In His Company Podcast

Techniek en preventie van kindersterfte. In de organisatie die Jelle Schuitemaker leidt, heeft dat alles met elkaar te maken.

Vanuit de drive om recht en gerechtigheid te brengen in deze wereld, ontstond Goal3. Door middel van het effectief inzetten van technologische middelen, werken ze niet aan reactieve, maar proactieve zorg. En met succes! De inzet van Goal3 hoort bij de meest effectieve interventies op het gebied van kindergeneeskunde.

De organisatie is in vijf jaar tijd hard gegroeid en de verwachting is dat de komende jaren nog vele ziekenhuizen in Afrika bediend zullen worden. Dit alles vraagt ook persoonlijke keuzes. Dit komt samen in de mooie ontmoeting met CMO Jelle Schuitemaker. 

Ga naar onze website voor de takeaway met 5 shownotes en 3 vragen zodat je alles uit deze aflevering haalt.

What is In His Company Podcast?

De In His Company Podcast bestaat uit getuigenissen van christelijke ondernemers en Bijbels onderwijs. Je vindt hier verschillende thema’s terug, zoals ‘Jouw identiteit als christelijke ondernemer’, ‘Gods stem verstaan in de business’, ‘zekerheid versus overvloed’ en nog veel meer.

Jelle:

Dat is ook echt een stukje diepgang die ik dan heb gevonden en dat is ook wel soort van wat ik dan aan God heb teruggegeven van ik wil mijn carrière ook inzetten om recht te doen en rechtvaardigheid te brengen in de wereld. En daar daar ben ik ook dagelijks mee bezig van hoe hoe kan ik dat doen.

Maurice:

Tof dat je luistert naar de In His Company podcast. De podcast voor ondernemers die samen met God willen ondernemen. Vandaag hebben we Jelle Schuitermaker te gast, co-founder en CMO van Cool drie. Met Cool drie hebben ze een hele prachtige missie waar ze wereldwijd en met name in Afrika het verschil maken in de kindergeneeskunde. We gaan luisteren naar Jelle.

Maurice:

En Jelle, je hebt een jaar in Rwanda gewoond. Het is alweer een tijdje geleden, maar misschien is het leuk om te beginnen met jouw reis naar Rwanda. Wat zorgt ervoor dat jij een een jaar in Rwanda bent gaan wonen?

Jelle:

Ja, ik heb inderdaad met mijn met mijn vrouw een jaar in Rwanda mogen wonen. Dat dat was voor mijn bedrijf, Gold3. We maken medische technologie voor voor ziekenhuizen daar en in Malawi en in Tanzania En toen wij eigenlijk als bedrijf een jaartje of twee, drie bezig waren ben ik met een, ja, dat noemen ze dan een Beach hatmarkt, een eerste startmarkt, Een onderzoek gaan doen naar verschillende Afrikaanse landen van wat is nou een mooie plek om ons bedrijf in Afrika te gaan vestigen. En toen zijn we naar Ghana geweest, we hebben Tanzania bekeken, Kenia, Zuid-Afrika, Malawi en Rwanda. En als je voor de mensen die wel eens in Rwanda zijn geweest, als je in Rwanda land dan denk je hey dit is anders.

Jelle:

Dit is echt een plek waar waar mensen echt dingen voor elkaar lijken te krijgen.

Maurice:

Mhmm.

Jelle:

Het is het is schoon in Rwanda, het is veilig. Je kan daar des nachts over straat lopen als als als westerling. En wij waren eigenlijk gewoon heel erg onder de indruk van het land.

Maurice:

Mhmm.

Jelle:

Ook een prachtig mooi land. Natuurlijk een heel zware historie ook met de genocide dertig jaar geleden. Maar heel sterk opgeklommen vanuit vanuit die situatie. En toen toen wij daar toen we daar waren werden we eigenlijk door de marketing van Rwanda getrokken van hier moet je je bedrijf vestigen. En dan kom je er toch achter dat het veel marketing is als je eenmaal daar begint te wonen en je gaat onder de motorkap kijken.

Jelle:

Dan dan zie je ook de de mindere kanten, zoals elk land dat waarschijnlijk heeft. Mhmm. En dan kom je de verliefdheidsfase gaat gaat een beetje over.

Maurice:

Maar je houdt er nog wel van.

Jelle:

Ik hou er nog wel van, ja. Ik ben er alleen maar meer van gaan houden net als een goed huwelijk misschien. Je begint je begint verliefd, maar op gegeven moment wordt het houden van. En dan dan kom je daar niet meer vanaf. Ja.

Jelle:

En nu nu vlieg ik nog elk kwartaal terug naar Rwanda ook om onze projecten die we daar doen te bezoeken en te praten met met stakeholders en daar te werken.

Maurice:

Ja, ja, want wat maakt dat een een land als er wat dertig jaar geleden iets verschrikkelijks heeft meegemaakt zo snel eigenlijk opgeklommen is uit of in ieder geval een deel van uit die problemen.

Jelle:

Ja. Ja, een een kort antwoord zou zijn dat dat zij de politiek wel veel hiërarchischer zien dan dat wij dat in Nederland zien. Je ziet daar dat er gewoon een sterke leiding is waar gewoon het grootste gedeelte van de bevolking heel enthousiast over is. En dat dat dat ervoor zorgt dat dat ze best wel veel voor elkaar krijgen. Dus dat het wel lukt om corruptie uit te bannen.

