En zorg ik wel dat ik plezier beleef?
Dat zou een soort totaalpakket moeten zijn.
Volgens mij, als je op al die drie
dingen hoog scoort.
Dan ben je spek open, denk ik.
Dit is zelfkennis, toch?
Maar dit is letterlijk ook gewoon...
Zelfs de Aristoteles heeft dit gewoon zo gezegd.
Dus het is niet nieuw?
Nee, hij heeft er alleen nooit één zin
van gemaakt.
We hebben er niks zelf...
Misschien hebben we er wel iets aan toegevoegd.
Maar we reproduceren al honderden jaren wat de
oude filosofen al zeiden.
Jij komt veel mensen tegen als je zo
'n programma doet, toch?
Dat doe je dan bij bedrijven.
Heb je dan het idee, als je...
Is dat interactief ook, dat mensen meedoen?
Ja.
Dat ze gelukkig zijn?
Of komt daar feedback dat ze zeggen...
Ja, maar Guido, jij zegt dat.
En als ik dat nu zo hoor...
Ja, heel duidelijk.
Maar toch voel ik mij niet gelukkig.
Of in mijn leven zijn er toch dingen
waar ik tegen aanloop.
Of uiteindelijk, als je drie keer hebt uitgelegd...
Of te zeggen, ja, maar bij mij werkt
dat niet.
Of, ja, maar jij kent mijn situatie niet.
Want ik heb wel een relatie.
En ik heb niet zo'n mooie auto
als jij.
En mensen lachen nooit om mijn grappen.
En dat maakt mij ongelukkig.
Maar draai het eens om.
Wat maakt mensen ongelukkig?
Dat is ook belangrijk, natuurlijk.
Ja, maar dan kom je dus ergens op
één van die dingen tekort.
Of op meerdere dingen tekort.
Is er iets wat we zouden kunnen zeggen
van...
Dat is echt iets waar heel veel mensen
het gevoel door krijgen dat ze niet gelukkig
zijn.
Probeer het van jou te krijgen.
Ja, ik denk dat jij wel vaker...
Maar jij hebt het wetenschappelijk meer onderzocht.
Zei je net.
Zeker.
Maar ik denk dat jij veel meer mensen
spreekt die ergens mee te dienen hebben.
Laat ik het aan jou vragen, als mens.
Wat signaleer jij?
Je ziet ook mensen om je heen.
Als ik denk waarom zijn mensen gemiddeld nu...
Waar zitten ze mee?
Dan denk ik dat social media een groot
ding is.
De snelheid waarmee we moeten leven.
Dat mensen daar...
Volgens mij is ons brein gewoon ooit in
de oertijd ontstaan.
Alleen toen kregen wij niet 3000 reclameuitingen per
dag naar ons hoofd.
En toen aten we gewoon wat je op
de grond kon vinden.
En niet alle bewerkte shit in de supermarkt.
En toen zag je twee keer in je
leven een vrouw waar je op vervliefd op
kon worden.
En nu kun je 2 miljard vrouwen scrollen
als je wil.
Dus ons brein kan dat volgens mij helemaal
niet aan.
Die hoeveelheid informatie.
Dus als je denkt waarom worden mensen ongelukkiger
van.
Het steeds maar zien wat er op de
hele wereld gebeurt.
Het vergelijken met andere mensen.
Wat jij net zegt.
Maar jij hebt een mooiere auto.
Jij bent grappiger.
Ja, ik denk dat...
Dat denk ik.
Ik heb geen idee wat jij tegenkomt.
Maar ik vraag het ook aan jou natuurlijk.
Want jij hebt een geluksgevoel van 9+.
Ik heb denk ik ook een 9+.
Ik ben het ook met jou eens.
Dan heb ik denk ik een 9,5
denk ik.
Maar dan heb ik denk ik een 10
min.
Ik heb ook geen 10.
Want er moet altijd ruimte zijn voor verbetering
en vergroeiing.
Dat vind ik echt belangrijk.
Het is leuk als je nog iets te
verlangen hebt.
Zonder dat er een verlangen is.
Zoals de Boeddha dat zei dat het een
last wordt.
Dat verlangen moet geen lijden worden.
Maar ik vind wel dat het verlangen vanuit
een soort ambitie.
Er moet zijn om toch wel te streven
naar meer.
En niet vanuit hebzucht.
Maar omdat ik geloof dat we in een
universum leven.
Dat altijd groeit.
De natuur groeit.
Bomen groeien.
Planten groeien.
Of ze gaan dood.
Het is een van de twee.
En mijn stelling is altijd.
Als jij als mens niet meer groeit.
Heel veel mensen blijven alle kanten op groeien.
Maar met name geestelijk.
Als je niet meer groeit.
Dan sterf je langzaam af.
En heel veel mensen in dit leven ademen
nog wel.
Maar zijn al heel lang overleden.
Geestelijk.
Dat is jammer.
Want je bent hier, laten we zeggen, 80
jaar op aarde.
Om er wat leuks van te maken.
Althans, ik denk dat we er met elkaar
wat leuks van moeten maken.
Dus als je voor jezelf kan zeggen.
Mijn geluksgevoel is een 9 plus.
Of een 8.
Of een 7.
Dan is er wel wat te doen.
Maar dan zitten we aan de goede kant.
En als wij naar de samenleving kijken.
En dat doe jij ook wel eens.
Dan zien we toch wel dat er heel
veel boze mensen zijn.
Op dit moment.
Boos.
Geïrriteerd.
Verongelijkt.
Teleurgesteld.
Verdrietig.
Er is heel veel negativiteit in de samenleving.
We komen het tegen op straat.
We zien het in de media.
De media overspoelt ons met negatieve shit.
We zien het in de politiek.
En als we dan naar Nederland kijken.
Zouden we dan zeggen.
Wat zou Nederland volgens jou en mij als
gelukscijfer krijgen?
Als wij de meester zijn.
En we mogen zeggen.
Dit jaar krijgt Nederland een.
De gemiddelde Nederlander geeft zichzelf altijd een 7
,4 ongeveer.
Dat is helemaal niet slecht.
Dat is helemaal niet slecht.
Alleen dat is in de media ook helemaal
geen leuk bericht.
Het is in de media natuurlijk alleen maar
leuk om ontevreden mensen.
Daar klik je veel meer op door.
Dus de hongerigheid van de media is natuurlijk
ook zo.