Jelle:

Op de lijstjes van van corruptie staat Rwandanda altijd stijf onderaan, dus een van de minst corrupte landen in Afrika sowieso, maar ook in de wereld doen ze het heel goed. Dat het wel lukt om het land schoon te houden, dat het lukt om buitenlandse investeringen aan te trekken en dat dat zorgt er eigenlijk voor dat dat land zich best wel heeft weten te ontwikkelen en die genocide ging heel erg over bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. En zij hebben juist daarna eigenlijk bevolkingsgroepen weten samen te brengen Mhmm. Onder één gedeelde visie van we willen naar een een stabiel land toe. En ik denk dat je ook over de wereld ziet als het op een gegeven moment economisch beter gaat met een land en mensen zien dat, de mensen merken dat, dan verdwijnen ook best wel veel problemen.

Jelle:

Dus dan verdwijnt ook veel haat en discussie en mis gunnen en dan kan dan kan die positiviteit eigenlijk overwinnen. Mhmm. Datzelfde zie je natuurlijk in in bedrijven of zo. Een bedrijf wat aan het failliet gaan is daar is het nooit gezellig, maar een bedrijf wat groeit daar zit vaak passie en spirit in. Dus dat dat zie je heel erg in dat land.

Jelle:

Ja. En dat is wel je moet het je moet er zijn ook om het te geloven, dus dat en dat hebben wij mogen ervaren. Dus dat was heel mooi.

Maurice:

Ja, want die hebt daar een jaar gewoond en nou inderdaad uiteindelijk kreeg je ook een kijkje onder de motorkap. Ja. Maar hoe was dat om dat jaar daar echt volledig te wonen en dus veel minder contact hebben met Nederland en?

Jelle:

Ja, dus het was wel heel bevrijdend aan de ene kant om om daar een een jaar te wonen met mijn vrouw. We kwamen uit coronatijd, dus het was tweeduizend tweeëntwintig en alles kon weer. De wereld ging open en we waren al gewend om een beetje op onszelf te zijn En dan dan kom je daar in een nieuwe nieuwe stad en dan ga je daar toch zoeken naar wie zijn wij samen en wat worden onze vrienden, wat wordt ons netwerk, wordt onze kerk hier. En je hebt gewoon heel veel tijd voor elkaar, voor je werk, maar ook om mooie dingen te te doen en te zien. We hadden op een gegeven moment een abonnement op het Safari park.

Maurice:

Lekker. Dat

Jelle:

is natuurlijk prachtig en er vervallen heel veel sociale verplichtingen, dus je je krijgt echt de ruimte om om om lekker daar te zijn en en te doen.

Maurice:

Ja, ja, nou, voordat je daar ging wonen toen was je al een aantal jaar betrokken bij het bedrijf Cool drie. Ja. Kun je ons meenemen in die reis dat je nou ja, dat daaraan de baas hebt gestaan van dat bedrijf?

Jelle:

Ja, dat zat, dat begon eigenlijk al al in na mijn studententijd, eigenlijk rond mijn studententijd al. Ik had een een reis gemaakt naar de Filipijnen en voor het eerst gezien wat armoede was. En dat triggerde mij een beetje van hé, volgens mij moet ik mijn opleiding, de opleiding technische bedrijfskunde, dus een beetje de combinatie van technologie en bedrijven en innovatie. En volgens mij moet ik dit gaan inzetten om om de wereld mooier te maken. En toen vond ik een groepje ondernemers bij de TU in Eindhoven, de universiteit, die bezig waren met een brillit toetsenbord voor een smartphone, zodat ze blinden op hun smartphone kunnen typen.

Jelle:

Ja, is natuurlijk super impactvol. En ik sloot me bij hen aan en ging eigenlijk met hen ondernemertje spelen, zo was dat toen echt. Dus we gingen, we waren eigenlijk drukker met proberen prijzen en awards te winnen dan dan echt commercie. Dat is ook

Maurice:

Dus het was leuk, maar er kwam nog niet veel uit.

Jelle:

Nou, in die fase inderdaad. Inmiddels het bedrijf bestaat nog steeds en het is echt wel goed naar de markt gekomen. Dus dat kleine steentje dat ik daarin bij heb gedragen ben ik heel trots op. En toen ontmoette ik mijn andere co founders van Gold3. Dat was ongeveer precies vijf jaar geleden en merkte ik van hé dit is echt iets wat ik na mijn studie zou willen doen.

Jelle:

Ik was toen heel erg op zoek ook met God naar wat is mijn roeping in deze wereld en als student was ik heel erg op zoek naar god kunt u een plan neerleggen waarin heel duidelijk staat wat ik in de komende jaren ga doen. En zo werkt het natuurlijk, ja, soms wel maar heel vaak ook niet. Mhmm. En ik was in een kerk en daar was een een man die profetische gaven had en die die bad voor mij en het was echt op een keerpunt waarin ik die keuze wou maken en die zei ook van ik zie dat je met een kleine groep een community aan het bouwen bent en echt ergens voor voor wil gaan. En dat je gaat zorgen voor mensen en dat was een beetje één en één is is is tien zeg maar.

Jelle:

Het kwam allemaal samen en en ik kreeg toen een heel sterk bevestiging van dit is wat ik de komende jaren moet gaan doen. Toen zijn we eigenlijk in tweeduizend twintig echt de visie, de missie gaan bouwen. Ook ook wat awards gaan winnen en wat presenteren zoals je eigenlijk een start-up aan het opbouwen bent. Gewoon gewoon veel netwerken, veel actief zijn. Hebben we een paar grote subsidies gekregen en een grote crowdfunding gedaan.

Jelle:

Allemaal tweeduizend eenentwintig, coronatijd. Veel mensen die op hun geld zaten en en dat werd dus een heel groot succes. Eigenlijk konden we toen in tweeduizend eenentwintig meteen de stap maken van mooi mooi idee van mensen die parttime hieraan werken naar serieus bedrijf met met een missie, met geld, met mogelijkheden. Mhmm. We zijn toen ook weer Dragons den geweest op tv.

Jelle:

Dus dat was natuurlijk ook heel leuk. Hebben een miljoen Nederlanders naar gekeken, dus opeens was je op een bepaalde manier ook bekend. Eventjes natuurlijk. Mhmm. Mensen vergeten dat ook wel weer.

Jelle:

Dus dus zo begon dat eigenlijk.

Maurice:

Maar je bent geïnspireerd geraakt door het bedrijf waar je betrokken was met braille toetsenborden. En toen is met een klein groepje bij kool drie gestart. Maar hoe ben je bij die bij de missie en de visie van kool drie terecht gekomen?

Jelle:

Ja, dus ik heb een heel sterk geloof dat elk mens gelijk is en dat iedereen, dat iedereen recht heeft op vrijheid, vrede, gelijkheid en ook goede zorg daardoor. En getriggerd door doordat hé een mooiere wereld maken en dan dan ook dit stukje, stukje rechtvaardigheid was ik daar gewoon heel erg mee bezig. Van wat zijn nou, hoe is de wereld ongelijk verdeeld en hoe kunnen we dat dat wat gelijker maken. Ik had daar toen heel weinig termen voor maar op een gegeven moment kwam ook Micha zes vers acht naar boven hé van jouw jouw taak hier op de wereld is gewoon recht doen en nedererend je weg te gaan met God. En toen daarmee stopte ook eigenlijk die hele die hele zoektocht van ja, dit is eigenlijk gewoon heel makkelijk.

Jelle:

Het staat hier gewoon. Onze taak is om recht te doen en wij zowel mijn mijn compagnons als als ik wij we hadden allemaal dit dit gevoel heel sterk en daarom werd onze visie ook. Mhmm.

Maurice:

Kun je nog

Jelle:

een keer herhalen geworden. Mhmm. Dus eerlijke en toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen. En de missie werd dan ook enabling en empowering healthworkers at places waar iets niet het most. Mhmm.

Jelle:

En dus echt zorgmedewerkers in hun kracht zetten op de plekken waar het het meest nodig is. En als dat je missie is dan dan dan moet je gaan kijken naar waar is het het meest nodig en dan ja, zo belanden we eigenlijk in in Afrika met met onze apparatuur. En daar zit ook wel, daar zat ook wel echt een een revolutionair verlangen achter van het grootste gedeelte van alle medische technologie wordt gewoon gemaakt voor markten waar het geld is namelijk de hoge inkomens landen. Waardoor als je in Afrika in ziekenhuizen loopt er gewoon vaak niks is wat werkt. En als er een keer iets komt wat werkt gaat het snel stuk omdat het gedoneerd wordt en er geen geen service bij zit of soms niet eens een gebruiksaanwijzing in de taal.

Jelle:

Dus wij zagen daar ook gewoon een heel groot gat. En we hebben gezegd van we gaan dat gat ook commercieel benaderen omdat we geloven dat als je iets als onderneming doet je ook directe feedback hebt van de markt. Mensen betalen alleen voor iets wat echt waarde levert en iets iets bijdraagt. En bij bij doneren is dat natuurlijk niet altijd zo. En zo zijn we dus echt Gold3 begonnen ook als onderneming met zo'n missie om om dit te gaan doen.

Maurice:

Ja. En wat is het product wat jullie nu leveren?

Jelle:

Ja, dus wij maken een systeem dat heet het Imala systeem en dat is eigenlijk een patiënten monitoring systeem. Dat is zo'n kastje die je naast het bed hebt op een intensive care die je hart hartslag, je bloeddruk ademhaling meet. En die gegevens dan in ja, dat noemen ze waveforms van die signalen laat zien. Dus ik denk dat iedereen dat wel eens heeft gezien van dat piep piep piep van je hartslag. En dat die informatie sturen wij door naar een tablet en op die tablet hebben we applicaties die beslisondersteuning geven.

Jelle:

Die het eigenlijk gewoon heel makkelijk maken voor een verpleegkundige om te zien wat die signalen nou betekenen en of dat vooruit gaat of dat achteruit gaat en hoe dat aan het veranderen is. En op die tablet kunnen we eigenlijk nog veel innovatievere dingen doen dan hier in Nederland al worden gebruikt in de zorg. Want we kunnen best wel snel nieuwe algoritmes maken die op basis van die hartslag en bloeddruk gegevens een voorspelling doen van waar waar zo'n ziek kind, in dit geval is het kindergeneeskunde, waar die heen gaan. Waardoor het eigenlijk best wel innovatief is ook wat we daar brengen. En dat dat systeem zelf zorgt er eigenlijk gewoon voor dat heel veel zorgmedewerkers in die intensive care settings in Afrika, het zijn vaak geen echte intensive cares, maar in in kritieke zorg settings ontlast worden.

Jelle:

En doordat ze ontlast worden, hebben ze gewoon meer tijd om proactieve zorg te leveren in plaats van reactief. En daardoor nou het mooiste wat we zagen na na eerste drie maanden al, maar ook na zeven maanden en inmiddels al na anderhalf jaar van de eerste implementaties is dat het echt heel goed werkt. Dat kindersterfte is afgenomen, tweeënveertig procent nu in de plekken waar we werken. Maar ook voor vroeg geboren baby's. Dus voor neonaten is de kindersterfte afgenomen met zevenentwintig procent.

Jelle:

De werkdruk is verminderd en eigenlijk alle verpleegkundigen die het gebruiken die zijn gewoon enthousiast. Dat zijn serieuze cijfers die je noemt. Dat zijn heel serieuze cijfers dus dat is ook inmiddels zijn we met die cijfers ook één van de meest effectieve interventies in de globale gezondheidszorg die die je kan toepassen. Dus dus dat is effectiever dan dan malaria netten of iets in die richting. En dat zorgt er nu ook voor dat we als bedrijf best wel in een versnelling aan het belanden zijn.