Als je zegt dat André Hazes weer ergens
aan de drugs heeft gezeten.
Dan moet hij weer bewijzen dat dat niet
zo was.
Daar klikken mensen op.
En als je zegt André Hazes heeft vandaag
een goede dag.
Daar klikt niemand op.
Maar als je heel gelukkig bent.
Of laten we zeggen als je boven gemiddeld
gelukkig bent.
Word je dan heel snel boos?
Ben je dan heel snel geïrriteerd?
Ik denk dat je dan juist heel veel
accepteert.
En dan ben je verdraagzamer toch?
Ja.
Dus als dat zo zou zijn.
Dat Nederland een 7,4 of hoger zou
hebben.
Dan zouden we niet in de situatie verkeren
zoals nu in de samenleving.
Althans zoals ik het waarneem.
Dat ik denk van wow.
In mijn optiek, stelling voor nu.
Er gaat iets niet goed in Nederland.
In Europa.
In de wereld.
I don't know.
Ik denk dat de social media.
En de snelheid van de media.
En dat dat de grote boosdoener is.
En ik wil niet eens wijzen naar de
media.
Want als ik daar zou werken.
Zou ik namelijk ook allemaal clickbaits online flikkeren.
Maar ik denk dat de gemiddelde Nederlander die
7,4 heeft.
Omdat ze tevreden zijn met hun leven.
Maar de waan van de dag.
Hoe voel ik mij op dit moment?
Ja je kunt wel heel kwaad worden.
Als je ziet wat Poetin aan het doen
is.
Of als je ziet wat bij de Gaza
gebeurt.
En daar vinden mensen iets van.
Van oorlog.
Maar ook vinden mensen iets van.
Als er een meisje vermoord wordt in Nederland.
Of als er een jochie wordt neergeschoten.
Iedereen vindt alles.
Van iedereen.
En van alles.
Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
Dus ik kijk steeds minder het nieuws.
Het zou het kunnen.
Dat mensen te veel met de buitenwereld bezig
zijn.
Met andere dingen.
Met wat er gebeurt.
Maar eigenlijk te weinig aandacht besteden aan zichzelf.
Ja dit is toch een rhetorische vraag.
Toch?
Ja ik denk dat jij het heel goed
weet.
Ja.
Ik denk het wel.
Ja.
En dat wat er gebeurt wat wij waarnemen.
En wat we zien en wat we voelen.
En alle meningen die we hebben.
Dat dat zich vooral in ons hoofd afspeelt.
Ja.
Want jij zegt ja ik kan boos worden
om Poetin.
Maar ik zou niet weten waarom ik boos
zou moeten worden om Poetin.
Die doet gewoon wat voor zijn land het
beste is.
Maar ik weet niet wat Poetin doet.
Dat weet ik doordat iemand mij een versie
van de werkelijkheid vertelt.
En als ik iemand spreek die toevallig in
Rusland woont.
Die zegt het is heel anders dan ze
het aan jou vertellen.
Dan heb ik al twee bronnen waarvan ik
denk.
Ja maar wie heeft er nou gelijk.
En ik maak dus een keuze.
Of ik zeg vanuit Poetin heeft wel gelijk
of niet gelijk.
Ik denk dat het in ons brein ook
veel makkelijker is.
Om heel erg iets van iets te vinden.
Dan om de nuance op te zoeken.
Want dat kost veel meer energie en veel
meer tijd.
Om beide kanten van een verhaal te proberen
te begrijpen.
Het levert toch veel meer rust in je
hoofd op.
Als je meer met jezelf bezig bent.
En niet zo heel erg met wat er
allemaal gebeurt in de wereld.
Waar we toch niks aan kunnen doen.
Hoe vervelend en hoe erg het ook is.
Ik denk ook je vroeg net.
Je zei net een paar keer van.
En jij hebt daar een hele duidelijke mening
over.
En jij vindt iets van de samenleving.
Maar ik moet je ook erg teleurstellen.
Ik vind wel steeds minder van dingen.
Omdat ik steeds meer in mijn eigen bubbel
leef.
En dat ik steeds meer denk.
40 jaar geleden weet ik ook dat er
heibel was in Israël.
En op de Gazastrook.
En dat is nu nog steeds.
En ik kan me er of druk op
maken of niet.
En natuurlijk vind je het verschrikkelijk als je
dingen ziet.
Maar het verandert mijn leven niet.
En ik kan wel invloed hebben op de
mensen om me heen.
En op mijn eigen leven.
Dus zorg maar dat je dat fijn voor
elkaar hebt.
En denk ook maar eens af en toe
aan jezelf.
Mediteer jij elke dag?
Nooit.
Nooit elke dag?
Nooit.
Nooit één keer per week?
Ik heb in mijn leven nog nooit gemediteerd.
Je bent in Bhutan geweest.
Gelukkigste mensen op aarde.
Heb ik wel eens gelezen in een boek.
Het is het gelukkigste land van Azië.
Het land is zo ingericht dat de regering
zich niet afvraagt.
Wat levert het meeste winst op?
Maar wat levert het meeste geluk op voor
onze bevolking?
Daarom staat Bhutan eigenlijk onbekend.
Heb je weleens met monniken en dat soort
mensen, spirituele leraren gesproken?
Over geluk en dit soort onderwerpen?
Jawel.
Maar nooit gemediteerd.
Die zeggen heel vaak dat meditatie helpt om
rust in je hoofd te krijgen, om die
stilte op te zoeken, om antwoorden te vinden,
om een geluksgevoel van binnen te kunnen ervaren.
Het heeft jou nooit aangezet om eens te
denken, dat ga ik eens proberen?
Nee.
Ik denk wel dat ik veel...
Ik slaap heel makkelijk.
Dus ik kom heel makkelijk in slaap.
En ik denk dat dat voor mij ook
echt heel veel rust geeft.
Dus ik ga in bed liggen en bij
de U van welterusten, dan ben ik al
vertrokken.
Dus het is ook niet dat ik s
'nachts lig te malen over dingen die ik
nog moet overdenken en mediteren.
Ja, ik denk dus echt dat ik dan
heel snel in slaap zou vallen.
Letterlijk.
En dat is niet om stoer te doen
of niet om...
Maar ik denk dus dat ik...
Ik kan ook overal slapen.
En ik vul het maar in, maar mediteren
is volgens mij gewoon een vorm van even
dingen over...
Ik weet eigenlijk niet eens of je mag
denken tijdens mediteren.