Jelle:

Dus dat er veel partijen zijn die ons ons nu willen financieren en we op heel mooie plekken en podia mogen komen. Nou mogen denken aan nieuwe landen waar we kunnen starten. Dus dat is dat is heel gaaf om om mee te maken.

Maurice:

Want in welke landen ben je nu actief?

Jelle:

Ja, dus dat is Malawi, Rwanda, Tanzania. Kenia komt daar volgend jaar bij, maar ja, noem een noem een land in Afrika en ze hebben wel een mailtje gestuurd of we kennen wel iemand of we zijn wel in contact. Alleen zo'n nieuw land starten kost gewoon heel veel capaciteit van de organisatie. Dus dus we proberen dat heel strategisch te doen en en rust te gaan. Maar ik verwacht dat we vanaf tweeduizend zesentwintig wel echt meerdere landen per jaar erbij kunnen gaan doen.

Jelle:

Mhmm. Dus dat

Maurice:

En hoe hoe werkt die dynamiek dat je vanuit want nu woon je weer in Nederland. Nou je hebt een team natuurlijk om je heen, maar hoe werkt de dynamiek om vanuit Nederland op zoveel verschillende landen dit uit te gaan rollen?

Jelle:

Ja, dus eigenlijk hebben we we hebben een bedrijf, er werken nu ongeveer twintig mensen waarvan er denk iets van zeven van de twintig in Afrika zelf zijn. Een paar daarvan zijn Nederlandse, een paar zijn lokale mensen. Dus in Rwanda hebben mensen in dienst, in Malawi hebben mensen in dienst. En het gaat eigenlijk van commercie die ervoor zorgt dat er een project komt naar service die ervoor zorgt dat het geleverd wordt. En daar zitten natuurlijk heel veel ondersteunende processen aan.

Jelle:

Logistiek, supply chain, allemaal dat soort dingen. Kwaliteit. En de serviceteams die bestaan dus uit een combinatie van lokale partners en onze eigen verpleegkundigen. Dus we hebben ook eigen verpleegkundigen in dienst die naar die ziekenhuizen gaan en in de lokale taal die zie dat systeem gaan uitleggen en mensen gaan trainen. Dus zo'n training duurt een paar dagen en daar zitten heel veel ja, ik noem het even slimmerigheden in.

Jelle:

Je hebt allerlei modellen zoals train de trainer waarin je dus eigenlijk ervoor zorgt dat je bij al die ziekenhuizen een nieuwe trainer maakt die het weer door kan geven binnen hun ziekenhuis. En we hebben dan een Champions programma waarin we paar mensen van het ziekenhuis selecteren en hen eigenlijk de verantwoordelijkheid geven om dat systeem goed goed te onderhouden en dan ook echt in hun kracht zetten met een een training en een certificaat die ze ervoor krijgen en het zou me ook niet verbazen als in de toekomst zij salarisverhoging krijgen omdat zij Champion zijn van van zo'n systeem. Dus voor die mensen zelf is dat natuurlijk heel heel mooie verantwoordelijkheid die ze krijgen. En en dan proberen we het ook zo simpel mogelijk te maken om met ons in contact te blijven. Dus we hebben groepsapps op WhatsApp gewoon met met allerlei verpleegkundigen erin van zo'n ziekenhuis en die kunnen in hun lokale taal of in een in onze gewoon in het Engels of in het Frans of zo een een vraag stellen en dan zorgen we dat we dat beantwoorden.

Jelle:

En dan proberen we ook heel vaak langs te komen om gewoon te te zien of het werkt en goed gaat. En dat kan nu nog, dus nu zijn dat elf ziekenhuizen, maar dat moet natuurlijk ook opschalen naar als je straks met honderd ziekenhuizen zit moet dat meeschalen en als we gewoon goed zorgen dat er altijd lokale mensen betrokken zijn die vragen kunnen beantwoorden, dan denk ik dat dat goed kan.

Maurice:

Mhmm. Het is fantastisch want je en de kindersterfte en de gezondheid van de van de kinderen gaat dus enorm omhoog. Ja. Lokaal komt er veel meer kennis. Je bouwt lokaal, je hebt lokaal veel contacten.

Maurice:

Meerdere ziekenhuizen komen erbij in de komende jaren. Vijf jaar geleden stond je aan het begin. Nu is het me denk ik oprecht een succes te noemen. Ja. Maar en Micha zes vers acht is heeft meegespeeld.

Maurice:

De profetie heeft meegespeeld. Je wandelt in je in je bestemming, in je roeping. En net welke woorden je eraan wilt geven. Hoe hoe is het voor je als je zo terugkijkt de afgelopen vijf jaar en je maakt dit allemaal mee?

Jelle:

Ja, dus ik denk denk dat een een uitdaging als ondernemer is is om genoeg terug te kijken naar naar wat je wel bereikt hebt. Want ik moet zeggen als ik er middenin zit ben je toch vaak vooruit aan het kijken naar welke welke uitdagingen komen eraan en moeten we op gaan lossen. En dan dan dan is niet altijd rooskleurig natuurlijk. Maar als ik hierop terugkijk zie je dit wel echt als een bevestiging van van die roeping en van het op een bepaalde manier toch goed Gods stem hebben verstaan dat dat dit iets voor voor nu is. En heeft het mij heel veel vertrouwen ook gegeven in in in het vertrouwen op God en in in in die relatie.

Jelle:

En ja, ben ik gewoon ook heel erg op op zoek naar naar naar hoe we dit hoe we dit groter kunnen maken. Of wat mijn mijn volgende richting is die die God daarin geeft.

Maurice:

Mhmm. Want je noemt vertrouwen op God. Zijn dat hoe hoe is dat soort van veranderd? Want als je dat zegt, dan gaat er bij mij soort van een belletje rinkelen van hé misschien is het ook een periode geweest dat je dat misschien ingewikkeld vond om God te vertrouwen.

Jelle:

Nou, dus het is wat ik vertelde over hoe dit ooit ontstaan is. Is dat ik wel heel erg op zoek was naar naar richting van God zelf. En en dat dat dat best wel een tijd gekost heeft voordat ik dat vond. En uiteindelijk is het, was het stomme antwoord van uiteindelijk die richting die die ligt er al voor je klaar. En volgens mij ligt die richting eigenlijk voor voor heel veel mensen al klaar.

Jelle:

En heb ik nu vertrouwen gekregen dat dat je ook maar gewoon mag gaan en mag doen. En het is wel, ik heb wel heel sterk de overtuiging dat en dat heb ik heel erg geleerd natuurlijk ook in mijn tijd in Afrika dat wij als Nederlanders horen gewoon zelfs met een modaal inkomen bij de rijkste drie procent van de wereld. En als je iets meer dan dat verdient al de rijkste één procent van de wereld. Dus als als er dan staat in Micha zes vers acht van recht doen en nederig je weg te gaan met God, dan dan voel ik dat ook heel sterk van jij bent als je dit luistert een van de rijkste mensen van de wereld. Wat ga je ermee doen?

Jelle:

En dat dat is denk ik ook een beetje de de gelijkenis van de talenten bijvoorbeeld. Volgens mij Matté is vijfentwintig uit mijn hoofd. Er er worden daar talenten gegeven en ik heb ook het idee dat ik heel veel talenten heb gekregen van God en daar moet je renmeesterschap over over gaan afleggen. Wat heb je ermee gedaan? En ik heb dus ook een heel sterk gevoel dat wij als Nederlanders en wij wij als mensen die het relatief goed hebben, zeker in in als je in de wereldschaal bekijkt, dat wij dat dat ook aan ons gevraagd wordt.

Jelle:

Jouw talenten die je hebt gekregen is dat je hier bent geboren, is dat je op een bepaalde manier financiële stabiliteit kan bereiken en een huis kan kopen als het als het meezit en een goede baan kan hebben. Dus dat is ook echt een stukje stukje diepgang die ik dan heb gevonden en dat is ook wel soort van wat ik dan aan God heb teruggegeven van ik wil mijn carrière ook inzetten om recht te doen en rechtvaardigheid te brengen in de wereld. Dus ik noem mijzelf ook vaak een ondernemer in in de rechtvaardigheid en daar daar ben ik ook dagelijks mee bezig van hoe hoe kan ik dat doen. Dus ik denk dat dat een stukje diepgang is die die is gekomen uit uit dat vertrouwen op God en en en ook gewoon dat dat doen zeg maar.

Maurice:

Ja, frustreert het je als wij als Nederlanders niet zien wat jij hebt gezien? Dat we bij de drie procent rijkster worden?

Jelle:

Ja, dat nou frustreren is een is denk ik een een te negatieve term. Ik denk ik denk dat het dat ik het meer positief zou willen benaderen als in als je ik noem het even als je ogen worden geopend voor voor die situatie, dan denk ik dat je veel meer vanuit dankbaarheid kan leven en veel meer vanuit de volheid van van God en van je geloof en daardoor ook meer mag uitdelen, mag geven, mag zowel in tijd als in kennis, als in geld. En het kan me dan wel frustreren als als mensen hier hier sterk tegenin gaan. Dus dus altijd redenen zien waarom dit, waarom zij dat niet hoeven te doen. Mhmm.

Jelle:

Maar ik zou het wel heel graag positief willen benaderen. Van volgens mij is dit een een laag die je kan ontdekken in in het leven en ik ik help heel graag mensen om die laag te ontdekken ook, ja.

Maurice:

Ja, ja, misschien wel even goed bij stilstaan van dat mensen ook bepaalde drempels ervaren. Welke argumenten zie je soort van hier tegen ingebracht worden en hoe ga je daar dan mee om?

Jelle:

Ja, dus ik denk dat heel veel mensen toch niet op globale schaal denken, omdat ze het misschien ook niet gezien hebben. Dus dat ze heel erg denken in lokaal goed doen of lokaal er zijn voor je naaste. Dus ik had daar in de voorbereiding van deze podcast een discussie met mijn vrouw over van was Jezus op zoek naar het meeste goed doen of was Jezus ook gewoon puur bezig met naastenliefde? Volgens mij allebei. Mhmm.

Jelle:

Dus je ziet Jezus in heel veel gelijkenissen, maar ook in wonderen, heel efficiënte dingen doen. Met vijf broden en twee vissen, dat soort voorbeelden heb je natuurlijk Dat

Maurice:

is wel een beetje jammer voor de lokale bakker die Dat is heel jammer voor. Zeker,

Jelle:

ja. En je ziet Jezus natuurlijk ook heel erg heel veel tijd nemen soms voor één iemand bijvoorbeeld. Dus ik wil ook niet zeggen dat dat niet belangrijk is. Maar ik wil wel, dus je ziet heel veel mensen heel druk zijn met met heel kleine wereld problemen. En dat klopt wat mij betreft financieel ook niet altijd.

Jelle:

Dus een een voorbeeld is een blindegeleidehond opleiden kost veertigduizend euro per jaar in Nederland. Van die veertigduizend euro kan je zorgen dat moet ik het goed zeggen honderd mensen in Afrika helemaal niet blind worden.