Het mag.
Dus ik kan me voorstellen dat als je
elke avond gewoon even met een kop thee
gewoon jezelf twee vragen stelt.
Ben ik blij met wat ik vandaag deed?
Ben ik blij met wat ik morgen ga
doen?
Dat dat al ergens te linken is aan
een vorm van meditatie.
Maar doe je dat wel?
Dat je s'avonds zegt van goh, hoe
was mijn dag vandaag?
Of waar ben ik dankbaar voor?
Ja, ik zal dat niet zo heel strak
elke avond met een kop thee voor het
slapen gaan doen.
Maar ik tel wel heel vaak m'n
zegeningen.
Dus ik ben heel vaak wel blij met
de dingen die ik doe en ik besef...
Dat je daar even bij stilstaat.
Ik ben ook niet van elke dag voordat
je gaat slapen moet je dit doen en
je moet zo zitten.
Helemaal niet.
Maar het is meer die bewustwording.
Dat momentje dat je denkt, ik heb nu
even dat kopje thee.
Nou, ik heb best een leuke dag vandaag.
Of het was minder leuk.
En hoe kwam dat nou eigenlijk?
In plaats dat je verliest in het probleem
en verdringt in je verdriet.
Dat je denkt van hé, wat ging er
mis?
Wat had ik anders willen doen?
Of wat kan ik morgen anders doen?
Om dat inzicht te krijgen.
Dus eigenlijk gewoon die...
Je hebt contact met jezelf.
Ik vind het dus ook helemaal prima om
erachter te komen dat ik niet de beste
versie van mezelf ben.
Nee, hoeft ook niet hoor.
Dus als ik s'avonds...
Je zegt al automatisch s'avonds.
Maar als je gewoon af en toe iets
hebt gedaan en denkt...
Ik had daar misschien anders op kunnen reageren.
Ja, dat is toch goed?
Dat is groei.
Maar ik vind het ook prima dat ik
zo gereageerd heb.
Want dat was blijkbaar m'n intuïtie.
Nee, dat kan.
Maar het kan ook zijn dat je denkt,
dat had ik anders kunnen zeggen.
Had ik genuanceerder kunnen zeggen.
Of die persoon die heeft dat wel heel
anders opgevat dan ik het had bedoeld.
Ja, misschien moet ik dat morgen even corrigeren.
Het zijn leermomentjes.
Althans, zo zie ik het.
Ik denk dat heel vaak, dan moet ik
morgen even zeggen dat hij dat verkeerd heeft
opgevat.
Dat dat niet aan mij lag.
Nee, dat kan ook.
Dan zeg ik het gewoon op precies dezelfde
manier.
Dan zeg ik, je moet het wel anders
opvatten.
Nee, je kunt natuurlijk altijd zelf leren van
dat soort dingen.
Wat zijn de dingen die je de laatste
jaren geleerd hebt in het leven, over het
leven?
Je vroeg net, wat is geluk?
Ja.
En toen zei ik, ik vind ook dat
we wel even moeten zeggen, wij gaan er
maar in deze samenleving vanuit dat iedereen gelukkig
moet zijn.
Dat dat het hoogst haalbare is in het
leven.
Maar volgens mij zijn we gewoon op deze
wereld om voor te planten en te overleven.
En het feit dat wij al een dak
boven ons hoofd hebben.
Het feit dat we al te eten hebben.
Dat zorgt ervoor dat we heel veel tijd
en luxe over hebben om onszelf de vraag
te stellen of we wel gelukkig zijn.
Mag ik daarop reageren?
Natuurlijk.
Het mag een gesprek zijn.
Ik ben het met jou eens.
Vaak wordt mij, vooral door journalisten verweten, van
jij vindt maar dat iedereen gelukkig moet zijn
of daar geef jij les in.
Of iedereen moet maar succesvol en rijk zijn.
Dat is echt totaal niet wat ik wil.
Als mensen problemen hebben of het gevoel hebben
dat het niet gaat zoals ze zouden willen
en ze hebben hulp nodig.
Dan probeer ik te reflecteren en dan stel
ik vragen om ze het inzicht te geven
dat ze daar iets mee kunnen doen.
En wat je ermee doet dat is geniaal.
Voor mij hoeft niet iedereen gelukkig te zijn.
Alleen ik denk niet dat we, dat is
wel mijn visie, dat we op aarde zijn
om allemaal kinderen te krijgen en voor te
planten.
Want ik denk dat heel veel mensen dat
beter niet kunnen doen.
Dat lijkt mij ook heel goed.
Dat lijkt mij heel goed.
Ik wil het ook wel aanwijzen.
Dat je daar een opleiding voor moet volgen
en een diploma voor moet halen voordat je
het recht krijgt om in staat te mogen
zijn om voor een kind te kunnen zorgen.
Want wie beslist wie nou wel of geen
kinderen of wie zich mag voortplanten en wie
niet.
En wie beslist wie dat mag beslissen.
Dan kunnen we een commissie voor samenstellen.
Nou ja, ik ben voor zolang ik in
die commissie zit.
Dan kun je ook in de Nederlandse politiek.
Maar ik vind het wel een goede vraag
van een journalist.
Want als een journalist jou interviewt en zegt,
nou Michael dat is allemaal zo goed wat
je doet.
Nee, tuurlijk moet je als je een vraag
stelt zeggen waarom moet iedereen zijn mooiste leven
leiden.
Mijn vraag aan jou zou ook zijn, wat
is je mooiste leven?
Ja, nou zoals jij het beschrijft.
Iedereen heeft een eigen mooiste leven.
Wat jij vindt.
Wat is het voor jou?
Dat ik in mijn leven kan leven zoals
ik dat wil.
Dat ik dat mag bepalen.
Ik moet niet allerlei dingen doen die ik
niet leuk vind.
Ik zou dingen willen doen, maar die kan
ik niet doen.
Nee, elke dag kan ik doen wat ik
doe wat mij een geluksgevoel geeft.
Waar ik blij van word.
Wat me voldoening geeft.
Leef jij nu je mooiste leven?
Ja.
En je hebt dus nooit een moment dat
je denkt, ah kak dit zou ik even
anders willen.
Ja, natuurlijk wel.
Alleen, je kunt je mooiste leven leven en
gelukkig zijn.
Maar wel eens een slechte dag hebben natuurlijk.
Toch?
Ik moet ook elke maand, elke maand krijg
ik die mail van de accountant.
Dan kan je nog even die missende bonnetjes
opzoeken.
Dat is het minst leuke moment voor mij
in de maand.
Dat ik denk, ah daar heb je hem
weer.
En er zijn natuurlijk altijd momentjes.
En er gebeurt er wat in je persoonlijke
omgeving.
Mijn moeder is overleden.
Mijn vader is ziek.
Ik heb thuis wel eens dingen die niet
leuk zijn.
Daar moet je mee leren omgaan.
Dat is onderdeel van het leven.
Maar het is toch ook soms helemaal prima
als je daar even niet mee om kunt
gaan.
Ik vind het, als ik mezelf af en
toe in de file zie staan.
Dan denk ik, tering man.
Waarom moet iedereen op dit moment hier op
die weg staan?
En dan denk ik, ja ik sta er
zelf ook in.
Ik ben gewoon onderdeel van het probleem waar
ik nu zelf in sta.
Maar dan moet ik zelf ook dan weer
om lachen.
Maar ik vind het, als ik daar niks
bij zou voelen.
En als ik meteen op dat moment zou
denken, maar alles is goed zoals het is.
En die file mag er gewoon zijn.
Dan sla je alles in het leven plat.
Je moet ook gewoon een soort emotie.
Je mag ook dingen voelen toch?
Ik ga niet in die weerstand als ik
in die file kom.
Ja, ik vind het heel vervelend.
Het is heel jammer.
Maar dat is voor sommige mensen echt omkrankzinnig
van te worden.
Dat jij nooit.
Ik denk dat half Nederland denkt dat jij
nooit een slechte dag hebt.
En dat jij in de file, maakt jou
niet uit in de file.
Die file mag er...
Jay moet toch ook op tijd zijn?
Nee, maar precies dit.
Dit vinden mensen.
Ik denk dat heel veel mensen dit onuitstaanbaar
vinden.
Ik doe dit ook niet om irritant te
zijn.
Maar ja, ik maak me daar niet meer
druk over.
Ik denk dat heel veel mensen er niet
geloven daarin.
Nee?
Dat denk ik, ja.
Omdat die mensen zelf allemaal...
Die denken, ja, hij heeft het allemaal perfect
voor elkaar.
Zit hij hier met zijn huis op Mallorca.
En een jonge vrouw.
En er zit dan zelfs Chip Steed op
de bank.
En hij wel, en ik niet.
En zelfs in de file baalt hij niet
eens.
Ja, dus in dit geval heeft het niks
met mij te maken.
Nee, maar vind je het ook niet leuk
om meer te voelen?
Ja, maar ik voel heel veel.
Ja, maar dat...
Maar ik hoef geen irritatie te voelen.
Maar dat voelt dan bijna ongeloofwaardig.
Ja, maar als ik in de file sta,
ga ik toch niet denken van...
Ik voel me geïrriteerd of ik word boos.
I don't care.
Ja, maar dan zou je hetzelfde ook kunnen
doen als je iets leuks ervaart.
Kunnen zeggen, ja, het is ook maar relatief.
Ja, maar dat is een keuze.
Als ik er op mijn boot zit, ik
ben aan het zeilen...
En ik geniet van het moment.
Ik van, wauw, dit is echt het mooiste
moment van mijn leven.
Op dat moment.
En hoe uit je dat?
Ik ben gewoon heel erg blij.
Het gevoel dat dan door je heen stroomt,
dat je denkt van...
Wauw, dit is toch een wauwgevoel.
Ik ben zelf op mijn gelukkigst als ik
een beetje een soort van...
De grens van controle verlies, zeg maar.
Dus als ik ga snowboarden, dan ga ik
op een gegeven moment zo hard...
Dat ik denk, wow, fuck.
En dan komen er allemaal stofjes in mijn
lichaam.
Als ik nu val, breek ik alles wat
ik in me heb.
Maar als ik één keer zo doe, ben
ik weer in controle.
Dus ik probeer altijd net die rand...
Maar ik zie jou nooit out of control.
Weinig.
Terwijl dat voor mij het moment is dat
ik het meest geniet.
Als ik met 90 kilometer per uur een
berg af ga op de fiets, dan geniet
ik.
En die momenten dat ik gewoon helemaal in
controle ben, dan voel ik minder.
Maar ik kan ook heel erg...
Ik ben niet zo avontuurlijk als jij.
Maar ik kan heel erg genieten als ik
in mijn tuin zit.
En ik zit gewoon en ik ben op
dat moment.
En ik heb echt geen gedachten.
En ik ben en ik denk van, wauw.
Wat een geweldig moment.
Daar kan ik echt heel blij van worden.
Ik kan ook heel blij worden nu als
ik met mijn dochter rondloop.
Dat ik denk van, wauw.
Ja, dat kan ik me voorstellen.
Wauw, dit is zo magic.
Maar nu zie ik wel...
Een beetje emotie.
Hij is een mens.
Nu zie ik er een klein beetje op.
Kom ik echt over alsof ik geen gevoel
heb?
Nou, ik zeg niet dat je geen gevoel
hebt.
Want dat is ongeveer het enige waar het
om gaat.
Over geluk, over liefde.
Maar dat zijn maar woorden.
Maar ik zou jou...
En ik denk, een heleboel mensen zouden jou
zo graag willen zien op een moment...
Het is jammer, ik ga jouw antwoord al
weten.
Ik weet het niet.
Ik zou jou zo graag willen zien op
het moment...
dat jouw kind een keer in de supermarkt...
gewoon niet in dat karretje wil.
En dat er toch...
Dat moet ergens een punt komen dat je
zegt...
Doe het nou gewoon.
Maar dat punt komt niet.
En dat is voor sommige mensen zo fucking
irritant.
Waarom?
Waar zou je druk over maken?
Dat ik dat niet doe.
Who cares?
Nee, maar dat...
Ik ga er echt niet mee bezig zijn.
Ik zoek het punt waarop jij...
Wanneer was het laatste moment dat jij even
geen controle had?
Want dan kom je...
Anders blijf je altijd in een soort ratio
hangen.
Als jij zegt van...
Mijn dochtertje die ligt nu op de grond
te scheeuwen midden in de supermarkt.
Maar ja, ik heb daar geen invloed op.
Of ik heb daar misschien wel invloed op.
En als ik invloed heb, dan handel ik.
Als ik geen invloed heb, dan laad ik
het zo.