Maurice:

Mhmm. Mhmm. Door Die

Jelle:

honderd. Ja, dat dat zou dan dat zou dan effectiever zijn als je als je daarnaar zou kijken. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je, dat je niet meer geen blindengeleidehonden meer hoeft op te leiden of je niet meer hoeft te bekommer om de mensen hier. Maar dat ik wel een soort van mensen probeer te inspireren van kijk eens verder dan dan dan je eigen lokale cirkel of jouw eigen kerk of community of of waar je geplaatst bent. Dus dat is denk één van de punten die ik vaak hoor van ik ik probeer lokaal te ondersteunen en en dan zeg ik ja, super.

Jelle:

Dat probeer ik ook. Maar kijk ook eens verder dan dat. Mhmm.

Maurice:

Zou het ook te maken kunnen hebben met niet in in goed of beter, maar misschien in diversiteit in in roeping. Of ook misschien diversiteit in talenten dat jij gewoon groepen bent voor de globale context en andere mensen daar misschien minder mee bezig zijn. Waarin ik dan eigenlijk een wortel zie van erkenning voor elkaar, voor erkenning van elkaars roeping. Zou dat ook een stuk zijn?

Jelle:

Ja dat dat denk ik ook wel hoor. Dus ik denk ook niet dat het sowieso wat het werk wat ik mag doen is sowieso ook niet voor iedereen. Het vraagt ook veel van reizen en verschillende talen spreken en de tijd nemen om je aan te passen aan een lokale cultuur en daarin op te gaan. Dus ik denk dat daar zeker heel veel verschillende roepingen in zijn. Ik denk ook niet dat het ene beter of slechter is per se dan het andere.

Jelle:

Maar ik denk wel dat daarachter zit natuurlijk wel een verantwoordelijkheid ook.

Maurice:

Mhmm.

Jelle:

En en die die verantwoordelijkheid is denk ik heel erg van weer terugkomt op die gelijkenis van die talenten. Van wat zijn jouw talenten en hoe ga jij die verdubbelen of in ieder geval niet in de grond stoppen en daar rentmeesterschap over afleggen afleggen.

Maurice:

Mhmm.

Jelle:

En dan dan is dat denk ik een een positieve ambitie om te kijken hoe kan ik daar het meeste meeste uithalen. Mhmm. En dat moet ook niet te beknellend worden natuurlijk. Het moet niet dat je elke nachten wakker ligt over van het lukt me niet goed om mijn talenten te verdubbelen. Denk dat dat ook niet het doel is, maar maar echt kijken van hoe hoe kan ik daar ambitie uithalen om wel meer te doen met mijn plek in de samenleving.

Jelle:

Mhmm.

Maurice:

Ja. En je noemde je helemaal in het begin noemde je iets van joh, ieder kwartaal ga ik nog terug. Of dat betekent dat je minimaal één keer per kwartaal in het vliegtuig zit richting Afrika. Je hebt ook een jong gezin. Hoe combineer je dat met elkaar?

Jelle:

Ja, dat is dat is wel lastig. Dus ik heb een dochtertje van één en een vrouw die een restaurant runt wat ook een heel drukke baan is. Dus als ik een een week, vaak ga ik een weekje dan naar Afrika dan dan geeft dat wel heel veel druk op het gezin. En is dat natuurlijk gewoon heel lastig om afscheid te nemen van van je kind voor een week en van je vrouw. Voordat we naar Rwanda verhuisde ging ik ook heel vaak naar Afrika en toen dat was ook wel één van de triggers om te zeggen van waarom gaan we niet daar daar wonen.

Jelle:

En nu is dus die die week per kwartaal zo'n beetje de onderhandelingsruimte die die hiervan is. Gaat dat nog veranderen of

Maurice:

is dat een lopend gesprek?

Jelle:

Nou, ik moet zeggen ik heb zelf ook niet per se de ambitie om dat veel meer te doen, maar ik heb wel weer de ambitie in te komen om te doen wat nodig is om te zorgen dat het daar lokaal goed goed loopt. Mhmm. Maar we zijn dan als organisatie veel meer natuurlijk aan het kijken van hoe ga je dat op een gegeven moment weer lokaal beleggen daar. Dus dat je dat je dat het meer een extra is dat je daar komt dan dat je dat een must is. Mhmm.

Maurice:

Ja, zeker omdat je lokaal natuurlijk al de de leiders daarin ook inspireert en toe is. Dan zou ik dus dat zelf moeten Ja. Oppakken, ja. Ik zit nog na te denken over het je ook de verantwoordelijkheid nemen en dat dat rentmeester schap wat je wat je een paar keer benoemde. Zie je daar voor jezelf ook een rol in weggelegd?

Maurice:

En los van natuurlijk dat je nu je verhaal hier deelt en op andere plekken ook deelt. Om dat nog meer aan de man te brengen?

Jelle:

Ja, die die die verantwoordelijkheid zie ik zie ik zeker. Ja, dus dat is Ik heb het idee dat dat zie je heel veel in de kerk, maar ook gewoon buiten de kerk is dat ondernemerschap bijvoorbeeld als je daarmee begint dan dan geef je vaak heel veel op. Dus je gaat heel veel tijd opgeven en stabiliteit en financiën met het idee dat dat je dat wel weer terug gaat winnen over tijd. En ik denk dat dat op een bepaalde mate nog heftiger is als je zegt van ik ga mijn tijd en carrière inzetten voor het maken van een betere wereld. Dus niet alleen hè als ondernemer kan je ook zzp'er worden en gewoon financieel wat wat stabieler leven bij wijze van spreken.