Maar dat is allemaal ratio.
Terwijl je ook kunt denken...
Nu voel ik me bezwaard tegenover andere mensen.
Of ik schaam me een beetje.
En waar komt dat dan vandaan?
Die twijfel en die emoties die je niet
in de hand hebt...
vind ik vaak veel interessanter.
En ik denk dat bijna alle mensen die
naar jouw podcast luisteren...
wel momenten hebben dat ze denken...
Ah, dit had ik misschien rationeel kunnen oplossen.
Maar ik voelde er iets bij.
Want anders ben je onraakbaar.
En het lijkt mij bijna saai om niet
te raken te zijn.
Snap je wat ik bedoel?
Je hebt natuurlijk blijdschap.
Iets wat je raakt.
Of dat je ergens druk over maakt.
Maar ben je wel eens zo blij dat
je echt staat te juichen in de kamer?
Maar dan is er dus echt een emotie.
En dan ben je niet bezig met hoe
je reageert.
Ik denk hier echt helemaal niet over na.
Ik doe dat gewoon.
Als zij begint te huilen, dan reageer ik.
Uit een soort automatische impuls.
Maar ik ga niet analyseren.
Wat moet ik doen?
Goh, ik kan er niks aan doen.
Zo ben ik er helemaal niet mee bezig.
Je bent dus heel stabiel binnen een bepaalde
bandbreedte.
En ik ben juist degene die denkt...
Maar het leven is ook leuk als je
een keer dat doet, een keer daar zit.
Voor jou?
Ja.
Maar voor mij niet.
Ik denk dat heel veel mensen dus naar
jou kijken en denken...
Ja, maar met je vrienden wil je de
slappe lach hebben.
Ja, dat doe ik ook.
Ja, je hebt wel de slappe lach.
Ja, niet dat ik naar jou kijk.
Ik denk dat weinig mensen dat van jou
weten of jou zo zien.
Wat ik straks zei over...
Je bent een voorbeeld, een autoriteit of een
vriend.
Ik denk dat veel mensen jou zien als
een voorbeeld.
Want het succes wat je andere mensen gunt,
dat heb je zelf bereikt.
Een autoriteit, want je hebt je heel erg
ingelezen en je weet heel veel van theorieën.
Maar met vrienden wil je lachen.
Wil je een connectie voelen?
Wil je emoties aanraken?
Dan wil ik jou zien huilen, dan wil
ik jou zien lachen.
Dan wil ik dat we bij wijze van
spreken samen dronken worden in plaats van hier
aan de water zitten.
Dus je kunt nog meer verbinden met andere
mensen door niet alleen de autoriteit en het
voorbeeld te zijn.
Maar door...
Ik zou het wel willen...
Wat zou je willen zien van mij?
Ik denk dat heel veel mensen dat...
Mij dronken zien met mijn vrienden.
Nou ja, waarom niet?
Het is bijna ook een beetje...
Als mensen naar een sollicitatiegesprek gaan, gaan ze
altijd de beste versie van zichzelf kopen.
En ik snap dat.
Maar uiteindelijk, als je elke dag met iemand
moet samenwerken, dan wil je ook gewoon weten
wie diegene echt is.
Maar ik ben zoals ik ben.
Ja.
Dit is echt hoe ik ben.
Ik heb een heel leuk leven.
En wat jij beschrijft...
Kijk, de pieken en de dalen heb ik
allemaal doorlopen.
Ik kon binnen een fractie van een seconde
van super happy, gelukkig, helemaal...
Ik kan de wereld aan, tot deep down
in depressie.
En ik spring nu van een flatgebouw.
Die periode heb ik meegemaakt.
En wat was er toen anders dan nu?
Alles.
Alles in mijn leven was anders.
Niks was goed.
Er was geen balans.
Er was geen rust.
Maar toen voelde je dus heel erg veel.
Ja.
Maar als je deep down in depressie bent
en je wil een eind aan je leven
maken...
En af en toe sta je op en
denk je...
Oh, dit is best wel leuk.
Ja, als mensen daarvoor kiezen...
Ik vind het prima, maar dat proces heb
ik doorlopen.
En nu ben ik in de staat dat
ik zeg van...
Ja, dat raakt mij niet meer.
Ja.
Snap je?
Wat mij wel raakt is als ik...
Als ik ochtends door onze tuin loop en
ik zie een hele mooie frangipani bloem...
Dat ik denk van...
Wauw!
Weet je, en dat post ik dan wel
op Instagram.
Ik post mezelf bijna nooit, want ik...
Ik hoef mezelf niet te zien, maar...
Dan kan ik zo blij worden van dat
bloemetje.
Intens gelukkig op dat moment.
Ja, maar dat moment geloof ik ook wel.
Dat is interessant, hè?
Ja.
En ik denk dan...
Waarom zou iemand geïnteresseerd zijn in hoe...
Hoe ik met mijn vrienden ben?
Of wat ik thuis doe?
Ja.
Maar de grootste TikTokkers...
Ja.
En dat is echt gewoon...
Die zetten geen vette, mooie geëditeerde filmpjes online...
Maar die zetten online als ze zich kloten
voelen...
Of als ze blij zijn, of als ze...
Maar ik hoef die aandacht niet.
Ik zit niet op social media voor de
aandacht.
Nee, maar het gaat er niet eens om
of zij die aandacht willen.
Blijkbaar willen mensen...
Of connecten mensen dus het meest.
Want het is gewoon...
Het algoritme bestaat niet voor niks, hè?
Dus als we slechte dingen zien, dan gaan
we daarop aan.
Als we fantastische dingen zien, gaan we daarop
aan.
Maar iemand die in control is...
Ja, dat is...
Daar heb je...
Heeft je brein, denk ik...
De helft van Nederland heeft mentale problemen.
Heel veel mensen zitten aan medicatie, kunnen niet
slapen, zijn ongelukkig.
Dat zijn wetenschappelijke feiten.
Die mensen gaan naar een dokter.
In een erg geval gaan ze naar een
psychiater.
Komen ze er allemaal niet uit, dan raken
ze in een burn-out terecht.
Of ze komen in een burn-out en
ze komen bij de hulpverlening terecht.
Of ze komen bij mensen zoals ik en
zeggen...
Ik heb een probleem met mezelf, met mijn
relatie.
Ik ben drie keer bij Guido Weijers geweest.
Zelfs die heeft me niet aan het lachen
kunnen brengen.
Ik ben echt deep down en depressed.
Jij bent mijn laatste redmiddel.
In een extreem geval.
Want het is natuurlijk niet met iedereen zo.
En dan gaan we kijken, wat is nou
het probleem?
Hoe kunnen we...
En dan gaan we terug naar wat jij
zei.
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat je vandaag
een leuke dag hebt?
Dat je op lange termijn blij bent met
jezelf en met de omstandigheden?
Wat moet je veranderen?
Aanpassen om dat klimaat voor jezelf te creëren
dat je leven leuk is.
En dat je wat beter die emoties...
Want dat is een van de belangrijkste dingen.
Dat je die emoties kunt controleren.
Dat je niet continu maar uit het veld
geslagen bent.
Doordat iemand dat zegt.
Ik voel me afgewezen.
Of ik ben verdrietig.
Of ik lig de hele nacht wakker, want
hij heeft dat weer gedaan.
En dan denk ik van, je wil toch
daarmee aan jezelf werken of geholpen worden.
In plaats van dat je heel verdrietig in
bed ligt, s'avonds.
Omdat je zo blij bent dat je al
die emoties voelt.
Dan denk ik van, nou ja.
Die mensen zijn niet blij dat ze die
emoties voelen.
Maar jij wel.
Jij bent blij dat je die emoties voelt.
Zelfs op momenten in mijn leven dat het
niet goed ging met mensen om me heen.
Met mij gaat het gelukkig vaak goed.
Maar op het moment dat er dood of
ziekte in mijn omgeving is.
Ook die momenten beleef ik wel heel bewust.
En ik vind het dus helemaal niet erg
om dat te beleven.
Sterker nog, ik ga daar misschien ook wel
van aan.
Als iemand terminal is, dan zeg ik, oké.
Kan ik je helpen?
Dan wil ik juist dichterbij zijn.
Want dat zijn de dingen waar het in
het leven echt om gaat.
Als iemand echt voor keuze staat.
Ik heb nog maar een paar weken.
Wat vind ik nu belangrijk?
Wat wil ik nog gaan doen?
Dan doet het ertoe.
Dan kan ik mezelf ook nuttig maken.
En ik weet dat ik daar veel verdriet
van ga hebben.
Dus ik zou ook kunnen zeggen.
Ik hou dat op afstand.
Maar ik zoek dan die emotie juist op.
Omdat ik denk, hier ben ik van waarde.
En het is bijna een amorfatie.
Omarm het lot.
Dus ook de vervelende dingen.
Maar er zijn ook mensen die.
Als dan een vriend ziek wordt.
Dan denken die niet.
Wat vervelend dat die vriend ziek is.
Heb ik weer.
Heb ik weer een vriend die ziek wordt.
Die betrekken dat op zichzelf.
Heb ik weer.
Altijd ik.
Gelukkig heb ik hetgene pakket dat ik niet
zo denk.
Maar ik vind het dus.
Ik heb ook een hele tijd gehad dat
ik.
Ik heb misschien wel tien jaar of zo
niet gehuild in mijn leven.
En toen.
Overleed mijn opa.
En toen dacht ik.
Wat fijn dat ik toch iets voel.
Wat ben ik blij dat ik gewoon.
Toch gevoel heb.
En als je ouder wordt.
Dan.
Ik sta nu ook weer meer open voor
emotie.
En dat alles er gewoon mag zijn.
Dus nu vind ik het.
Ik vind het heel fijn om te voelen.
Maar je hebt tien jaar niet gehuild.
Ja toen.
Ik denk tussen mijn.
Zeg maar vijftien en mijn vijftien is er
zo.
Denk ik ongeveer.
En dat.
Dat heeft een beetje.
Ja ik zeg.
Ik zeg tien jaar.
Maar misschien later acht.
Maar ik heb gewoon.
Heel lang.
Het is lang Guido.
Ik denk dat er geen.
Geen week.
Nou laten we zeggen.
Er gaan geen tien dagen voorbij.
Dat ik niet echt.
Echt serieus kan huilen.
Ja.
Waarom dan.
Omdat heel veel dingen mij raken.
Welke dingen.
Nou dat zijn.
Bijvoorbeeld het overlijden van mijn moeder raakt me.
Ja.
De geboorte van mijn dochter.
Maar dat is niet elke tien dagen.
Er zijn er ook kleine.
Maar dit zijn.
Omdat jij het net had over overlijden.
Zo van.
Niks raakt je.
Heel veel dingen raken mij.
Dat bloemetje dat raakt mij.
Zo erg.
Kun je daar bijna janken van geluk.
Ja.
Elke ochtend.
Sta ik op.
En je kent het.
Je hebt die Tramantana.
Vanuit.
Vanuit ons huis.
Kijk ik naar die bergen.
Ja.
Ik denk.
Zeker een keer per week.
Laat ik echt wel een traantje.
Omdat ik zo dankbaar ben.
En zo.
In dat moment.
Zo gelukkig ben.
Dat ik denk van.
Wauw.
En aan de andere kant.
Ik heb vaker.
Dat ik.
Huil van geluk.
Ja.
Maar ook wel van.
Verdriet.
Niet van pijn.
Maar wel dingen die me raak.
Gewoon dat het me raakt.
En dat komt ook omdat ik.
Best wel regelmatig met mensen.
Een op een.
Gesprekken voer.
Ja.
En die gaan over diepgaande dingen.
En.
Zelfs als ik in een zaal sta.
Als ik mijn event doe.
En ik praat met mensen.
Ja soms raken die gesprekken mij.
Echt wel zo.
Dat ik.
En dat is niet gespeeld.
Dan.
Dan.
Kan ik niet anders dan huilen.
Ja.
Ja.
Weet je waar ik nu van aan ga?
Nou.
Van.
Dat jij.
Moet zeggen.
Of moet zeggen.
Maar je zegt het.
En dat doe je met een reden.
En dat is niet gespeeld.
Dus er zijn.
Mensen.
Die denken.
Dat dat dan.
Dat dat een trucje is.
Ja.
Maar.
Nou ja.
Omdat je dat plaatje ook schetst.
Van.
Ik ben misschien heel naïef.
En ik was misschien veel naïever.
Dan dat ik nu ben.
Dat mensen een beeld van je hebben.
Dat totaal niet overeenkomt.
Met de werkelijkheid.
Maar blijkbaar.