Jelle:

Maar als je zegt ik ga mijn carrière opgeven voor het bouwen aan een betere wereld en daarmee denk ik bouwen aan Gods koninkrijk, dan dan moet je daar wel dingen voor opgeven. En ik denk dat ik zeker met mijn roeping zie in in jongere mensen, maar ook ook dat mogen natuurlijk ook mensen die zich jong voelen zijn. Het gaat niet om leeftijd natuurlijk. Om om hen te inspireren met zo'n verhaal, ja.

Maurice:

Ja, mooi. En je noemde net al iets over over je gezin, de context daarvan ook wat het ook wel kost. Zijn er nog andere soort van ja, offers waar je aan denkt van ja dat doet ook wel gewoon pijn als je aan die betere wereld wilt werken?

Jelle:

Ja, dus gewoon natuurlijk in in uren in een werkweek en in instabiliteit. Ik zou het ook wel eens lekker vinden als ik gewoon mijn laptop kan dichtklappen om vijf uur en weet van nou ja, het is het is zo wel goed. En dat kan ook wel eens hoor. Dus het is niet zo dat ik daar heel veel last van heb, maar je blijft natuurlijk wel heel veel verantwoordelijkheid op op jezelf stapelen. En dus dat zijn wel dingen waar je waar je bewuste keuzes in maakt om om dat zo te doen en dat gaat tot nu toe heel goed.

Jelle:

Ja, ik denk denk dat dat dat tijd is in financiën is dat natuurlijk ook op een bepaalde manier. Dus je kiest ervoor om te ondernemen en jezelf niet uit te laten betalen als als het slecht gaat zeg

Maurice:

maar.

Jelle:

En het is het is geen, we zeggen wel eens het is geen smoothright geweest ook onze organisatie als die nu is. En dat zal het ook niet niet zijn in de toekomst of er zullen zullen ook wel een lastige periode weer komen. En daarmee kies je natuurlijk wel voor om ja, ze noemen dat wel leaders eat last om als laatste te te eten. Maar ik mag daar daarin ik ik heb daar helemaal niks in te klagen. Dus ik heb een heel gezonde financiële situatie en ik heb de ruimte om om dat soort keuzes te maken en dat dus zowel in tijd als in als in financiën als in stabiliteit maak je maak je offers die die hé als je het als je negatief bekijkt kunnen die offers best wel fors zijn, maar als je het positief bekijkt zijn dat ook gewoon is het gewoon luxe dat je die offers kan maken denk ik en en kan je ja, is die ruimte er gewoon.

Maurice:

Ja, je behoort nog steeds bij de drie procent rijkste.

Jelle:

Precies, ja. Ja.

Maurice:

Ja. En als je je hebt nu momenteel met goal drie bedien je elf ziekenhuizen als ik het goed heb. Ja. Daar zit aardig wat groei in de komende jaren. Waarin kijk je een soort van het meest naar uit wat er wat er gaat gebeuren de komende jaren?

Jelle:

Ja. Dus iets waar waar wij met dat we die resultaten die we hebben, daarmee zijn we dus één van de meest effectieve interventies van de wereld. En in de komende jaren moeten wij als organisatie kiezen of we die topsport van effectiviteit kunnen en willen blijven spelen.

Maurice:

Mhmm.

Jelle:

En als we dat willen staat er ook wel heel veel groeipotentie te wachten. Want dan ja, het is als malaria netten die die zijn overal worden die uitgedeeld zeg maar. En als als ons systeem op een gegeven moment echt in alle lage middeninkomens landen kan kan komen die dit nodig hebben, dan zou dat natuurlijk prachtig zijn. Omdat dat gigantisch veel impact kan maken. Dus dat dat is wel een beetje de de stip op de horizon.

Jelle:

Dus we hebben dat dan ook als als organisatie gezegd van we willen de kwaliteit van zorg verbeteren voor honderd miljoen patiënten tot tweeduizend dertig. We hebben nu een vijfjarig bestaan en dat is eigenlijk een soort soort half way punt. We hebben de calculatie nog niet helemaal af, maar ik kan je vertellen we zijn nog best wel ver van die honderd miljoen vandaan.

Maurice:

Nog een aantal, ja. Maar dat gaat natuurlijk nu progressieve mogelijk.

Jelle:

Dat gaat dat gaat waarschijnlijk inderdaad flink stijgen Ja. De komende jaren. Dus dat is natuurlijk een prachtige stip op de horizon en dat gaat voor ons echt over impact maken. En niet over de de financiële of de de Mhmm. Positieve of de de andere kant van de medaille die er ook voor voor zou kunnen krijgen.

Maurice:

Ja, maar zeggen elk nu ook dat je misschien moet iets moet in iets moet inleveren op op de effectiviteit. Als je de als je kwantitatief wil, meer meer ziekenhuis wil bereiken, meer patiënten wil bereiken?

Jelle:

Ja, dus ik denk dat dat vanzelf wel wel gaat gebeuren inderdaad dat we nu heel effectief zijn ook omdat we heel dicht zelf bij die implementaties zijn. Dus daar zelf in betrokken zijn en zelf trainen en dat soort dingen. En ja, de wereld heeft meer dan honderdnegentig landen waarvan er volgens mij meer dan honderdtwintig lage middeninkomenslanden zijn. Als je in al die landen wil gaan werken dan dan kan je dat niet allemaal zelf doen. Dan moet je veel met distributeurs, met lokale ngo's of met de lokale overheid programma's op gaan zetten.

Jelle:

En dan, het zou natuurlijk mooi zijn als als we een manier vinden om die effectiviteit te behouden of zelfs nog te groeien. Dus die kan denk ik ook groeien doordat je nieuwe innovaties brengt. Je zou bijvoorbeeld op die tablets die wij introduceren kan je zo een chat GPT achtige tool maken waarmee verpleegkundigen met AI vragen kunnen stellen en antwoorden kunnen krijgen. Er zijn best wel veel van dat soort innovaties mogelijk. Alleen die je effectiviteit kunnen verhogen.