Is er toch een soort imago.
Dat aan je plakt.
Na die drie seconden.
Waar Freek die jongen dan gelijk in heeft.
Waar je de rest van je leven.
Dat sleept achter je aan.
En daar kun je tegen vechten.
Omdat je er niet blij mee bent.
Maar ook daarbij denk ik van ja.
Eigenlijk heel eerlijk.
Dat klinkt misschien een beetje arrogant.
I don't care.
Maar het is wel vervelend.
Als mensen een hele verkeerde indruk van je
hebben.
Ja.
Die niet zo is.
Nou maar.
Je zegt mensen hebben het beeld van mij.
Van DJ snelle auto.
Maar dat ben ik niet.
Maar misschien kan het gewoon zijn.
Dat je dat toen wel was.
Ja maar ik ben het nooit geweest.
Nou ja.
Maar je had wel die auto.
Ook niet.
Ook niet.
Nee.
Dan is het echt dom.
Serieus.
Ik krijg een interview met de correspondent.
Die dame heb ik gevraagd.
Kom dan drie dagen na mijn event.
Dat je echt weet wat ik doe.
En hoe het is.
En zij heeft net zoveel kritiek gekregen.
Op dat artikel als ik.
Ik door de mensen.
Die vinden dat ik wel een snelle DJ.
En een gast ben.
En een zakkenvuller met snelle auto's.
En dat kwam niet voldoende uit dat artikel.
En dus ze waren ook boos op haar.
Want ik was niet volledig afgebrand.
En na afloop heb ik dat gesprek met
haar gehad.
Dat ze zei ja.
Heel veel dingen waarop ik je echt wilde
afbranden.
Die blijken gewoon niet waar te zijn.
Maar ik kan dat niet schrijven.
Want dan word ik afgemaakt als journalist.
Want dit is namelijk het plaatje wat wij
willen schetsen.
Dat is ook een zwakte van haar.
Ja.
En daar kwamen duizenden reacties onder.
Dus dat artikel heeft het blijkbaar voor hun
goed gedaan.
Maar een van die dingen die zij schreef
was.
Ja.
Door auto's bezeten.
Snelle jongen.
Weet je echt dat?
Ik zeg.
Maar welke auto's dan?
Ja.
Ik heb nog nooit een snelle auto gehad.
In mijn hele leven niet.
Ik geef niks om auto's.
Is het ooit op Wikipedia.
Heeft het ooit op Wikipedia gestaan ofzo?
Dat elke journalist die jou dan interviewt.
Gido, ik presenteerde een autoprogramma tien jaar lang.
Op RTL 4.
Kijk.
Ik heb alle auto's van de wereld gereden.
Ja dat was het.
Maar dat is mijn werk geweest.
Ik heb niks met auto's nog nooit gehad.
Maar je hebt toen wel gedaan alsof.
Voor dat autoprogramma natuurlijk.
Dus dat is misschien de reden dat mensen
dat dan gedacht hebben.
Gedacht hebben.
Aangenomen hebben.
Ja.
Maar als je journalist bent.
Dan zeg je toch.
Goh.
Klopt het dat jij een Ferrari en een
Lamborghini hebt enzo.
Want ik zie ze nooit op jouw Instagram.
Ik zeg.
Nou dat klopt.
Want ik heb ze ook niet.
A.
Heb je wat met auto's?
Nee.
Het is toch heel raar dat je dat
aanneemt.
En dat je een beeld van iemand schetst.
Want dat gebeurt natuurlijk ook wel.
Als je tien jaar een autoprogramma hebt gepresenteerd.
Dan snap jij dat wel.
Nou ik snap in ieder geval nu waar
het vandaan komt.
Ja begrijp ik ook.
Dus ja.
Dat wist ik niet.
Maar ik denk dat wij allebei wel nu
in een positie zijn.
Je zegt van.
I don't care.
Dat kan natuurlijk ook.
Maar dat.
Mensen weten volgens mij bij mij nu langzamerhand
ook wel.
Dat mijn onderwerpen wat serieuzer worden.
En dat ik wat kritischer ben.
En minder voor de snelle grap ga.
Maar meer voor de inhoud.
En bij jou.
Ja weet je.
Jij bent nu ook gewoon de man van
Mr. Mindset.
En die DJ.
Ja.
Ik denk dat de helft van de mensen
niet eens weet.
Dat dat ooit was.
Ja dat is ook wel bijzonder.
Maar dat is ook toch tof.
Dat ook al is het moeilijk om een
imago te draaien.
Dat het ons toch redelijk is gelukt.
Ja.
Heb je nog wensen.
Verlangens.
Voor de toekomst.
Die elke dag korter wordt.
Ja dat is niet leuk hè.
Nee?
Vind je ouder worden leuk?
Ik vind.
Kijk.
Iedere periode in je leven.
Is waardevol.
En leerzaam.
Als ik kijk naar mijn leven nu.
De laatste tien jaar.
Ik ben al nooit zo gelukkig geweest.
Ik heb nog nooit zo weinig zorgen gehad.
Ik heb ook een hele lange periode in
mijn leven gehad.
Dat ik het echt niet zag zitten.
En dat elke dag drama en ellende was.
En dat ik niet blij was.
Ook niet met mezelf.
Ik was 106 kilo.
Dat word je niet zomaar omdat je zo
gelukkig bent met jezelf.
Nee daar moet je echt.
Daar moet je flink shit voor eten.
Veel in investeren.
En weinig fietsen.
Ik vind het niet erg dat ik ouder
word.
Ik leer heel veel.
Ik vind mezelf veel wijzer dan toen.
Wat ik nu kan en doe.
Dat had ik nooit gekund.
Ook niet 15 jaar geleden.
Het enige wat ik jammer vind.
Is dat ik niet zoals jij.
Meer aandacht aan mezelf heb besteed.
Dus waar ik heel veel heb gedronken.
Alcohol en gegeten.
Waardoor ik gewoon te dik was.
En ongezond.
En te weinig spiermassa heb gecreëerd.
Daar heb ik nu wel de gevolgen van
gezien.
Ja ik moet gewoon nu keihard trainen.
Maar ik ga nooit meer jouw lichaam krijgen.
Dat gaat niet meer lukken.
Jij bent iets jonger dan ik.
Maar jij hebt gewoon altijd aan je gezondheid
gewerkt.
En daar ben je mee bezig geweest.
Dat is een keuze ook.
Een keuze die ik niet gemaakt heb.
Jij zegt dat het de keuze is.
Soms ook gewoon een obsessief ding.
Ik kan het niet niet doen.
Dus ooit dacht ik ik ga nu de
sportschool in.
Maar dan wil ik ook per se 10
kilo zwaarder worden.
Maar jij wordt gedaan.
Of doe jij zelf.
Ja nee dan moet ik dat doen.
Ik kan dan niet vier keer per week
gaan.
Ik moet dan vijf of zes keer per
week gaan.
Waar komt die drive vandaan?
Die kan er niet niet zijn.
Als ik meedoe met de Alpe d'Huez.
Dan ga ik geld ophalen voor een goed
doel.
Maar dan moet ik wel die dag ook
zes keer omhoog fietsen.
Want het heet Alpe d'Huez.
En vijf keer is falen.
En heel eerlijk.
Als ik het niet zou halen.
Slaap ik er geen minuut minder om.
Maar in mijn hoofd kan ik het niet
niet doen.
Er is dus geen scenario waarbij ik dat
minder zou doen.
Als ik ga hardlopen en iemand zegt.
Zullen we eens kijken hoe ver we komen.
Dan moet ik eindigen met een marathon.
Want ja.
Een halve marathon is maar een halve.
Dus ik heb ergens iets obsessief.
Dat ik geen maat kan houden.
En dan zeggen mensen knap dat je er
zoveel voor hebt getraind.
Maar ik kan dat niet niet doen.
Want in mijn beleving gebeurt dat gewoon.
Is dat niet per se een keuze van
mij.
Maar als ik zeg ga dat doen.
Dan moet het.
Dit gesprek kan echt nog een dag duren.
Ik moet ergens naar een punt.
Ik vind het super leuk.
Maar wat wordt het punt?
Ik ben heel benieuwd.
Als je toch op Mallorca bent op de
fiets.
Kom nog even langs dan praten we door.
Maar voor dit gesprek dan nog één ding.
Wat ik graag van je wil weten.
Mijn stelling is.
Het leven overkomt jou niet.
Maar is voor een groot deel maakbaar.
Er zijn dingen die ons overkomen.
Dingen waar we niks aan kunnen doen.
We hebben niet alles onder controle.
Maar door de keuzes die je maakt.
Die je bewust maakt.
Heb je een groot deel van je levensgeluk.
In eigen hand.
Ja of nee.
Blijf bij een nee.
Oké dan mag je kom maar doen.
Hoezo niet?
Hoeveel mensen kijken deze podcast.
Kijken deze podcast.
In plaats van luisteren.
Want ik zou iets willen toelichten.
Over hoe ik denk dat.
Dat wel maakbaar is.
Of dat je wordt geleefd.
Dus voor de mensen die hem luisteren.
En niet kijken.
Zou ik zeggen.
Zie een spijkerbord voor je.
Dus een muur.
Waar je in zit.
Je had vroeger.
Een bord met duizend spijkertjes erin.
En dan laten ze bovenin.
Laat ze een knikker vallen.
En die knikker komt ergens onderaan.
Komt die uit.
En ik denk.
Dat dat het leven is.
En dat al die spijkertjes.
Die jij onderweg tegenkomt.
Waarbij die knikker naar links of naar rechts
kan.
Dat dat een keuzemoment is.
De vraag is alleen.
Hoeveel invloed heb jij als knikker.
Want je komt onderweg die spijkers tegen.
En ik geloof best.
Dat jij.
Ik moet even vooraf nog zeggen.
Het kan dus zijn.
Dat jij helemaal linksboven.
Op het bord als knikker wordt losgelaten.
Dan ben je in Nederland geboren.
Dan hebben je ouders een hbo opleiding.
Dan heb jij.
Een fijne financiële achtergrond.
En dan is de kans ook het grootste.
Dat die knikker ergens onderaan.
Daar.
In die hoek terecht komt.
Natuurlijk is het mogelijk.
Dat die knikker.
Altijd naar links uitwijkt.
Altijd altijd.
Maar er zijn er maar heel weinig.
En.
Je kunt ook in een hele arme wijk
geboren worden.
Met weinig kansen.
En het kan zijn dat die knikker uiteindelijk.
Helemaal aan de rijke kant.
En aan de gezonde kant terecht komt.
Maar die kans is ook heel klein.
De kans is toch het grootste.
Waar je vandaan komt.
En nu geloof ik dat je.
Wel af en toe een beetje kunt blazen.
Dus je kunt best een keer.
En misschien valt die knikker dan net niet
naar links.
Maar net naar rechts of andersom.
Dus je kunt een heel klein beetje invloed
hebben.
Op welke kant je op wil.
Door een bepaalde focus ofzo.
Maar je kunt niet.
Er komt een moment dat je ook weer.
Even moet inademen.
En dan kan er toch net iets in
je leven gebeuren.
Wat je zelf niet onder controle had.
Dus is het hele leven maakbaar.
Nou je zou maar eens even net niet
die controle hebben.
Oh heel even onderbreken.
Dit heb ik nooit gezegd.
Nee maar is.
Als je het hebt over vrije wil.
Dus je kunt af en toe misschien iets
doen.
Maar stel dat je net niet de controle
hebt.
Op het moment.
Dat je een duik in de zee neemt.
En je breekt je nek en je komt
in een rolstoel terecht.
Als je net op dat moment gewoon dikke
pech hebt.
Of net op het moment dat er.
Dat je ziek blijkt te zijn of dat
je.
En dan kun je dan nog hoe je
daarmee omgaat.
Is dan ook nog steeds.
Ja voor sommige mensen.
Zullen zeggen het is een keuze.
Of sommige mensen zeggen ja maar ik kan
er niet anders mee omgaan.
Maar ik denk dus dat wij gewoon vallende
knikkers zijn.
Maar jij denkt dus niet dat jij hebt
gekozen om te worden wie je bent.
Je hebt er niet bewust voor gekozen om
cabaretier te worden.
Ik denk dat ik een klein beetje invloed
heb gehad.
Je bent gestuurd, je wordt geleefd.
Ja ik heb heel veel geluk gehad.
Dat ik ook op het goede moment op
de goede plek was.
En dat de knikker de goede kant op
gevallen is.
Dus ik prijs mezelf dan letterlijk gelukkig.
Dan heb je veel geluk gehad.
Ja.
Dankjewel.
Graag gedaan.