Jelle:

Alleen dus qua implementatie ga je natuurlijk wel veel van je controle weggeven. Mhmm. En dat dat zal ook wel weer aan de andere kant leiden tot minder effectiever resultaten. Ja. Zelfs als we de helft minder effectief zijn, zijn we nog één van de effectieve doelen.

Jelle:

Dus dat

Maurice:

Ja, mooi en van die honderdtwintig landen die zijn vast niet allemaal op het continent Afrika. Wat zou het volgende continent zijn wat je gaat aandoen?

Jelle:

Ja, dat is een interessante vraag. Dus we hebben wel wel wat contacten in Zuid-Amerika, in Zuidoost-Azië. Natuurlijk landen als India of zo zijn gigantisch in in populatie, maar ook in uitdagingen. Ik denk dat die dat soort regio's ja, we hebben daar geen geen plan voor klaar liggen van eerst die en dan die. Op een gegeven moment wordt het waarschijnlijk veel meer opportuniteit gedreven dan dan dan dan plan gedreven.

Jelle:

Maar dan kan je wel aan dat soort regio's denken. Mhmm. We hebben ook wel wel aanvragen gehad voor Oekraïne om om daar iets te doen met veld hospitaalalen. Dus ziekenhuizen in het veld. Er waren we nog niet klaar voor als organisatie, maar ik geloof wel dat dat soort dingen ook gaan komen.

Jelle:

Dus dat we daar ook mogen gaan werken op dat soort plekken. Mhmm.

Maurice:

Mooi. Is er nu een moment tijdens een reis waarin je hebt gemerkt van hey technologie of jullie product, jullie dienst dat kan echt impact maken in de levens van de mensen die je daar heb ontmoet.

Jelle:

Ja, ja dat is iets iets wat mij wel heel erg sterk bij blijft is dat was nog voordat ons product klaar was. Toen waren we in Malawi bezig om eigenlijk testen te doen. En we hadden daar ook, het was Hemelvaart en dus we hadden ook een paar dagen vrij. Toen ben ik met mijn compagnon, zijn we gaan hiken in de bergen. Op een gegeven moment kwamen wij in een uraal vissersdorpje en helemaal afgelegen, geen connectie met het met de weg of zo.

Jelle:

Dus je moest echt door de bergen om daar te komen. Ze konden met bootjes wel, wel wat meer op. En in dat hele vissersdorpje was maar één radio en een powerbank en een smartphone. Maar er er woonden honderden mensen. Alleen toen wij dichter bij dat dorpje kwamen zag je heel groot Archonal, Chelsea, Manchester United op de rotsen gekalkt.

Jelle:

Waarschijnlijk door kinderen. Dus wij vroegen daar natuurlijk naar en toen toen gingen ze dus die die radio en die powerbank laten zien. Toen zeiden ze dat elke keer als er voetbal was in Engeland dan ging het hele dorp om die radio zitten om om voetbal te luisteren. En dat triggerde mij wel heel erg van hoe hoe kan zelfs heel simpele technologie mensen eigenlijk de wereld openen voor voor heel veel mensen en en ze een soort van geven wat wij misschien in Nederland al als heel gewoon of als stromend water zien. Maar dat dat bleef me wel heel erg bij van dat die die brug die technologie kan maken om de wereld een stukje mooier te maken.

Jelle:

Ja, dat is echt iets waar waar ik heel enthousiast van word en waar ik aan besloot te blijven werken. Ja, dus dat dat vond ik wel een heel mooi verhaal daaruit.

Maurice:

Mhmm. Mooi en wat ik hoor is het is echt een een doorleefd verhaal. Je hebt er een visie voor die je niet zomaar bedacht hebt, maar wat je ook zelf aan de lijve elk hebt ervaren. En niet alleen door een Ruwanda te wonen, maar ook gewoon zo dichtbij de organisatie te staan en de visie die je hebt ook gewoon te zien ontwikkelen. Super mooi.

Maurice:

Je hebt successen geboekt met de organisatie. Nou, er gaan nog mooie successen aankomen. Als mensen nu meer van van jou willen weten of van jullie organisatie willen weten, hoe kunnen ze met jullie in contact komen?

Jelle:

Ja, ik zit hier niet als als een promotie praatje, maar ze mogen altijd naar onze website gaan. Gold drie punt org, goal van Doel vernoemd naar sustainable development goal drie. Mhmm. Omdat omdat we dat ook echt als punt op de horizon zien van we willen een verschil maken voor die duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Dus de websites Goldree punt org, daar kunnen ze altijd contact opnemen of mij opzoeken op LinkedIn.

Jelle:

En zo kunnen we altijd zien hoe we elkaar kunnen helpen.

Maurice:

Mooi, dankjewel voor het delen van je verhaal.

Jelle:

Ja, bedankt dat ik hier mag zijn. Ik vond het heel leuk.

Maurice:

Thanks weer dat je geluisterd hebt naar deze aflevering met Jelle Schuitemaker. Wil je nu nog meer halen uit deze aflevering? Ga dan naar de website van In His Company punt nl en download de take away met vijf shownotes en drie vragen die je kan toepassen op jouw bedrijf en op jouw persoonlijke leven. Wil je onze missie steunen? Dat kan ook door te gaan naar Inniscompany punt nl slash donaties, waar je financieel partner kan worden van onze missie om nog meer ondernemers te dienen, zodat Gods koninkrijk zichtbaar wordt.

Maurice:

Dank je wel en tot de volgende keer.